Gündoğdu Rotary Kulübü'nün Engelli RYLA (Rotary Yarının Liderlerini Arıyor) etkinliği'nin davetlisiydim.
Çoğunluğu İzmir'den ve bölgeden olsa da Türkiye'nin dört bir yanından gelen 50 ortopedik engelli gencin liderlik ve iletişim ana temalarında eğitim aldığı harika bir etkinlikti bu.
Daveti alınca hemen balerin dostum Banu Dağcıoğlu'nu aradım. Yapacağım motivasyon konuşmasının ardından acaba onun harikalar yaratan 'Tekerlekli Sandalye Dans Grubu' küçük bir gösteriyle bana eşlik edebilir miydi? Eğer böyle olursa, anlattıklarımın bir anlamda gerçek resmi sahnede görünecekti. Banu gülerek, onların zaten bu organizasyonda bir gösterilerinin olduğunu söyledi. Minik cüsseli dev yürekli Bibi'nin de her zaman olduğu gibi ekibiyle harikalar yarattığını söylemeye bilmem gerek var mı?
MİZAHİ DİL
Organizasyon süresince otelde konaklayan gençler, profesyonel koç, stratejik danışman, pandomim ustası ve mozaik sanatçılarıyla bir araya gelerek sanat ve eğitim dolu 2 gün geçirdiler...
Yeni beceriler ve belki hepsinden de önemlisi, gelecek için motivasyon kazandılar.
Organizasyonun ikinci akşamında tiyatrocu engelli genç Erman Eranıl "Sakata Geldik" adlı stand-up gösterisi yaptı. Erman, gösterilerini engellilerin yaşadıkları zor durumları mizahi bir dille anlatarak farkındalık oluşturmak için gerçekleştirdiğini ifade etti. Onunla bizzat tanışma şansı bulsam da akşamım onun deyimiyle 'sakata gelmişti'.
Ne yazık ki çok merak ettiğim gösterisini izleyemedim.
BOL KAHKAHA
Organizasyonu gerçekleştiren Gündoğdu Rotary Kulübü'nün başkanı sevgili dostum Ayda Özeren, "Engelli arkadaşlarımız sanata ulaşmalarında teknik desteğe ihtiyaç duydukları için programa sanata dair her şeyi sığdırdık.
Mozaik sanatıyla çalıştılar, yönlendirme yapmadık içlerindeki lideri keşfetmelerini istedik" dedi.
Sahnedeki bir buçuk saate yaklaşan konuşmamı büyük bir dikkat ve yoğun bir katılımla izleyen genç arkadaşlarım bana büyük keyif verdiler. Zaman zaman onların da tatlı meydan okumalarıyla, bol kahkahalı ve az duygusal bir sunum olduğunu sanıyorum.
12 çift protez bacağıyla dünyaya meydan okuyan 1996 Engelliler Olimpiyatları Atletizm dalında 3 madalya sahibi, moda mankeni ve oyuncu Aimee Mullins'den ne eksikleri vardı?
23 yaşında kör olduğu halde dünyayı 'farklı bir şekilde' olsa da görmesini sağlayan bir çiple Everest'e tırmanan Eric Weihenmayer'den ne farkları vardı peki?
EKSİĞİMİZ GİBİ
Felç olduğunda yeni bir bakış açısı geliştirerek 'İlk kez bir nörolog felci kendi bedeninde inceleme şansı bulacak. Bu bir fırsat' diyen ve bugün felci yenerek dünyanın en etkili 100 insanından biri seçilen Dr. Anne Bolte Taylor'dan tek farkları, farklı bir bakış açısı olabilirdi...
Doğuştan kol ve bacakları olmadığı halde sörf yapan, yüzen ve dünyanın en çok kazanan konuşmacılarından biri olan Nic Vujijic onlara neyi ilham ediyordu?
Sırf Marfan sendromu isimli bir iskelet sistemi hastası olduğu için parmaklarını olağanüstü açabilen ve bu yüzden dünyanın en iyi kemancısı kabul edilen Paganini, eksiğimiz gibi görünen kusurlarımızın bazen bizi bir dünya markası yapabilecek şeyler olduğunu keşfetmemize ne kadar vardı?
Goethe'nin de dediği gibi "Asıl olan kendimize inanmak"tı. Geri kalan hep, sıradan şeylerdi...