Bizim kuşak, gençlere geçmişe yönelik olayları anlatırken bakışlarında hep bir özlem vardır:
"Eskiden de sorunlarımız vardı, para sıkıntımız, yoksunluğumuz, kuyruklarımız oldu ama insanlar daha bir güler yüzlü, daha bir özgüvenli, daha bir saftı. Herkesin mücadelesi kendineydi, kimse diğerine zarar vermeyi düşünmezdi" sözleri bunun bir yansıması...
Bunu daha da çeşitlendirmek mümkün...
Oysa günümüzde daha acımasız bir mücadele olduğu kesin... Bunu anlamak için medyum olmaya gerek yok. Her sabah işe gitmek için vapura, otobüse ya da metroya binin, hiç gülmeyen, bakışları boş, gergin insanlar grubuyla karşılaşırsınız.
Bu, yıllardır hiç değişmiyor. Ne yaparsanız yapın değiştirmek de mümkün görünmüyor. Zira, insan hayatının en önemli motivasyon kaynağı "yaşama sevincini" yitirmiş bir toplum yapısı, iliklerimize kadar işlemiş artık...
Oysa hayat devam ediyor ve bunu huzurlu geçirmek yaşama sevincine ihtiyaç olduğu gün gibi açık...
Gençliğimde, hayatımda önemli bir aşama olduğunu düşündüğüm Prof. Dr. Özcan Köknel ve kitabı "Kişilik" bu açıdan başucu eserler arasındadır. İnsanları en iyi analiz etmiş bir uzman olarak Prof. Köknel, bakın "yaşama sevinci" hakkında bizlere ne söylüyor:
MUTLULUĞU ARAYIŞ
"İnsan ve insanın içinde yaşadığı doğal, toplumsal ortamın koşulları birdenbire değişmediğine göre, değişiklik insanın bunlara bakışında bunları yorumlayışında olmuştur. Yaşam, bir anlamda mutluluğu arayış olduğuna göre, bakış açısı çok önemlidir.
Mutluluk, insanın yaşadığı andan haz duyması, geçişte haz duyduğu bir yaşantıyı anımsaması ya da gelecekte haz duyacağı bir yaşantıyı ümit etmesidir. Mutluluk 'iyi yaşama'larla doğru orantılıdır. İyi olma, iyi yaşama durumuna kavuşma kimine göre bireysel, kimine göre dinsel, kimine göre toplumsal yaşayışla olur. Kimi alabildiğine özgürlüğü, kimi ilke ve kurallara sıkı sıkıya bağlılığı, iyi olma ve yaşamanın tek çıkar yolu olarak kabul eder. Doğrunun, güzelin, iyinin aranması, elde edilmesi de insanda mutluluk yaratır.
Sözün özü bütün hazların temelinde "yaşama sevinci" yatar. İnsanlar yaşamdan zevk almak için, insanlara, canlılara, nesnelere ilgi ve sevgi göstermeli, ufak ufak sevgi köprücükleri kurmalıdır. Bu köprücükler insanları dünyaya bağlayan büyük yaşama sevincini oluştururlar."
KÖPRÜCÜK KURMAK
İnsanlar arasında kalınca duvar ören iletişimsizliği kırmak için sihirli sözcük işte bu; köprücük kurmak...
Bunu içimizde pek çok insan başarıyor; kimi şarkı söylüyor, kimi evcil hayvan besliyor, kimi kitap yazıyor, kimi beste yapıyor, kimi dizelerle güçleniyor, kimi enstrüman çalıyor, kimi de spor yapıyor, hem de her dalında...
Köprücük işte bu; güçlü iletişim ağı... En mutsuz olduğunuz anda bile, size yaşama sevinci katacak bir uğraş...
Sezen Aksu gibi usta bir sanatçı da, çok sevilen bir şarkısında olduğu gibi, umutsuzluğa ışık oluyor, hem de şarkıda anlattığı çok basit iki hareketle:
Bazen daha fazladır her şey/ Bir eşikten atlar insan/Yüzüne bakmak istemez yaşamın/O kadar azalmıştır anlam/O zaman hemen git radyoyu aç, bir şarkı tut/Ya da bir kitap oku, mutlaka iyi geliyor/ Ya da balkona çık, bağır bağırabildiğin kadar/Zehir dışarı akmadan yürek yıkanmıyor...
Sözün özü, insanız ve mutsuzluğa kılıf aramamız, "yaşama sevincini" unutmamız, kolay kaçış yolu. Tek gerçek var, insanız ve güçlüyüz.
Artık ben her sabah, güler yüzlü insanlar görmek istiyorum çevremde...
"Toplumsal bilinç"imiz için bu, kaçınılmaz.