Bir anne..
Gözlerinde hüzün, yüreğindeki tarifisiz acıyı eksiksiz yansıtıyor.
O hüznün yansıması bile ağır geliyor... Anneye bakıyorsunuz çaresizce, Allah dayanma gücü versin dualarınız, yavrucakların mekanı cennet olsun yakarışları ile birleşiyor.
Cennetteler, eminim diyor anne...
Konuşmak istiyor... Siz de dinlemek...
Sadece dinlemek bile yaralara merhem olmaz mı bazen? Ama bu yara çok başka, çok büyük...
İkizlerim diyor anne, o an bir kere daha vuruluyorsunuz... Ya Rabbim bir değil, iki tane... Ah, diyorsunuz içinizden, neye tutunacak bu kadın?
Cevabı sanki duymuş gibi yerdeki sabit bir noktaya bakarak anlatmaya devam ediyor gözü yaşlı anne: Bundan sonra Allah'a daha çok ibadet edeceğim...
Biliyorum, çocuklarımı dünyadaki kötülüklerden korumak için cennetine aldı. Biliyorum, Rabbim çocuklarımı dünyadaki kötülüklerden korumak için yanına aldı. Nasıl bir teslimiyet, nasıl bir iman... Gözleriniz yaşarıyor, gizlemeye çalışıyorsunuz. Deprem anında 7 saniye oğlu ile telefonda konuşmasını anlatırken artık gözyaşlarınızı gizleyebilmeniz mümkün değil. Oğlum, kızımı hep korur kollardı. Onları bulduğumuzda elleri ile kız kardeşinin gözlerini kapatmıştı dediğinde ise odadaki herkes ile birlikte ağladığınızı biliyorsunuz, gözlerinizi yerden ayırmasanız bile...
Bir başka anne...
Gözlerinde aynı acı. Evlerine güvenmeyip, güvenli bir yerden ev almışlar. Kızkardeşleri ise, eski sitelerinde kalmış. İki gün için şehir dışına çıkmaları gerektiğinde, çocukları halalarına bırakmışlar. 4 ve 14 yaşındaki çocukları halaları ile birlikte karanlık merdiven boşluğunda bulmuşlar. Anne baba perişan, içlerindeki boşluk çok daha karanlık...
Bir anne daha...
4 yaşındaki oğluna sarılıyor sık sık, kızını anlatırken..
Ders çalışmak için evde kalan kızını... Babaanne ben götürürdüm okula diyor, gözyaşları içinde. Keşke okul açık olsaydı, torunum da hayatta kalsaydı...
Babaanneye katılmamak mümkün değil. Çünkü, depremde yıkılan bir tek okul binası yok çok şükür. Son bir yılda 50, üç yılda toplam 82 okul binasının yıktırılması büyük acıları önledi.
Keşke kaybettiğimiz çocuklarımız da okullarında olabilselerdi.
Deprem sonrası denetimler de okullarda eksiksiz yapılmakta. Ara tatilden sonra İzmirli öğrenciler güvenli okullarında eğitimlerine devam edecekler. Depremde hayatını kaybeden öğrencilerin anılarını yaşatarak...
Allah bir daha böyle bir acı yaşatmasın. Bir yadan pandemi, diğer yandan deprem gerçeği..
İzmir zor günlerden geçiyor. Deprem gerçeği pandemiyi unutturmamalı...
Artan vaka sayıları almamız gereken basit önlemlerin önemini bizlere hatırlatmakta. Üstelik virüsün bulaşıcılığının arttığını en yetkili makamdan duymuşken. Alacağımız küçük önlemler hem bizleri hem de sevdiklerimizi koruyacak..
Bu da geçecek elbette...Bizler gerekli tedbirleri aldığımızda daha hızlı geçecek.