Dostluk kazandı

Maçlar kazanılır, kaybedilir hiç önemli değil ama dün İzmir Atatürk Stadı'nda Türk Futboluna uzun yıllar değerli hizmetlerde bulunan iki kulübün "Barış Şöleni" vardı. KSK-Göztepe arasında 1981'de 80 bin kişinin izlemesiyle Guinness Rekorlar Kitabına "Dünyanın en büyük İkinci Lig seyirci rekoru" olarak geçen tarihi maçtan sonra iki takım arasındaki 34 yıldır süren gereksiz düşmanlığın sona erişinin bayramını yaşadık. Taraftarlar anladılar ki husumet ne kadar boşmuş. Tribünler ardına kadar açıldı, futbol zevki doyasıya yaşandı. Başkanlar, Ali Erten ve Mehmet Sepil'i sağladıkları Fair-Play için alkışlıyorum. Göztepe 66 dakika 10 kişiyle KSK'den daha iyi futbol sergiledi, daha fazla pozisyon yakaladı ama son sözü KSK'li Engin söyledi, 89'da attığı golle takımını galibiyete taşıdı. İşin ilginç yönü, Engin topa vururken ceza alanında 3 KSK'li, 1 Göztepeli vardı, Göztepe büyük bölümde eksik oynamanın yorgunluğunu yaşıyordu ama Metin Diyadin takımın direncini oyuncu değiştirerek artırmayı düşünmedi, ikinci değişikliğini ancak 87'de yaptı. Niye bekliyorsun ki ? Göztepe'de Barış Başdaş'ın daha 24'te santra ve taç çizgileri civarında Ömercan'a çift dalarak kırmızı kart görmesi akıl alır gibi değildi. Maç Gökhanların maçıydı. İlk yarıda Gökhan Ünal, KSK adına yüzdeyüz bir gol kaçırdı. İkinci yarıda Gökhan Karadeniz çabukluğu ile KSK'ye sıkıntı yaşattı. Bir fırsatı değerlendiremedi ama direkte patlayan füzesi gol kadar güzeldi. Diyadin oyuncu seçiminde hatalıydı. Vlemincx gibi bir golcü varken Maah'da ısrarı maç sonuna dek sürdürmek anlamsızdı. Taraftarlar bile Vlemincx'in girmesi için dakikalarca tezahürat yaptı, Diyadın dinlemedi, 87'de oyuna aldı, iş işten geçtikten sonra. Kazanacaksan cesur olacaksın, 70'de sok Vleminck'i, Gökhan'la birlikte nasıl etkili olurdu. KSK'de Kemal Özdeş takımını iyi yönetti Yerinde değişiklikler yaptı. Neticede KSK kazandı ama bence kazanan dostluktu.