Oldum olası bir durumu tanımlayan olumsuzluk içeren tanımlamalardan hoşlanmam. Tıpkı "dul" kadın tanımlamasında olduğu gibi.
Toplumda bilinenin aksine dul kelimesinin karşılığı boşanmış kadın ya da erkek değildir, eşi vefat etmiş kadın ya da erkektir.
Oysa bizim coğrafyamızda "dul" kelimesi müsait olma anlamına gelmektedir. Ve özellikle kadınlar için kullanılmaktadır. Neye müsait olduğu ise tartışılır. Günümüzde bile "dul" kadın kelimesi baştan sona cinsellik, buram buram pornografi içermektedir. Tabii ki her zaman değil... Eğer bir kadın meslek sahibi ise ve toplum tarafından kabul gören bir kariyeri de var ise birlikte olduğu bir insan olduğunda "ne olcak canım x hanım biraz çapkındır" derler ve kimse de kadının üstüne gitmez.
Oysa bir kadın zar zor kendi ayaklarının üstünde duruyor ise ve birlikte olduğu bir insan var ise her türlü yafta yapıştırılır. Sizce de bu ikiyüzlü bir durum değil mi?
Ama maalesef gelinen noktada günümüz dünyası bundan 30 sene öncesinden farklı değil.
Değer yargılarına sıkı sıkıya bağlı olan toplumumuzda "kadın" hala bir meta olarak görülmekte...
"Kadın" birinin Fahriye ablası olmak zorunda mıdır? Ya da "Sen sus kadınsın", "Sen ne bileceksin? İstediğin kadar birey olma mücadelesi ver yine de sen "sus kadınsın" dan bir adım öteye geçemiyorsun.
KADINA...
Masada tuz olmadığı için seni "bir"i olarak görmeyen bir adamdan dayak yiyebiliyorsun ne kadar küçük düşürücü, can acıtı değil mi? Bunu ben değil sen söylüyorsun "masada tuz olmadığı için dayak yedim" diyorsun. Oysa karşındaki adam sıfatını taşıyan ve "bir"i olamadığı için büyük bir aşağılık kompleksi içinde debelenen kişi hiçbir koşulda sana el kadırmamalı ama işte sen bir kadın olarak bunun farkında değilsin.
Annen de kimbilir ne için kaç defa babandan dayak yedi! Üniversite bitirirsin, yüksek lisans yaparsın yine de "sen sus" kadından öteye gidemezsin. Karşındaki kişi seni öyle bir küçümser ki öfken bile çaresizliğe dönüşür çünkü ona ulaşma ve kendini anlatma yolun yoktur. Deneme bile, çünkü o sadece gördüğün kadar bir'i.
DEĞERİNİ BİL
Kadın kendi değerinin ve kimliğinin yani kim olduğunun sadece cinsel bir obje olmadığının farkına varmadan ve bu düşünceyi hazmetmeden "bir şey" olamaz.
Peki bir kadın nasıl olur da kendi kimliğinin farkında olmadan adeta "adı yok" misali yaşar. Burada kimlikten kastedilen kadının eğitimli ,meslek sahibi olması anlamına gelmiyor. Kadının kendine değer vermesi, insan olarak sadece bu dünyadaki varlığından dolayı bir anlam ifade ettiğini bilmesi, kendini sevmesi ve bedeniyle barışık olması anlamına geliyor. Erkeğin fiziksel, sözel yada psikolojik şiddetinden dolayı o kadar çok penise imrenen kadın var ki etrafımızda. Erkek gibi kadınlar bunlar, öyle olmak gerektiğini özümsemişler çünkü başka türlü yaşamlarını devam ettirme imkanları yok. İngilizce' de sevdiğim bir kelime olan "survive" yani hayatta kalma mücadelesini bu şekilde davranarak verebiliyorlar.
Çünkü kadın gibi davrandıklarında itiliyorlar, kakılıyorlar, cinsel obje oluyorlar! Kadının yanında pozitif ayrımcılık yapıyormuş gibi görünen insanlar ki bunlar yasa yapanlar bir gün geliyor işte "sen sus kadın" diyerek inandırıcılıklarını da kaybediyorlar .
ANNE-BABALARA..
Kızlarınıza önce insan oldukları için kendilerini sevmelerini, değer vermelerini öğretin. Kızlarınızı okutun ama en önemlisi onları oğullarınızdan güçsüz görmeyin.
Ötekileştirmeyin. Duygularını ifade etmeyi, anlamanın ve anlaşılmanın hazzını öğretin.
Yaşamda varolmasının insanlık için ne büyük bir anlam yarattığını hissettirin. İtip kakmayın.
"Sen sus, daha çocuksun" demeyin bırakın konuşsun, kahkaha atsın. Bir gün bu coğrafyadaki bağnazlıklara karşi gelecek cesarete sahip olduğunu bilerek büyüsün. "Bir'i" olmanın cesaretine sahip olsun!