Olmazdı, olmadı da...

Selçuk yok... Burak yok... Hepsinden önemlisi teknik direktörün yok... Aslında var da yok... Kenardaki hoca teknik direktörün değil... Anlaştığın ise sahada değil. Üstüne Umut ve Rodriguez gibi oynaması beklenenler de taktik icabı kenarda. 11'in şaşılası yeri ise savunma. Bu sezonki görevleri itibariyle Taffarel 4 stoperle birden çıkmış sahaya. Denayer, Chedjou, Semih ve Hakan Balta. Fakat 4 stoperin arasından kafayı vuran Griezmann antrenman golü atıyor. Kenardan taktik vermene, "Sen şurada dur, sen şunu tut" demene gerek yok. G.Saray'ın defans hattı böyle bir kafa vurduruyorsa Ata Demirer senaryo aramasın. Bildiğin "Eyvah Eyvah 4" çünkü. Bol savunmacıyla savunma yapamayan takımın hücum etmesini bekliyorsunuz haliyle. Fakat maalesef o da yok. Çünkü orta saha sezonun en işlevsiz orta sahası. Cem Karacan niye oynuyor, Bilal ne yapıyor, Yasin'in derdi ne kimse bilmiyor. Hal böyle olunca rakip geldikçe geliyor. Üstelik öyle böyle değil. Sağdan, soldan, ortadan kısacası her yerden. Sanırsınız G.Saray işi bitirmiş de yedekleri ile çıkmış sahaya. Halbuki tam tersi. Sezonun en önemli maçı aslında. Kazanamazsan Şampiyonlar Ligi maceran bitiyor. 25'te Denayer sakatlınıp kenara "Beni değiştirin" işareti yapınca herhalde diyoruz Sabri'yi yerine çekip Umut'u alacak. Hayır Olcan giriyor. Yani hiçbir şey değişmiyor. İkinci yarı Atletico da G.Saray da kaldığı yerden devam ediyor. Muslera olmasa fark uzak ara olacak. Sonra ilk yarının golü bulan ikilisi Gabi ve Griezmann yine sahne alıyor. Öyle ki Simeone golden sonra Griezmann'ı kenara çekiyor. Yani G.Saray o kadar pasif kalıyor ki Simeone golcüsünü boşa yormak istemiyor. Sonrası mı? Yine bolca pozisyon ve yine Muslera. Aslında maç başlamadan bu sonucu tahmin etmek güç değildi de 90 dakikayı bekledik işte. Ve sonuçta Devler Ligi defteri kapandı. Şimdi UEFA için tek hedef Astana. Artık o da olmazsa dandini dandini dastana.