Gerçeğin iki kapısı vardır. Gerçek ilk belirmeye başladığında büyük bir gürültü çıkar. İkinci kapı, sessizlik kapısıdır.
Gerçek anlaşıldığında, bu kapıdan çıkıp gidilir.
Çocuk cahil ama heveslidir. Hatta bu 'ama' gereksiz oldu. Cahil olduğu için heveslidir ya... Süpermarkette en sevdiği çikolataların olduğu reyona gelir. Gerçeğin ucu görünmüştür. ("Burada çikolata var.") Annesinin dikkatini çeker. Annesi oralı olmaz.
Bu kez ısrar eder. Annesi çikolatanın zararlı olduğunu bu kadar çok yememesi gerektiğini söyler. (İkinci gerçek: "Çikolata zararlı. Artık istediğim kadar yiyemeyeceğim.") Panik başlar. Son kozunu oynar.
Atar kendini yere, haykırır. (Gürültü çıkarır) Ki belki annesi insafa gelsin. Oysa anne artık bu oyuna kanmayacak, o çikolatayı almayacaktır. (Gerçeğin tümü göründü.
"Anneme her istediğimi yaptıramayacağım.") Çocuk bir süre sonra çaresiz, sahte göz yaşlarını siler ve hayatına devam eder.
ZİRVEYE ULAŞMAK
Arife kıvılcımdır gerçek, cahile har ateş...
Bir şeyleri becerdiğini gören genç insan, kendisi ile ilgili bir gerçeği fark eder. ("Galiba istediğimi elde edebiliyorum.) Hırslanır ve işiyle mücadeleye girer. Gerekirse bunun için çok şeyini feda eder. Önce kazanımlar gelir, belki sonra işten atılmalar ya da iflaslar... Öyle bir nokta gelir ki orada yeni gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalır.
(Benden daha yetenekli birileri var. / Hiçbir başarı özel hayatımı ya da sağlığımı feda etmeye değimez. / Yetenek aslında zirveye ulaşmak için tek başına yeterli değil. Değerlerinden de ödün vermek zorunda kalırsın.) Bu noktada idealizm biter. Gerçeğin tümü ortaya çıkmıştır. Gürültülü büyükşehirden bir sahil kasabasına yerleşir, roman yazmaya başlar.
KENDİ GERÇEĞİN
Bir ilişkinin başlarında görülen rüya tükenip de gerçek kimlikler keşfedilince önce hır gür, kavga olur. Sesler yükselir.
Suçlamalar başlar. Ne zaman gerçek daha da ortaya çıkar, sesler kesilir. ("O böyle biri değildi aslında. Hiç de olmadı. Ben sadece onun öyle biri olmasını istedim ve onu da o kişi olduğuna inandırdım.") Çünkü gerçek koç başlıdır. Ona hiçbir kalbin kapısı dayanmaz. Savunmalar çöker, diller lal olur. Kavga azalır, ilişki biter. Artık sadece karşındakinin gerçeği değil, kendi gerçeğin de ortadadır. Hakiki kimliğini biliyorken artık yanlış birini seçemezsin.
SESSİZLİK GELİR
Ani bazı ölümlerde, ölenin yakınları gerçeğin sadece ucunu görmüşlerdir .
Hazırlıksızdırlar. İsyan ederler. Kabul etmek istemezler. Oysa uzun hastalıklar sonucu ölenlerin yakınları, gerçekle çok önceden baş etmek zorunda kalmış, bir gün değil her gün ölmek zorunda kalmışlardır. Onların sadece gözlerinden birer damla yaş süzülür, o da ancak gerçeğin söylediği son sözü mühürlemek adına... Ölümün gerçeği kabullenilince, sessizlik gelir ve teslim alır her yeri. Sadece mezarlıklar değil, insanların yüreği de sessizleşir
NE İYİDİR NE KÖTÜ
Gerçek dediğiniz şey tek başına ne iyi, ne de kötüdür. O hepsidir. O Hak'tır. Tam ve kusursuzdur aslında. O bir kapısından girip diğerinden çıktığınız hayattır. Hayat, bir gerçeğe ulaşma deneyimidir. O yüzden yanlış yaşanmış bir hayat yoktur. Gerçeğin sırrına erenler, bu yüzden konuşmak yerine bir kitap gibi susar ve gülümserler.