Bugünlerde yine e-mailime kimi efendice, kimi kabaca yazılmış birçok eleştiri gelmeye başladı.
Bana söylenen şu: Sen bu hükümeti ve Başbakan Erdoğan'ı savunmaktan başka bir şey bilmez misin?
Ben de onlara cevap yazıyorum ve Başbakan Erdoğan'ı niye muhabbetle ve iç huzuruyla desteklediğimi anlatıyorum.
Ön yargılı olanların yazdıklarımdan hiç tatmin olmadıklarını biliyorum ve buradan herkese sorduğum soruyu bir kez daha soruyum:
Türkiye'de Başbakan Erdoğan'ı bir kenara koyduğunuz vakit siyaset adına yazılacak ne var?
En açık yürekle dile getirdiğim ve tarafsızlık adına gizlemeyi ayıp saydığım husus şudur: Başbakan Erdoğan tarihin bize yaptığı bir cömertliktir, buna hiç şüphe yok.
Türk milleti yeniden tarihe dönüyor. Bu dönüşüm Tayyip Erdoğan gibi güçlü liderlerle yapılırdı, şimdi onun yaptığı en az maliyetle bunu gerçekleştirmek.
Benim Tayyip Bey'e kişisel sevgim bir tarafa, ben onu milletimi çok sevdiğim için seviyorum.
Biz göremesek bile çocuklarımız görecek, yüz sene sonra bu milletin ilerleme ve kalkınma tarihi konuşulurken merhum Adnan Menderes ve Tayyip Erdoğan ayrı yere konulacaktır.
***
Benim arkadaşlarım arasında herkesin zannettiğinin aksine AK Parti ve Tayyip Erdoğan karşıtlarının sayısı çok fazla.
Onlarla oturduğumuz zamanlar bazen medeni ölçülerin dışına çıkma pahasına tartışıyoruz.
Bazen analiz yapmanın hiçbir faydasının olmadığını görüyorum ve onlara şu soruyu soruyorum:
"Arkadaşlar, dürüstçe cevap verin, bir kavgaya gireceksiniz, yanınıza güvenilir, kavgadan kaçmayacak birini almak istiyorsunuz. Seçenekleriniz de Kemal Kılıçdaroğlu, Devlet Bahçeli ve Tayyip Erdoğan, hangisini alırdınız yanınıza?"
Bu soruya önce şaşırıyorlar ve sonra hepsi "Tayyip Erdoğan" diyor.
Benim de bütün anlatmaya çalıştığım bu zaten.
***
Evet, ben Tayyip Erdoğan'ı insan olarak seviyorum.
O fakir sofralarında kendi arkadaşlarının midesini kaldıran tencereye kaşık sallayan bir Başbakan'dır.
Annesinin cenazesinde bir garip çocuk gibi katıla katıla ağlayan bir heybetli adamı sevmeyen bir insan kalbi olur mu?
Bendeniz Türklerin devlet bilgisinin yazılı olduğu Kutadgu Bilig'i iyi okumuş birisiyim. Balasagunlu Yusuf Has Hacib'in ideal devlet adamı tipolojisine en yakın devlet adamlarından birisidir Erdoğan.
Kimse unutmasın ve herkes hakkaniyetli olsun. Onun döneminde bu ülkenin insanlarının geliri 3 kat arttı.
Bu ülkenin sağlık sorununu çözdü bu adam. Ne çabuk unuttuk hastane kuyruklarında sürüngenler gibi süründüğümüz günleri?
Okullar açılırken bu ülkenin dar gelirli aileleri kitap parası derdine düşerdi. Bunlar mazide kaldı, şimdi her çocuğa içinde kitaplarıyla birlikte bilgisayar veriyorlar.
Kimse unutmasın, bir paramız vardı ki bizi sadece utandırıyordu. Pula dönüşmüş bir para. Hala dilimizden milyarlar, milyonlar çıkmadı. Bugün Türk Lirası yeniden bir milli kimlik öğesine dönüşmüştür.
Kimse unutmasın: Başka ülkelere seyahatlerimizde onurumuz beş paralık olmuş vaziyette kös kös ülkemizden çıkar ülkemize dönerdik. Görevli pasaport üzerindeki ay yıldızı görünce şüpheyle yüzümüze bakar ve en aşağılayıcı soruları sorardı.
Şimdi öyle mi? Şimdi Türk pasaportu saygı görüyor.
Bu yazıyı yazmak için son 10 sene de değişim adına yapılanları alt alta yazdım, bunların sadece başlıkları bir kitapçık boyutunda yer kaplıyor.
O nedenle Tayyip Erdoğan'ı sevmek ve desteklemek için duygusal olmak gerekmiyor, rasyonel olmak kafi.
Biz rahmetli Menderes'in kıymetini bilemedik, zalimler ve Türk milletinin düşmanları onu ipte sallandırırken sadece seyrettik.
Biz rahmetli Özal'ın da kıymetini bilemedik. Ölümün üzerinden 19 yıl geçti ve biz bugün "öldürülmüş olma" ihtimali üzerinde konuşuyoruz.
O nedenle tarihin 30 senede bir ortaya çıkardığı bu devlet adamlarını millet olarak korumaya mecburuz.
Ve yine aynı nedenle, bu kez uyanık olacağız, Menderes gibi, Özal gibi Tayyip Erdoğan'ı da imha ettirmeyeceğiz.
Köşe yazarı olmak "kılkuyruk" biri olmak değildir beyler!