Bir gazetecinin görevi, her zaman halkın arasında olmaktır, halkın sözcülüğünü nasıl yapacak yoksa...
Editör olmak, işin mutfağında yer almak bahane değil, eğer yaşadığı kentin, ülkesinin, dünyanın gelişmelerinden habersizse, onun için yapacak bir şey yok, otursun oturduğu yerde...
Ben öyle yapmam, fırsat buldukça gezerim, özellikle hayatım olan İzmir'i...
İşime belediye otobüsüyle, vapurla gelmem ilk adımdır vatandaşla kaynaşmak için...
Çünkü orada her şey konuşulur, politika, spor, kent sorunları...
Sohbetlere kulak kabartırken, aslında nelerden habersiz olduğun da fısıldanır kulaklarına... Bazen şaşırırsın yaşadığın kentte olup bitene...
Örneğin bir süre önce, iki gencin sohbetine kulak misafiri oldum, hararetli konuşuyorlardı.
Sohbet konusu Menderes'ti. Yani İzmir'in güzide ilçesi...
Biri diyor ki ötekine, "Benim yaşadığım ilçede, herşeyimiz var çok şükür... Giderek modernleştik, kentli havasına büründük. Hiç eksiğimiz olmadığı gibi fazlamız da var. Menderes'te yaşamaktan mutluyum..." Dank etti bir şey kafama...
Nicedir Menderes Belediye Başkanı Bülent Soylu, "Menderes gelişiyor, Menderes değişiyor" sloganıyla haberler gönderiyordu gazeteye... Çoğunu da kullandık ama kenti görmeden olmaz...
Menderes dediğimiz kent, eski Cumaovası... Yani İzmir'in tarım diyarı... Nasıl kentleşti ki acaba?
Bu sohbetten birkaç gün sonra bir fırsat çıktı görme fırsatım oldu Menderes'i ve başkanını...
Gazetemin yöneticileriyle gittiğim inceleme gezisinde, Menderes'teki değişime birebir tanık oldum.
Bir kere, kentin o eski köhne yapısından eser yok. Menderes'e girişten itibaren tozlu sokaklar gitmiş, pırıl pırıl caddeler gelmiş...
Eskiden Gümüldür ya da Özdere'ye giderken önünden geçtiğim eski Menderes, çağdaş bir görünüm almış...
Şaştım kaldım.
Gümüldür'e giden yol üzerinde ilk girişten çarşıya kadar uzanan yol, eskiden cazibeden uzaktı.
Şimdi yemyeşil çevrelenmiş...
Hemen girişteki park gözüme çarptı, ne kadar güzel düzenlenmiş, insanın içi açılıyor. Daha önceki halini hatırladım da (!)...
Bir süre sonra Başkan Soylu ile karşılaştık. Halkın arasındaydı...
Bekledik onu... Vatandaşları dinliyordu, kimi zaman not alıyor kimi zaman da yanıt veriyordu.
Keyifli bir havası vardı, neşeli ve babacandı...
Sonra bize döndü, "İşte benim insanım, öylesine saf, öylesine coşkulu ki... Her an onlarla birlikteyim. Halkın arasında olmak bana huzur veriyor" dedi, tamamen hazırlıksız, spontane biçimde..
Bir süre sonra yeni hizmete giren Şehit Ömer Halisdemir Parkı'ndayız. Hiç abartmıyorum, kendimi Avrupa kentinde sandım bir an. O kadar güzeldi peysaj...
Birçok şey söyledi Başkan Soylu... Kent düzenleme çalışmalarını, sosyal hizmet anlayışını, çocuklara, gençlere yönelik projelerini, sağlık hizmetlerini, kültürel değerlere sahip çıkışını, Gümüldür gibi Özdere gibi sahil kentlerde yaptığı çalışmaları, insanın içini açan kent meydanlarını... Tane tane, hiç abartmadan... "Benim görevim, daha iyisini yapmak" diyerek...
Hele birini anlatırken gururla karışık heyecanını unutamam:
"Kentimizde tanınmış bir aile yaşıyor, oyunu hep rakip partiye vermiş... Benim için önemli değil bu... Ben insana hizmet için iş başındayım. Bir akşam telefon geldi anneleri rahatsızlanmış...
Hemen ambulans gönderdim, her insanıma yaptığım gibi...
İyileşinceye kadar her gün ziyaret ettim. Şimdi de ara sıra gidiyorum, sağlığını soruyorum..
"Sağol oğlum sen çok yaşa.
Allah senden razı olsun, diyor. İşte bu bana yeter." "Menderes değişiyor, Menderes gelişiyor..." Ben gidip gördüm, inandım. Siz de görün içinizdeki bu değeri...