Mitolojiye göre Kıbrıs Kralı Pygmalion (pigmelyın) çok ünlü bir heykeltraştı. Bir gün hayalindeki kadının heykelini yapmaya karar verir ve işe koyulur. Fil dişinden çok güzel bir kadın heykeli yapar, adına da Galatea koyar. Kral Pygmalion bir süre sonra kendi yaptığı bu heykele aşık olur. Tanrıça Venüs'e, ona hayat vermesi için yalvarır. Venüs de kralın isteğini kabul ederek Galatea'yı canlandırır.
İki aşık mutlu bir yaşam sürerler.
Kral Pygmalion'un içine girdiği bu duygusallık, psikoloji ve sosyolojide "Kendini gerçekleştiren kehanet" ya da "Pygmalion etkisi" olarak da adlandırılır. Yani başlangıçta gerçek olmayan bir durum hakkında önce bir beklentinin oluşması bunun akabinde de uygun davranışların sergilenmesi.
ÇOCUK ÖRNEĞİ
Diyelim ki çocuklarınızın birisi diğer kardeşlerine göre okul yaşamında daha başarısız. O çocuğunuzun iyi bir okul bitirebileceği ve iyi bir yerlere gelebileceği konusunda bir beklentiye sahip değilsiniz. Belki başka alanlarda başarılı olacak ama okulda değil. Şimdi çocuğunuz için sahip olmadığınız bir takım beklentiler yaratmaya başlayın; "Aslında gerekli imkanları sağlarsam o da başarılı olabilir, belki ek derse ihtiyacı var. Aslında zeki bir çocuk. Neden iyi bir mühendis olmasın..." Bir süre sonra yarattığınız bu beklentilere uygun davranışlar göstermeye başladığınızı fark edeceksiniz. İşin ilginç yanı bir süre sonra çocuğun davranışları da değişmeye başlayacak.
Gelelim iş yaşamına... Her yöneticinin altında çalışan personele ait bir takım beklentileri vardır. "A bu işi becerir, B bu işi beceremez gibi..." Yöneticiler bilinçli veya bilinçsiz olarak sahip oldukları bu beklentilere uygun bir şekilde iletişime geçerler. Personel de bilinçli veya bilinçsizce, amirinin sahip olduğu bu beklentileri anlar ve amirinden aldığı bu beklentilere uygun bir performans gösterir.
J. Sterling Livingstone, Harvard Business Review'da yayınlanan Pygmalion in Management adlı makalesinde "Yöneticilerin alt kademedekilere davranış şekillerinin o personel hakkında sahip oldukları beklentileri karar vermektedir" diyor.
Eğer personeliniz hakkında onun yeterli beceriye sahip olduğu ve işi hakkıyla başarabileceği yönünde bir düşünceye sahipseniz, sizin bu olumlu beklentileriniz onun performansını mükemmelleştirmesine yol açıyor. Yukarının teveccühünü boşa çıkarmamak için daha çok çalışıyor, daha dikkatli oluyor ve daha az hata yapmaya çalışıyor.
Bunun tam tersini düşünecek olursak, eğer çalışanınızın yetersiz, beceriksiz ancak idare edilmesi gereken bir personel olarak görüyorsanız işiniz zor. Ona tek kelime bile etmeyip, hislerinizi belli etmemeye çalışsanız da bilinçaltınız gerçeği ona haykırıyor. Performansı otomatikman düşmeye başlıyor. Odaklanamıyor, dikkati dağılıyor ve daha sık hata yapmaya başlıyor.
Nasıl, iyi bir yönetici olmak gerçekten zor değil mi?
İyilikle kalın...