Pazartesi günkü yazımı "Survivor'da gönlüm, almayı ve vermeyi bilen Damla, Serkay ve Atakan'dan yana" diye bitirmiştim.
Egolarına yenik düşmeyen yarışmacılar oldukları için yarışmayı onlardan birinin kazanmasını istiyordum. Öyle de oldu.
Üçü finalde ve birisi bu gece yarışmanın kazananı olacak.
İsterseniz konuyu biraz daha açalım ve niye kazandıklarının altını bir kez daha çizelim.
Bunun için de Nagihan ve Semih'in niye kaybettiklerine bakmamız gerekiyor.
Nagihan güçlü bir yarışmacıydı. Performansı müthişti. Neredeyse her yarışın favorisiydi ve galibi de oldu. İstatistiklere göre yarışmanın en iyi derecesine sahip.
Bir kadın yarışmacının, güçlü erkek rakiplerini geride bırakarak istatistiklerde birinci olması çok önemli bir başarı. Takdir edilecek bir durum. Bir kadın olarak kendisiyle gurur duyuyorum.
Hırslı bir yarışmacıydı. Bunda da bir sorun yok. Hırs her insanda olması gereken bir şey. Kiminde az, kiminde çok olabilir.
Kimi gösterir, kimi göstermez. Ama centilmen bir yarışmacı değildi.
"EN" YARIŞMACI NAGİHAN
Eleştirilmesinin ve çok oy alamamasının altında da bence bu husus yatıyor.
Rakiplerini hep küçümsedi Nagihan, hiç saygı duymadı. Sadece kendisini önemsedi.
Sanki sadece kendisi vardı yarışmada.
MFÖ'nün meşhur şarkısındaki gibi "Sen neymişsin be Nagihan"dı.
En büyük, en güçlü, en iyi yarışmacı oydu. Her şeyin "en"i oydu. En şanssız, en bahtsız, en çok ağlayan, en çok acı çeken...
Kazandığında da anormal sevindi, kaybettiğinde de. Ve kaybettiğinde kazananı hiç kutlamadı, takdir etmedi. Kendisi kaybettiği için onların kazandığını düşündü.
Nagihan kaybetmeseydi onlar asla kazanamazdı.
Ama böyle kaybede kaybede sembolü de Damla'ya kaptırdı, çeyrek finali de...
Final gecesinde öğrendik ki aynı adada günlerce kalmalarına rağmen Damla ile tek kelime bile konuşmamış. Yarışa çıkarken başarılar dilememiş. Damla dilemiş mi? Dilemememiş. Çünkü rakibinizin sizi küçümsediği elektriğini alırsanız siz de ona saygı duymazsınız. Etki tepki meselesidir bu.
Mesela Atakan, kıran kırana geçen yarışın sonunda kaybedince sıcağı sıcağına rakibini tebrik etme olgunluğunu göstererek kalpleri bir kez daha fethetti.
FİLOZOF SEMİH
Nagihan kendisinden başka kimsenin o yarışmayı hak etmediğine inandığı için kaybetti. Semih de öyle. En akıllı, en zeki, en eğitimli, en bilgili, en okumuş, en okuduklarını anlamış bir yarışmacı olabilir ama asla bir Survivor yarışmacısı değildi.
Bunu, performans göstermekten ziyade ortalığı karıştırmaya ve kumpas yapmaya, kendi deyimiyle "beyin ameliyatı" yapmaya harcayarak gösterdi.
Ütopya, onun yarışmasıydı ama Survivor değil.
Eğer Nagihan'la ikisi kalsaydı finale, hak eden kesinlikle Nagihan olmalıydı.
Çünkü o yarıştı ama Semih yarışmadı.
Yarışmadığı gibi o da rakiplerini küçümsedi.
Kendisini küçümsediklerini öne sürdü ama küçümseyen birisi varsa o da Semih'ti.
Hatta kendisine arkadaş olarak seçtiği Gizem'i de küçümsedi, Nagihan'ı da. Kendine, daha doğrusu "düşüncelerini beğenen" destekçilerine güveniyordu.
Bu y kuşağı gençler hemen havaya giriyor ve fanlarının dolduruşuna gelerek kendilerini çok önemsiyorlar. Semih de "filozof"luğu sayesinde teker teker göndereceğini söylediği Serkay ve Damla'dan, yarışmanın favorisi Aatakan'dan ve en iyisi olduğunu yüzüne söylediği Nagihan'dan bile daha çok hak ettiğini düşünmeye başlamıştı. Ama ikisi de egolarına, kibirlerine yenik düştüler. Ve küçümsedikleri rakiplerinin fanlarının birleşerek Damla'da yoğunlaşmasına sebep oldular.
Artık şampiyon Atakan da olabilir, Serkay da, Damla da. Rakiplerini küçümsemeden önemsedikleri için üçünü de tebrik ediyor ve üçünü de kazanan ilan ediyorum.