İnsanların çocuk yetiştirmeyi gün geçtikçe zora koşması ne garip. Hayat kolaylaştıkça insan zorlaşıyor, işin içinden çıkamaz hale geliyor. 70'lerin 80'lerin müziği gibi yok deniyor mesela, o dönem yapılan filmler el üstünde tutuluyor. Oysa teknolojinin geldiği yere bakacak olursak, çok daha iyi ve kaliteli işler çıkmalıydı ortaya.
İnsan ilişkilerinde de durum aynı, aşkta da, evliliklerde de. Annemin, "Sizi gerekmedikçe doktora götürmedim, ancak ateşiniz çıkar ve düşmezse endişelenirdim" sözü hep aklımdadır. Bizim jenerasyonda herkes böyleydi ama, anneler bilirdi. Her şeyi bilirdi, ne zaman ne yeneceğini, hangi ilacı vereceklerini, çocukların öğleden sonra uyuması gerektiğini; kimseden akıl almazlardı. Anne ve kayınvalide tecrübelerini paylaşırdı, anne de duyduklarıyla bildiklerini üst üste koyar, yaşadığı tecrübeyle de şahane bir otorite sağlardı. Annelerimiz nasıl oluyor da bizden daha fazla şey biliyordu? Çoğumuzun annesi 20'lerin başında bizi kucağına aldı, ne internet vardı, ne özel televizyon kanalları; becerdiler ama. Tanıdığım bir çift var, sanırım 5-6 yıl içinde çocuklarını 25 defa hastaneye yatırmışlardır. Yok grip oldu, yok düştü, yok sinek ısırdı, yok ishal oldu! Bugün gelinen noktada yaşanan açmaz tehlikeli boyutta. Çocuk sahibi olup yetiştirememek, bakamamak, söz geçirememek, baş edememek! Eskiden bir apartmanda, bir evde, bir sokakta, bir ailede bir tane 'haşarı' çocuk olurdu; bugünkü ailelere bakarsak çocukların hepsi hiperaktif, çok zeki, fazla akıllı, çok güzel, müthiş yetenekli ama söz dinlemiyor! Sorunun bugün 0-7 yaş aralığındaki çocuklarda olmadığına bahse girerim. Anne babalar basiretsiz; çocuklarını son derece görgüsüzce, dengesizce ve edepsiz yetiştiriyorlar. Kusura bakmasınlar, köşe yazarı acı söyler. Annesi kıçına bez terliğini fırlatacak diye ödü patlayan bir nesildik biz; yaramazlıklar babaya söylenecek diye ne yapacağımızı bilemezdik... Şimdi o küçük tombul parmaklarında, hem anne babayı, hem büyükanne büyükbabayı hem de öğretmenlerini oynatıyor çocuklar... Şaka gibi...
Bade'nin kuralcı kocası
Bade İşçil, eşinden boşanıyor ve boşanma dilekçesinde yazanlar basına sızdı bir şekilde. Kocası, oğlunu yetiştirirken türlü kurallar koymaya çalışmış. Emzirmeyeceksin, kucağına almayacaksın, biberonla besleyeceksin gibi. Bir yaşına basan oğlu Azur'u büyütmeye çalışırken görünen o ki, çok sıkıntı çekmiş Bade. Konu kadınların dilinden düşmüyor, Bade'nin kocası için söylenenleri yazabildiğim kadarıyla anlatacağım zira rahatlıkla dava açabilir hakkında konuşulanları duyarsa. Belki de duymalı ya, neyse... Bir arkadaşım, adamın son derece kıskanç olabileceğini söyledi. Hastalık boyutunda yaşanan bir kıskançlık olabilirmiş. Oğlunu ve karısını bu derece kıskanıyor olabilir mi? Bir başka arkadaşım, adamın oğlunun eşcinsel olmasından korktuğu için bu kuralları koymak istediğine inandığını söyledi. Başka birine göre çok kötü bir çocukluk yaşamış. İlgisiz ve sevgisiz büyümüş ve bunun doğru olduğuna inanıyor. Ben ne düşüneceğimi bilemedim, filmlerdeki gibi bir konu çünkü. 'Yatağımdaki Düşman' tadında ama mutlaka adamı da dinlemek lazım. Bir röportaj güzel olurmuş Bade'nin kocasıyla, belki bir de psikoterapist eşliğinde...