Bugün burada sizlerle yıllar önce daha henüz ilkokulda iken yaşadığım bir anımı paylaşacağım. Bir matematik sınavından sonra 5 üzerinden 4 almıştım. Ancak ben hakkımın 5 olması gerektiğine inandığım için öğretmenime itiraz ediyorum.
Öğretmen de benim itirazıma biraz kızmış ki benim gözümü korkutmak için "Bak Hüsnü haksız yere itiraz ediyorsan zayıf veririm" diyor. Ben ise kendimden emin bir şekilde ısrar ediyorum yani reste rest diyorum.
Öğretmen mecburen kağıdıma tekrar bakıyor ve hakkım olan 5'i veriyor. Daha sonra sanırım öğretmen kendi kendisine durumu düşünüyor ve benim bu şekilde güvenli ve cesur davranmamdan çok hoşlanıyor. Aileme de benim bu davranışımı övüyor.
Benim böylesine cesur ve güvenli olmamın temelinde çok küçükken babam ile olan ilişkim yatar. Diyelim ki ben 7 yaşındayım ve babamdan akşam bizi yazlık sinemaya götürmesini istiyorum. Babam genellikle "İstediğini ve düşünceni savun, beni ikna edersen olabilir derdi. Tabii ki 7 yaşındaki ben de hararetle neden sinemayı istediğimizi, neden hakkımız olduğunu savunuyorum. Babam da son söz olarak "Aferin istediğini çok iyi savunduğun için kabul ediyorum" derdi.
Şimdi aradan seneler geçtikten sonra bir psikiyatrist olarak kendi geçmişimi didikleyince, babamın bana verdiği güven ve mücadele ruhu ile ilkokulda olan o cesur davranışımın birbirine çok bağlı olduğunu görüyorum.
Aslında bütün anne babalar çocuklarının kendisine güvenli olmasını isterler. Ama çocuğun böyle olması için anne baba neler yapmalıdır. Çocuğa "güvenli ol ' 'nasihati vermenizle çocuk güvenli olmaz. Çocuk zaman içinde günlük sorunlar ile uğraşırken başardığını, becerdiğini, elde edebildiğini, kazandığını ve üstesinden gelebildiğini gördükçe kendine güvenir.
Örneğin çocuğunuz ile güreş yaparken şakacıktan yenilirsiniz. Çocuk çok mutlu olur. Veya herhangi bir konuda tartışabilirsiniz. Eğer ki çocuğunuz o tartışma sonunda galip gelebildiğini görürse kendine güveni artar. Çocuğun cesareti kazandıkça pekişir.
Eğer ki çocuğunuz ürkek, korkak ve pısırık ise lütfen anne baba olarak bu duruma nasıl katkı yaptığınızı düşünün.
Sonuç olarak bir çocuğun korkak veya cesur olması anne babanın elindedir.