Çocuğumun kargacık burgacık yazısına bakıp da içimin daralması, bütün defteri silip yeni baştan 'düzgünce' yazdırmak konusunda karşı konulması zor bir istek duymam tamamen benim takıntılarımın sonucu, kabul...
Ömür Deniz artık ikinci sınıf öğrencisi ama okuma yazmayı yeni öğrendiği geçen yıldan bile daha kötü yazıyor.
İç içe geçmiş, karmakarışık semboller halinde hem harfleri hem rakamlar...
Satır çizgisine dikkat etmek hak getire.
Yazma konusundaki isteksizliği ve yavaşlığı ayrı mesele.
O harfler bazen 'dana', bazen de 'bit' kadar.
Yazılarımı okumadığı için burada rahatım, çünkü bunları bu netlikte yüzüne söylemem mümkün değil.
Bu işi özgüvenini zedelemeden halletmem lazım.
YALNIZ DEĞİLİZ
Bu yüzden internette biraz araştırma yaptım ve beni rahatlatan iki bilgiye de anında ulaştım:
Bu konuda asla yalnız değilim. (Tek kötü yazan benim çocuğum değil!)
Ebeveynlerin 'mükemmellik' takıntısını bir kenara bırakırsak, güzel ve düzgün yazı yazabiliyor olması çocuğun akademik başarısı için de gerekli ve önemli. Yazı yazmak, birçok yeteneğin gelişmesinde öncü.
Çocukta dikkatin toplanması, motor becerinin sağlanması, konsantre olabilme gibi becerileri ilerletiyor.
Ayrıca yazarak ders çalışmak, sadece okumaya oranla daha verimli ve ezberi kolaylaştırıyor.
Gelelim "Çocuğumun yazısını nasıl düzeltebilirim?" diyen ebeveynler için uzman önerilerine:
İlk adım kalemi düzgün tutturmak. Kalemi yanlış tutan çocuktan düzgün ve zarif bir yazı beklemek gerçekçi değil. Ayrıca çocuk kalemi çok sıkmamalı. Basınçtan çabuk yorulan parmakları yüzünden hevesi kaçabilir.
İkinci önemli detay, çocuğun eline uygun yuvarlak şekilli yumuşak uçlu kurşun kalemler vermek. Desen ve renkleriyle minikleri cezbetmesi de önemli ancak önceliğimiz ergonomi.
Kalem çocuğun elini yormamalı ve yazının görünür olması için çok bastırması gerekmemeli.
Kılavuz çizgili defterler, birinci sınıf öğrencilerini çok güzel yönlendiriyor aslında. Ancak asıl sorun da bu defterlerin bırakılmasından sonra ortaya çıkıyor. Klasik çizgili ve kareli defterlere alışma süreci oldukça sancılı olabiliyor. Aslında çizgili defterlerde de bu çizgilerin oranından faydalanmak mümkün:
Büyük harfler iki çizgi arası, küçük harfler de büyüklerin yarısı gibi...
Başlarda çocuklar oldukça yavaş yazabiliyor. (Dün akşam 3 cümlelik soru için 6 dakika bekledim.) Bu yavaşlığı kesinlikle anlayışla karşılayıp düzenli çalışarak çocuğun zamanla hızını kendi ilerletmesi sağlanmalı.
Ve en önemlisi: Çocuğun çocuk olduğu, en sevdiği ve zevk aldığı etkinliğin hala oyun olduğu, öğrenmesinin de oyunla daha kolay hale geldiği unutulmamalı. Kısaca çocuk BUNALTILMAMALI.
Artık kısa molalar, espriler, kartpostal yazmak, davetiye hazırlamak, renkli kağıtlar, kartonlar, simli kalemler...
Gerisi hayal gücünüze ve sabrınıza kalmış. Öyleyse hepimize kolay gelsin.
Mutlu pazarlar.
GARİP Mİ DEĞİL Mİ?
Geçenlerde "tamamen tesadüf eseri" kulağıma çalındı. Bir devlet okulunda müdürlük yapan beyefendi iki çocuğunu da özel okula gönderiyormuş. Ben mi fazla garipsedim; yoksa ortada gerçekten da garip bir durum mu var, bilemedim.
Ne dersiniz?