Bu hafta çocuk bayramı haftası. Güzel şeylerden söz etmek gerekir. Çocukların, doyasıya gülmeleri, eğlenmeleri, oynamaları gerekir. Çocuklar vazgeçilmez haklara sahip bireylerdir. Yasalar öyle der. Çocuklar gelişimlerini tamamlayabilmeleri için yetişkinler tarafından rehberliği yapılan kişilerdir. Hukuk kitapları böyle der. Türkiye, Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına Dair Sözleşme'yi 1990 yılında imzalayıp 1995'te yürürlüğe koymuş, böylece sözleşmenin gereklerini yerine getirmeyi taahhüt etmiştir. İşte bu sözleşmeye göre 18 yaşını doldurmamış her birey "çocuk"tur. 193 ülkenin taraf olduğu sözleşme, çocuğun insan haklarını güvence altına alır ve bu hakların korunması için devletlere sorumluluklarını hatırlatır. Kişilerin 18 yaşından önce evlendirilmesi, taraf olan ülkelerin ulusal yasalarınca kabul edilse bile, sözleşmeye göre bu evlilik "çocuk evliliği" kapsamına girer. Yani 18 yaşından önce kişilerin rızaları olarak veya olmadan evlendirilmesi "çocuk evliliği"dir.
ÇOCUK EVLİLİĞİ
Biraz daha açalım bunu. Kadın veya erkek fark etmez: Bireylerin çocuklukları sona ermeden, çocukluklarını doyasıya yaşamadan, ruhsal ve bedensel gelişimlerini tamamlamadan, evlilik için gerekli olgunluğa ulaşmadan evlendirilmeleri "çocuk evliliği"dir. 18 yaşını doldurmamış çocukların hakları konusunda yeterli bilgi ve bilinç düzeyine erişmeden ve bu hakları kullanabilir hale gelmeden, evliliğin getireceği fiziksel ve duygusal koşullar hakkında bilgilendirilmeden, evlenmekle kazanacağı veya kaybedeceği yasal statüler kendisine bildirilmeden yapılan evlilikler "çocuk evliliği"dir. 18 yaşını doldurmamış kadın ve erkeklerin meslek edinmeleri için gerekli eğitimi almadan, duygusal, bilişsel ve bedensel gelişimlerini sağlama olanakları onlara sunulmadan, tam rızaları olmadan, baskı, korkutma, şiddet, tehdit ve yıldırmayla evlendirilmesi "çocuk evliliği"dir. Yani çocuğun insan haklarının ihlalidir. Cinsel, duygusal, fiziksel ve ekonomik istismarıdır. Çocuğun ihmalidir ve yasalara aykırıdır.
ÇOCUK KALSINLAR
Çocuk bedensel olarak hızlı gelişmiş olabilir. Bazı kız çocukları bulundukları yaştan daha büyük bir görünüme sahip olabilirler. Ancak bu onların büyüdüğü ve artık evlenebilecekleri anlamına gelmez. Bedenlerinin ve duygu-düşüncelerinin olgunlaşması gerekir. Anne-babanın görevi de onların bu sürecinde onlara kol kanat germesidir. Evlilik bir çocuk hakkı değil, yetişkin hakkıdır. Günün birinde nasıl olsa evlenecektir. Yetişkin olarak evlenme hakkını istediği zaman kullanabilir. Ama çocukken evlendirilmek geri dönüşü olmayan sorunlara yol açar. Örneğin erken yaşta evlendirilen çocuklar kanun gereği okula gidemezler. Böylece hayatları boyunca ihtiyaç duyacakları eğitim ve öğrenimden mahrum kalırlar. Okuyup bir iş sahibi olamadıkları için işsizliğe ya da düşük ücretle çalışmaya mahkum olurlar. Çocuk yaşta anne-baba olup büyük bir sorumluluk altına girerler. Kadınlar erken yaşta hamile kalıp sağlıklarını tehlikeye atarlar. Kendileri çocuk oldukları halde çocuk büyütmek zorunda kalırlar. Hazır olmadıkları bu sorumluluğun gereklerini yerine getirebilmek için zorlanırlar ve çoğu zaman kendilerini tüketirler. Onların çocukları da bundan zarar görür. Kısacası çocuklarımızı çocuk bırakalım ve onları erken yaşta evlendirilmeyelim. Unutmayalım ki bugün dünyaya gelen her 10 çocuktan birinin annesi çocuk yaştadır.