Ben çok acayip bir adamım.
Bildim bileli kafam herkesten farklı çalışır. Beni tanıyanlar bilirler herkesten farklı düşünürüm.
Farklıyım farklı olmasına da genel kurallardan sapmam. Herkesin yaptığını yaparım. Sivri biri değilim.
(Bu da bir tutarsızlık, bir çelişki belki...) Sanırım bu da aileden.
Öğretmenlerime hep saygıyla yaklaştım.
Tarzını sevdiğim oldu, sevmediğim oldu ama ben ileride yapacağım eğitmenliği öğretmenlerimden öğrendim.
Öğrenciye onların aslında yapması gerekenleri yaparak sevdirdim kendimi. Düzeltiyorum, kendimi sevdirmek gibi bir derdim de olmadı. Bir iletişim eğitmeni olarak monotonluktan uzak durdum; güldürmeyi sevdim, onları önemsedim ve işimi tutkuyla yaptım. Onlardan öğrenmeyi, onlarla büyümeyi seçtim. Hiçbir cevap, iyi zamanlanmış bir sorudan daha etkili değildi, bunu öğrendim. Bazen soru gibi görünen şeylerin, aslında bir sevilme, onaylanma ihtiyacı olduğunu, nadiren de bir meydan okuma olduğunu fark ettim.
Bütün bunları yapınca, sevgi ve ilgi ard arda geldi. Çünkü 'Beni sevecekler mi?' sorusu yerine, 'Bugün onlara ne verebilirim?' sorusunu seçtim.
Öğretebildiğimi gördükçe sevindim ve verdiklerimi sevince yanında sevgi beleşe geldi. Öğretmenin çeşitleri olduğunu gördüm.
Kimi yumuşak öğretmen severken, yetişme tarzı nedeniyle sadece sert, tavizsiz, sınırları zorlayan, Whiplash'vari hocalardan başkasını ciddiye almayan öğrencim de oldu. Öğrencim beni ciddiye almasa da ben onu ciddiye aldım. Yine ilişki kurmayı başardım. Bana göre öğretmenin iyisi, sertlikle değil. Farklı bakışıyla içimde zelzele yaratanlardı. Ben Öğretmenler Günü'nde ne yaparım, bilir misiniz?
Size tuhaf gelecek ama, asıl öğretmenlerimden çok bilinçsiz öğretmenlerimi ararım, emekleri için teşekkür ederim.
Onlar kim mi? Belki öğretmeyi hiç bilmeyenler ya da öyle zannedenler... Çünkü en has öğretmenler onlardan çıkar. En iyi öğretmenim hiç bir zaman bana "kim olacağımı söyleyenler" olmadı.
En iyi eğitmen, bana "ben olmayı hatırlatan", elime düşünsel kürekler vererek kendi kuru toprağımı kazıp içinden gerçek beni çıkarmamı sağlayanlardı bence. Gerçek kimliğimi gösterip aradan çekilenler, bana ayna tutanlardı. Belki bunların bir kısmı değişmem için bir çaba bile harcamadı, ama öğrettiler. Edebi edepsizden öğrendim, bonkörlüğü cimrilerden, sessizliğin değerini ise geveze öğretti bana. Zira kayıp, en gerçekçi öğretmendir ve en acımasızdır. Umarım bu son öğretmenle yollarımız az kesişir. Hayattaki herkes öğretmeniniz olabilir. Siz yeter ki isteyin! Bilmeniz gereken en önemli şey: Hepimiz birilerinin müridi, birilerinin ise mürşidi. Siz hazır olduğunuzda, öğretmen ansızın belirecektir. Bilinçli ve bilinçsiz tüm öğretmenlerimin geçmiş öğretmenler gününü kutlarım. Bu vesileyle Başöğretmenimizi de sevgi ve saygıyla anarım.
İzmir'den bir Reşat Nuri geçti
Edebiyat dünyasının unutulmaz ismi, bir dönem Karabağlar'da yaşamış olan Reşat Nuri Güntekin'in adını yaşatmak ve aynı zamanda kenti bir kültür ve sanat merkezi yapmayı amaçlayan Karabağlar Belediyesi, yazar adına düzenlediği edebiyat günlerinin bu yıl 7.'si gerçekleştirdi. 25-26 Kasım tarihlerinde düzenlenen etkinliğe edebiyat dünyasından yıldız yağdı. 2 gün süren etkinliğe edebiyat dünyasının önde gelen isimleri Tuna Kiremitçi, Görkem Yeltan, Nermin Bezmen, İnci Aral, Canan Tan katıldı. "Reşat Nuri'nin Milli Edebiyat Akımı İçindeki Etkinliği ve Rolü" konulu panelde, ünlü karakteri "Çalıkuşu" nam Feride gibi aslen öğretmen olan ve "mektepten memlekete" hizmet eden büyük yazar Reşat Nuri'yi ünlü yazarlar İnci Aral ve Canan Tan ile andık. Edebiyatın önemli temsilcilerinden Gülşah Elikbank: "Geçen yıl olduğu gibi bu yıl da bir panel yönetmenin keyfini yaşadım emeği geçen ve katılan herkese teşekkür ederiz" diyerek sözlerini noktaladı.