Her sezon başı Şampiyonluk nidaları...
Söylemler, iddialar ve beklentiler...
13 yıllık bir hasret... Yeşil-kırmızı renk aşkı ile yanıp kavrulmalar... Maalesef yine hüsran... Karşıyaka inanılmaz hatalar zinciriyle dün gece resmen 2.lig batağının içine sürüklendi... Atatürk Stadı'nda Karşıyaka açısından buruk bir veda maçıydı... Yazık...
Hem de çok yazık... Koskoca bir tarih 100 yıllık çınar armasında Ay-yıldızı bulunan bir kulüp, kayıkçı kavgalarıyla geri dönüşü zor bir yolculuğa doğru itildi... Büyük bir borç yükü, bir alt kümeye düşmenin üzüntüsü, yeni yönetim oluşturma sancısı... Karşıyaka'da yangın var... Ne varki bu yangından tekrar kurtulup, küllerinden yeniden doğmak kendi çabasıyla olacaktır... Yeter ki son 13 yıl içinde büyük hatalara bir set çekip yeni bir yol haritası çizilsin... Yeşil-kırmızılı kulübün kurtuluşu, kendi öz evlatlarını bağrına basmasıyla mümkündür. Kurtuluş oradadır...
Nasıl ki Altınordu, bu yolu seçerek doğru adımı attı, sen de atacaksın... Başkaca yolun yok... Hedef belirlemede zaman kaybetmeden doğru yolu bulacaksın... Dün geceki maçla ilgili olarak söylenecek ve yazılacak fazlaca birşey yok... Adı İzmir derbisi... Ancak ne bir iddia var, ne de puan hedefi...
Karşıyaka'mız küme düşmüş, üzüntü içinde...
Rakibi Altınordu ise play-off umutlarını yitirmiş, ligde tutunmayı garantilemiş... Ve her iki takımın Teknik patronları da böyle bir ortamda sürdüler Atatürk stadının zeminine son onbirlerini... Maçta netice önemli değildi...
Son 90 dakikada buruk bir veda, Altınorduluların ise vefa örneği vardı... Üzüldük hem de çooookk... Gönül böyle istemezdi...
Ama oldu bir kere... Sizin anlayacağınız Atatürk stadından "Gazozuna" bir maçı, gönül burukluğuyla izledik.