Ligin başındasın... Üçüncü maçını kendi alanında görünen ama gerçekte deplasmanda olduğun ikinci maçını oynuyorsun ! Çünkü, sen İzmir takımısın ve stadın yok !. Nasıl ama, artık klasikleşen bir giriş oldu değil mi ? O halde ne çıkarsa bahtına !. Herşeyin bir bahanesi olabilir. Ancak, durumu önceden belli bir takımın hazırlıklarını bu yönde yapması ve bir oyun biçimi belirlemesi kadar, oyuncu motivasyonunu da sağlaması gerekiyor. Önceki iki maçta olduğu gibi dün de görüldü ki, Altınordu beklentilerin gerisinde. Üçü penaltıdan 4 gol yenilen Samsun maçı, 94. dakikada gelen golle Bolu beraberliği nasıl bir düş kırıklığı ise dün geceki 146l Trabzon maçıda aynı düşler içindeydi. Rakip geldiği anda savunmasında direnmeye çalışan, kolay top çıkaramayan, orta alanda kalabalık görünmesine karşın "top bende kalacak" düşüncesiyle bir türlü atağa yönelemeyen, düşündüğü anlarda ise ileride çoğalamayan, alan yaratamayan bir Altınordu'dan ne beklersiniz ki !. Kendi sahandan çıkamadıktan, oyun kuramadıktan sonra. İlk yarı böyle boş geçerken ikinci yarıda kaleci Ziya'nın atılmasıyla 10 kişi kalan rakibe atak üstüne atak yapan Şeytanlar'dı. Teknik patron Hüseyin Eroğlu, rakibin önüne önce Cengiz, sonra Yıldıray ve sonunda da Sinan'ı da sürmesine rağmen gol yollarını bir türlü bulamıyordu İzmir'in kırmızı-lacivertli takımı. Halil İbrahim ile Erdoğan, hem solda hem de sağ kanatta çırpınıp durdu ama bir türlü golü atacak son hamle gelmiyordu maalesef. Çırpınışlar nafile olunca üçüncü maçta da üç puanı göremiyordu İzmir'in Altınordu'su.