Ülkemizde pek çok festival düzenleniyor, özellikle bahar aylarında... Bunun çeşitli nedenleri var ama öncelikle, toprağın uyanışıdır bahar...
Bitki çeşitliliğinin arttığı, dağların, ovaların, bahçelerin yeşile büründüğü, insanın yaşama coşkusunun arttığı dönemdir de...
Bir süre önce, artık Alaçatı ile özdeş hale gelen Ot Festivali vardı, insanların akın akın geldiği... Festivalin geleneksel oluşu da bu ilginin artmasının ana nedeni... Hal böyle olunca, Alaçatı sokaklarının ot çeşitliliği ile artmasını bekliyor insan...
Kilometrelerce geliş nedeni o...
Ama bir de ne görüyor, festivalde ottan başka her şey var...
Bolca etçil ürünler ve el sanatları kermesi...
Konuyu vejetaryen beslenmeye yönelik düzenlenen bir festivale getirmek istiyorum.
Yani Didim'de ilk kez yapılan Vegan Festivali'ne...
Biliyorsunuz, Didim, Ege'nin cennet bir tatil beldesi, ünü yurt sınırlarını aşmış, hatta yabancıların özellikle İngilizlerin yerleştiği dünya güzeli bir şehir... Son yıllarda ülkelerine geri dönseler de İngilizler hala Didim'de kalabalık bir nüfus...
Burada ticaret İngilizler'in de beğenisiyle şekillenmiş ama diğer tatil beldeleri gibi istismar edici değil, yani fiyatlar akılcı ve makul...
Geçtiğimiz günlerde, Didim'de ilk kez düzenlenen Vegan Festivali'nin amacı da bir bakıma İngiliz vatandaşlarına yönelikti.
Çünkü İngilizler, sebze yemeklerini daha çok seviyor.
Festival düzenlendi elbette, onda bir sorun yok ama öyle amacından sapmıştı ki, vejetaryen festivali demeye bin şehit ister.
Antik şehrin çevresinde kurulan tezgahlarda, en çok olması gereken ot çeşitleri yoktu mesela...
Turp otu, süt otu, gelincik, kıvırcık yok, radika bile yok...
Hadi onları geçtik, vejetaryen beslenmeye yönelik çeşit bile çok az. Otlu hamburger olmalıydı mesala veya otlu köfte, sebzeli mercimek gibi... Biber dolmasını da ara ki bulasın.
El sanatları çeşitleri ağırlığında, festivalin amacıyla hiç ilgisi olmayan unsurlarla donatılmış bir vejetaryen beslenmeyi özendirme pazarı!...
Yani bir çuval inciri berbat etme durumu...
Umarım seneye bu hatadan döner yönetim... Ot Festivali'nde yaşanan çelişkileri sürdürmez.
NEFİS ÇİLEKLER!
Biz Egelilerin çilek denilince aklına hemen Menemen Emiralem gelir. Şartlanmış gibi, satıcıdan da bu yanıtı bekleriz:
"Çilek Emiralem'den abi, mis gibi..." Satıcıya kanıp da eve getirince, gerçeği görüyoruz elbette...
Emiralem'in adını kirletecek kadar kötü bir çilek...
Başıma çok geldiği için, artık ince eleyip sık dokuyorum çilek alırken...
Önceki gün Didim'e gittim kısa süreliğine... Bu kente gelenler bilir, anayol Didim'e ayrıldığında iki köyden geçeriz.
Biraz sonra Mavişehir'e geliriz.
Henüz buraya gelmeden yol boyunca, tezgahlarında çilek dolusu köylüler davet eder sizi...
Tabii önce çileğin kokusu...
Hayatım boyunca, Emiralem'i çileğin anavatanı olarak gören ben, önce kokunun peşinden gittim sonra da saflığın.... Güler yüzlü esnafın, "ye kardeşim ye bir daha bulamazsın" davetiyle çekine çekine yediğim çilek, lezzetle yoğurdu benliğimi...
Yarı şaşkın, "Bu ne lezzet" demişim köylüye... Onun da cevabı ustaca: "Hemen arkamızdaki bahçede yetiştiriyoruz.
Her yıl toprağı zenginleştiriyor, bakımını yapıyoruz. Siz Emiralem diyorsunuz ama onlar ticari düşünüyor. Her yıl aynı toprağa ekim yapıyorlar.
O yüzden bu lezzete erişemezler." Bu onun fikri, iddiası ama bana sorarsınız son yıllarda yediğim en iyi çilekti sattığı...
Siz siz olun yolunuz Didim'e düşürse, Aquapark'a gelmeden son tezgah olan satıcıdan çilek alın, bana hak vereceksiniz.