Cumartesi gününden beri etraf bembeyaz.
İzmir de bu yıl yoğun kar yağışına maruz kaldı ama İstanbul adeta kara büründü. Düne kadar sabah akşam lapa lapa kar yağdı. Sıcacık evlerde oturup pencereden dışarıyı seyretmek çok keyifli. Veya sıkıca giyinip bahçeye inmek, hiç ayak değmemiş kar yığınları arasında dolaşmak, yuvarlanmak, kaymak, kardan adam veya kadın yapmak.
Bu arada bu yıl kardan insan yapma konusunda kendimizi aştık. Namaz kılan mı dersiniz, çay servisi yapan mı, yan gelip yatandan gelinlik giydirilene kadar yaratıcılığın(!) envai çeşidiyle karşılaştık diyebiliriz.
Yoksa herkesin içindeki sanat aşkı ortaya çıktı mı desek!
Beyaz güzelliğin keyfi kadar derdi de var ama... Sefasından çok cefasını çektik. İşimize gidemedik, gitmekte zorlandık. Su geçirmez diye satın aldığımız botların azizliğine uğradık. Buzlanmış yerlere basıp kaydık.
Vücudumuzda kırıklar, çıkıklar oluştu.
Çöp arabaları ara sokaklara giremedi, meyve ve sebzeler hallerden manavlara ulaşamadı, seralardakiler donma tehlikesi geçirdi vs...
Hepsinden önemlisi ulaşım aksadı. THY birçok seferini iptal etmek zorunda kaldı, kazalar nedeniyle karayolları kapandı.
Kısacası yine doğaya yenik düştük.
HAYVANLARA BARINAK
Tabii sadece bizler değil hayvan dostlarımız da. Kuşlar, kargalar ortada görünmüyor günlerdir. Kediler ve köpekler barınacak sıcak bir yer arayışındalar. Sosyal medyada onların resimleri de paylaşılıyor. Kucak açanlar, evlerinin, işyerlerinin kapısını açanlar...
Ben en çok bir mağazanın kedileri içeriye almasına ve yün kazakların üzerinde yatmasına izin vermesine bayıldım. Her ne kadar twetter'da o mağazadan alıveriş yapmayalım etiketi açılmasına rağmen ilk fırsatta oraya gidip bir şeyler satın alacağım.
İnsanların ölümüne sevinen veya ölmesi için beddualar eden insanların hayvanlar için güzel duygular beslemesini beklemiyoruz elbette ama sonuçta biz insanlara ihtiyaç duyan canlılar onlar. Yemek vermezsek bulmakta zorluk çekecekler, barınacak yer göstermezsek açıkta kalacaklar. Çünkü adı üstünde evcil hayvanlar onlar. İnsanlarla yaşamaya alışmışlar. Biz alıştırmışız. Ehlileştirmişiz.
İşimize yaradıkları için evcileştirmişiz.
Peki, niye onları istemiyor veya kötü davranıyoruz?
Kardan sadece biz etkilenmiyoruz ki. Onlar da üşüyor, onlar da donuyor.
Hele ki yavrular, sakat olanlar, hasta olanlar, soğuktan daha çok etkileniyor. Eğer bir yuva bulamazlarsa dondurucu soğuğa fazla dayanamıyorlar.
HAÇİKO VE SERENO
Şunu unutmayalım ki hayvan dostlarımız bizden daha vefalı. Onlar koşulsuz bir şekilde sevmeyi biliyor. Sevdiklerini de hiç unutmuyorlar.
İzmir'i daha büyük bir acıdan kurtaran kahraman polis Fethi Sekin'in beslediği köpek mesela. Günlerdir onun görev yaptığı yerde yolunu gözlüyor. Tıpkı yıllarca trenden sahibinin inmesini bekleyen Haçiko gibi.
Filmlere konu olan bir hikayesi var Haçiko'nun.
Tokyo Üniversitesi'ndeki bir profesör tarafından sahiplenilen bu akıllı köpek, her sabah üniversiteye gitmek için evden metroya yürüyen sahibine eşlik edip, metronun dış kapısına kadar getirdiği sahibini uğurladıktan sonra eve döndü. Bir süre sonra da eve dönüş saatlerini hesaplayarak ve aynı yolu kullanacağını düşünerek metronun önüne kadar gitti. Ve bir yıl boyunca, her sabah sahibini metroya kadar götürdü, her akşam iş çıkışında da metronun önünde karşıladı.
Ama bir akşam metrodan çıkmadı profesör.
Kalp krizi geçirip ölmüştü çünkü. Haçiko her akşam inatla sahibinin metrodan çıkmasını bekledi. Tam 9 yıl boyunca sahibinin gelmesini bekleyen Haçiko, 11 yaşındayken (1935 yılında) metronun kapısında öldü. Haçiko'nun hikayesi tüm dünyaya yayıldı ve 70 yıl önce yaşanmış bu köpek hikayesinin Hollywood versiyonu çekildi.
Filmde Haçiko'nun sahibini Richard Gere canlandırdı. İzlemediyseniz mutlaka seyredin.
Beni etkileyen bir hikaye de Brezilya'da geçirdiği motosiklet kazası sonrası yaşama veda eden Paraguaylı çiftçinin atı "Sereno" oldu. Sahibini uğurlamaya gelen at, arkasından ağlayarak, tabutuna kafasını koyarak, törene katılanlara duygulu anlar yaşattı.
İzlemediyseniz bulup seyredin.
Hayvan dostlara sevgi gösteren herkese ve yardım eli uzatan tüm belediyelere selam olsun.