Tek veya çok.. İnsan canının hiçbir maddi ve görünür karşılığı olamaz elbette. Giden canlar hele ki gencecik fidanlarımız, evlatlarımız, kardeşlerimiz ise canımızdan can kopar. 30 yıldır terör belasından yitirdiğimiz şehitlerimizin her biri için hissettiğimiz acıyı ifadeye ne kelimeler yeter ne halimiz. Çözüm süreciyle birlikte bir yön bulan süreç ve son 2 yıldır tek bir şehit haberinin gelmemesi umut yorgunluğumuzun, ruh yorgunluğumuzun bir nebze ilacı olmadı mı?
Gelelim 28 Şubat Cumartesi günü resmen başlayan yeni döneme ve bundan sonra olacakları konuşmaya...
Hükümet adına Başbakan Yardımcısı Yalçın Akdoğan ve İçişleri Bakanı Efkan Ala ile HDP heyetinin birlikte açıkladığı "Silahlara Veda" diye adlandırılabilecek yeni süreç başlı başına tarihi bir dönemeçtir. 3 Ocak 2013 tarihinde başlayan ve bugüne kadar 28 kez gerçekleşen hükümet ile HDP arasındaki çözüm süreci görüşmelerinin de en önemli aşamasıdır.
Ve zamanlama açısından da hem çok anlamlı bir tarih hem olumsuz tüm algıların boşa çıktığını ispatlayan bir gelişmedir. Yakın tarihimizde "kara bir leke" olarak duran 28 Şubat post-modern darbesinin 18. yılına denk gelen gün, bundan böyle hafızalardaki karanlık yerini artık, aydınlık bir geleceğin yıldönümüne bırakacak inşallah bundan sonra.
Şunu da unutmamalı ki; 28 Şubat 2015 Cumartesi itibariyle açıklanan yeni dönem tam da çözüm sürecinde tüm karamsarlığın pompalanmaya çalışıldığı ve hatta zorlandığı bir dönemde başladı.
BİR CAN DÜNYAYA BEDEL
BİR CAN DÜNYAYA BEDEL
Dün ve bugün biz gazetemizde terörün sadece sosyal ve insani boyutunun değil, ekonomik boyutunun da ne denli büyük olduğunu; bizzat ekonominin muhataplarının ifadelerinden sizlerle paylaşıyoruz. Şöyle kaba bir hesapla 30 yılın bilançosu, 70 Marmaray kadar yapıyor. 350 milyar dolardan söz ediliyor. 30 bine yakın canımız gitti. Elbette bunun hiçbir mali karşılığı olmaz, olamaz. Ama Türkiye üzerinde oynanan oyun sadece insan kaynağımız üzerinden değil, ekonomik varlığımızla da ilgili. Bunu hiçbir zaman göz ardı edemeyiz. 85 Atatürk Barajı'nın yapılabildiği, İstanbul Boğazı'na 100 köprünün yapılacağı ve 70 Marmaray projesinin karşılığı bir bedelden de söz ediyoruz. Yani dış güçler ve içerideki işbirliklerinin her fırsatta küçüklü büyüklü sahnelediği (28 Şubat Post-Modern Darbe girişimi, 2001 ekonomik krizi, Gezi olayları, 17-25 Aralık Darbe girişimleri vs.) ekonomik ve siyasi hainliklerin en büyüğü, son 30 yıldır Türkiye'nin her hanesine ve her ailesine ateş düşüren, etnik kökenli olarak yürütülmeye çalışılan terör belası olmuştu.
Şimdi; yıllardır bir türlü bitirilemeyen bu belanın artık sonuna geldik. 2 yıldır silahlı çatışma yok ama PKK'nın kesin silah bırakmasını öngören ve tamamiyle bu beladan kurtulmamızın en somut adımı olarak görülen son dönemeç, seni-beni-bizi-hepimizi ilgilendiriyor. Asıl önemli olan, bundan sonrasının en sağlıklı şekilde yürümesi, yürütülmesidir. Dünyada IRA ve ETA gibi örneklerinin bulunduğu terör örgütlerinin ateşkes ve sonlandırılması deneyimleri hepimizin hatırlaması gereken süreçler. Unutulmasın ki "Good Friday" anlaşmasından tam 7 yıl, ateşkes niyetini beyan etmesinden de tam 25 yıl sonra IRA silahlara kesin olarak veda etti.
GÜVEN VE DESTEK ŞART
GÜVEN VE DESTEK ŞART
Bizim için bu sürenin bu kadar sürmemesini diliyoruz elbette. Bunun için de; devletimize ve hükümete güvenmek ve sonuna kadar bu konuda destek olmamız gerek. Kendimiz için değil, ülkemiz ve çocuklarımız ve yarınlarımız için bir vatandaşlık görevi bu. Elbette bu süreçte rahatsız olacağımız, sinir uçlarımızla oynanacak gelişmeler olabilir. Hatta zaman zaman görüşmeler tıkanma aşamasına bile gelebilir. Müzakere tam da böyledir zaten. Diplomasi ve tarafların birbirini zorlaması ve kollaması. Tıkanıklıklar bir şekilde aşılır ve yola 28 Şubat 2015'te atılan adımdan bir sonrakiyle devam edilir. Bunu sakın unutmayın..