Olimpiyatlara katılan 114 sporcudan 66'sı kadın, 48'i erkek. Yani kadınlar erkeklerden fazla. Çok alışkın değiliz, kadın sayısının erkekten fazla olmasına. Bu nedenle son derece mutluyuz bu durumdan. Başta Başbakan olmak üzere hükümet yetkilileri de yaptıkları açıklamalarla kadın sporcu sayısıyla gurur duyduklarını söylediler zaten.
Kadın voleybol ve basketbol takımının payı büyük, bu sayıya ulaşmamızda. Basketbol da önemli ama voleybol, kızlar için en ideal ve uygun sporlardan biri. Kendimden hatırlıyorum, ortaokula geçtiğimizde çoğumuzda voleybol oynama, takıma girme, takım oyuncusu olma arzusu olurdu ama gerek dersler, en önemlisi ailelerin engellemesi nedeniyle hevesimiz yarıda kalırdı. Çünkü düzenli sporun dersleri engelleyeceğini düşünürdü anne-babalarımız. Dünkü yazıda değindiğim gibi haklı oldukları taraflar da yok değil. Ama spor disiplinli yaşamayı öğretiyor. Korkulanın aksine daha düzenli, daha planlı olunuyor. Zamanı çok iyi değerlendirmek öğreniliyor.
NE GEREK VAR?
Ama işte kimi aileler eğitimi, üniversiteye gitmeyi etkiler diye kızlarının spor yapmasını engellerken kimi aileler de başka nedenlerle karşı çıkıyorlar. Bu nedenler arasında şort giymek mecburiyeti var. Yani bacakların, poponun gözükmesi. 19 Mayıs gösterilerinde kızların mayo ve şort giymesinin yasaklanmasını hatırlayın vs... Ayrıca spor demek sosyal hayatın içinde olmak demek. Evden dışarıya çıkmak, sokaklarda olmak, antrenman yapmak, yarışlara katılmak, başka şehre gitmek vs... Erkek çocuğu olsa neyse ama kız kısmı evde oturur, anasının dizinin dibinde! Ne işi var spor müsabakalarında. Ona mı kaldı oynamak, takıma girmek, birinci olmak, madalya almak vs?
Bu görüşler nedeniyle kaç kızın sporcu olma hevesi yarım kalmıştır dersiniz? Hele ki belli bir yaşa geldikten sonra kadının başının bağlaması gerektiğine inanan bir aile, kızının voleybol oynama, atlet olma, halterle ilgilenme, yüzme, jimnastik veya buz pateni yapma isteğini yerine getirir mi?
DAHA ÇOK NESLİHAN
Eğer bugün kadın sporcu sayımızın çok olmasıyla, voleybolcu, basketbolcu kızlarımızla ve diğer bütün dallardaki sporcularımızla gurur duyuyorsak, bunun nedeni Cumhuriyet'tir. Laikliği benimsemiş, kızlarının tesettüre girmesini istemeyen ailelerdir. Arzumuz bayrağımızı taşıyan Neslihan'ların çoğalması, her branşta kadın sporcuların sayısının artması. Bu da onları toplumsal, geleneksel, dinsel baskılarla engellemek yerine, önlerini açmamızla olacak bir şeydir. Her konuda aklımıza sadece cinselliği getirir, kadını yalnızca cinsel bir varlık olarak görür ve bu nedenle onu kapatmaya kalkışır, sosyal hayatın tüm nimetlerini erkeklere hak görür, kadının yerinin evi ve çocuğu olduğunu düşünür, onu birey değil, kuluçka makinesi gibi görürsek, ne kadınlar gelişir, ne erkekler, ne de toplum. Ne de yeni Neslihan, Nurcan, Hazal, Göksu, Nevinler yetişir.