Recep İvedik 1'i silah zoruyla izlemiştim...
Tamam "gerçek" bir silah yoktu ama psikolojik şiddete maruz kalmıştım!
"Sırf entelektüellik olsun diye izlemeyi kabul etmiyorsun. Yoksa Recep İvedik'i seveceksin" diye akıllara zarar bir sözle eleştirilmiştim!
Yani şu deniliyordu: Filmde kahkahalarla gülecektim.
Şahane bir zaman geçirecek, popcorn yiyip, kahkaha fırtınasını izleyecektim...
Amaaaa ah şu kör olası "imaj" yok mu, beni bu zevkten mahrum ediyordu!
"Dalga mı geçiyorsun?" dediğimde ise, "Seni küçük haaannnfeeendüüü" tadındaki eleştiri devam etmişti!
Hiç tahammül edemem böyle haksız suçlamalara...
Bu huyum iyi bilindiğinden, filme götürebilmek için tuzağa düşürülmüş olabileceğimi farkındaydım!
Ama yine de bile isteye bu tuzağa düşmüş ve "Peki" demiştim... "Gidelim..."
Recep İvedik 5'in kırdığı izlenme rekoruyla nükseden "nostaljik ızdırabıma" geçmeden önce birkaç ara bilgi:
Gülmeyi çok severim...
Ve içimden geliyorsa da bunu engellemem/engelleyemem...
Beni güldüren, sahiden içimden gelerek gülümsetebilen birini "her şart ve koşulda severim!" Arkadaş olur, dost olur, hatta aşık bile olurum!
Sinema sanatına saygım sonsuzdur... Eğitim gördüğüm dönemde, Türkiye'nin "Sinema" bölümünde en iyisi DEÜ Güzel Sanatlar Fakültesi'ydi... Dört yıl aldığım sinema yazarlığı eğitiminde şu kuralı hiç bozmadım: "Hiçbir film, yarıda bırakılarak salondan çıkılmaz..."
Ve evet, yıllar yıllaaar önceydi Recep İvedik 1'i izlemek için sinemaya gittim.
Adam, beyazperdede belirdi ve ben kendime "kuralımı" hatırlattım..."Sonuna kadar izleyeceksin. Çıkmak yok!"
Salonu dolduran izleyicilerin önemli bölümü kahkahalarıyla ortalığı inletti... İşin tuhafı şuydu, esprilere değil, yaptığı "iğrençliklere" gülüyorlardı...
Eeee ortada bir espri yoksa ben neye gülecektim? Jim Carrey gibi şahane mimikler, vücut dili olsa ona da gülebilirdim ama şişko, sakallı, tek kaşlı, böğürerek gülen bir tuhaf karakter sınırlarımı zorluyordu...
Tanrım hele o gülme yok mu! Recep İvedik böğürdükçe, ben gülmeyi unutuyordum...
Hayatta tahammül edemeyeceğim ne varsa, adam yapıyor, salondakiler kahkaha atıyordu...
"Arkadaşım tam olarak neye gülüyorsun" dememek için kendimi zor tutuyordum...
Yoksa tuhaf olan ben miydim!
Ve her kötü şey gibi Recep İvedik 1 de bitmişti...
Gülmemiştim! Kanatlarım olsa uçarak uzaklaşırdım fakat yapabildiğim tek şey koşmaktı... Arkama bakmadan koşuyordum!
Ve dönelim bugüne...
Recep İvedik 5'i, 4 günde 1 milyon 890 bin 412 kişi izledi ve Şahan Gökbakar rekorunu kırdı. O halde o milyonların yanıtlaması için mini bir test yapalım.
Recep İvedik ile aynı işyerinde çalışır mıydınız?
Evladınız olsa sever miydiniz?
(Kadın izleyiciler için) Recep İvedik ile sevgili olur, evlenir, dünyaya İvedik Junior getirir miydiniz?
Hayatınızdaki kişi İvedik gibi gülse tepkiniz ne olurdu?
Sevgiliniz/eşiniz/arkadaşınız görgü kurallarını önemsemese ne yapardınız?
Tüm bu maddeleri kabul edenlerin hayatına en kısa sürede gerçek bir Recep İvedik girmesini temenni ediyorum!
Mutlu mesut bol kahkahalı yaşasın, eğlencenin dibini bulsunlar!
Fakat bence bu filmi izleyenler, Recep İvedik ile aynı ortamda bulunsa linç eder linç!
Peki o halde bu adam niye bu kadar izleniyor!