Kolay değil bir sezonun tüm emeğini üç maça bırakmak, şampiyonluk mücadelesi içindeyken o baskıyı, o stresi kaldırmak...
Bir de üstüne üstlük kötü hakem denk geliyorsa maçınıza, düdükleri hep aleyhinize çalıyorsa, yüzde yüzlük penaltınızı vermiyorsa, rakip her pozisyonda çirkeflik yapıyorsa, girdiğiniz pozisyonda direkler bile size izin vermiyorsa ama her şeye rağmen sen ölümüne savaşıyorsan ve inadına kazanıyorsan sen şampiyon olacaksın be arkadaş... Göztepe'nin penaltısı verilse ve şutu direkten dönmese, Segbefia'nın bir, Tayfur'un yüzde yüzlük iki şutu gol olsa fark daha da çok artabilirdi Göztepe rövanşa elini kolunu sallaya sallaya gidebilirdi.
Ama unutmamalı. Mücadele devam edebildiği sürece zafer diye bir şey yoktur. Zafer son düdükle yaşanır, ondan öncesi savaştır, mücadeledir, alın teridir. Alın teri olmadan zafer de olmaz... Dünkü maç Göztepe için bir anlamda sezonun özetiydi... Göztepe bugüne kadar oynaması gerektiği gibi oynadı. Defansını da, ofansı da dengede tuttu. Bolusporlu Rydell Poepon ve Bentley ile Andre Santos gibi etkili oyuncuları iyi kontrol etti.
TEK VÜCUT GİBİYDİ
Yılmaz Vural'ın Jahovic ve Umut Nayir gibi iki golcüyü birlikte oynatması belki de sezonun en cesurca kararıydı. Vural, korkmadı, saldırdı, Göztepeli futbolcular inandı 90 dakika boyunca durmadı, taraftar hiç susmadı, gırtlağı yırtılırcasına bağırdı ve Göztepe Bornova Doğanlar Stadı'nda "Süper Lig'e çıkacağım" diye haykırdı. Günay'ı, Emre Can'ı, Leo'su, Tanju'su, Canberk'i, Gosso'su, Segbefia'sı, Halil'i, Tayfur'u, Jahovic'i, Umut'u ile Göztepeli futbolcular zafer için, gurur için, onur için, aileleri için, kendileri için, formaları için oynadı. Sahada futbolcular, tribünde taraftarlar sanki tek bir vücut gibiydi. Göztepe taraftarı dün yine muhteşemdi, maçın gerçek rengiydi.
Göztepe'de seyirci yoktur taraftar vardır... O takımını kupa için değil arma için, skor için değil forma için, hava için değil sevda için, 90 dakika değil ömür boyu sever... Sadece sefada değil, cefada da, bazen değil her zaman yanındadır... Göztepeli çekirdekle değil atkıyla, muhabbetle değil tezahüratla maç seyreder... Siz de futbolcu arkadaşlarım tıpkı dünkü gibi yüreğinizle, inanarak oynamaya devam edin, gerisi mutlaka gelecektir.