Fatih Çintay adlı okurumdan bir mektup aldım. "Bir hayalim var ve bu hayalimin gerçekleşmesi için sizin yardımlarınıza ihtiyacım var" diyor.
Ben de onun hayalini size aktararak ona yardımcı olmaya çalışacağım.
1999 yılında askerlik hizmetini gerçekleştirmek üzere gittiği Kars'ta kütüphaneci olarak görev yapan Fatih, kütüphanede askerlere sunulan hiçbir hizmet olmadığını görünce Sabah Gazetesi'ne, köşe yazarı rahmetli Ahmet Vardar'a mektup yazarak kitap istemiş. Onun aracılığıyla da gönderilen kitaplar sayesinde hayatı boyunca kitaplarla tanışmamış insanlar kitap okuma alışkanlığı kazanmış.
GENÇLERE İŞ İMKANI
Aradan yıllar geçmiş hayalleri de büyümüş elbette. Şimdiki hayali "Kaynakçı Yetiştirme Projesi." Amacı işsiz ve mesleksiz kişilerin istihdama faydalı bireyler olarak yetiştirilmesini sağlamak. İzmir il sınırları içerisinde ve mümkünse İzmir Atatürk Organize Sanayi Bölgesi'nde Mesleki ve Teknik Eğitim Merkezi kurmak. İlk planda Kaynakçı Yetiştirme Projesi'ni hayata geçirmek ve bu konuda kalifiye çalışanlar yetiştirmek.
Bunun için ön çalışmalarını yapmış, yasal izin ve ruhsat gerekliliklerini, nereden, nasıl ekipman temin edileceğini araştırmış ve iş planını hazırlamış.
Eğitmenleri bulmuş, onlarla prensipte anlaşmış,
Yapması gerekenler ki bence en önemlileri, yerel yöneticiler ve üniversiteler ile görüşmesi ve birlikte hareket etmeleri.
Kar amacı gütmediğini söylediği için ortak çalışmalar yapmaları gerekiyor. Özellikle de belediyeler ile.
Kuruluş aşaması için gerekli olan paranın bir kısmını kendisinin karşılayacağını, bir kısmını da Avrupa Birliği Girişimcilik Eğitimi kapsamında temin edeceğini söylüyor. Ama yetmiyor. Bunun için bana yazmış. İlgilenenlerin desteğini ve ilgisini bekliyor.
İdealist biri Fatih Çintay. Güzel hayalleri var. Ama bunları tek başına yapması mümkün değil. Hep yazdığım gibi el ele vererek, güçleri birleştirmek gerekiyor. Eminim, ilgilenenler onu bulacak, pek çok kişinin eğitim almasını ve ülkenin gelişmesine katkısı olacak hayallerini gerçekleştirmesine yardımcı olacaklardır.
Gitarist Can
Adı Can. 12 ya da 13 yaşında. Yaz boyu Sakız Restaurant'ta çalışmış. Geçtiğimiz cuma, öğle yemeği sırasında bize servis yaparken tanıştık kendisiyle. Kısa sohbetimiz sırasında müzisyen olduğunu öğrendim. Sıkı bir müzisyen, gitar çalıyor, blues'dan hoşlanıyor, solo olarak metal çalmayı sevmiyor, içinde duygu olmadığı için, Jimi Hendrix hayranı. Arkadaşlarıyla birlikte bir okul orkestrası kurmuşlar, adı School Rock. Hayatı tanımak için yaz boyu garson olarak çalışmış İzmir'de. Babası da büyük bir otelde yiyecek içeçek müdürü.
Bayıldım Can'a. Arkadaşlarımın çocukları yaz boyu ellerinde telefon veya play staion'larla oynayıp oflayıp puflarken, anne-babalarından hep bir şeyler isterken, sırtından terler akarak çalışan bir çocuk var karşımda. Üstelik paraya ihtiyacı yok. Ama o çalışmanın ve kendi parasını kendisi kazanmanın tadına varmış. Üretmenin daha doğrusu. Can'ı ve onu yetiştiren ailesini yürekten kutlarım.