Bir haftadır İzmir'le yatıp, İzmir'le kalkıyorum. Geçen hafta sonu İzmirliler İstanbul'a çıkarma yaptı. Başarılı geçen Şişli- İzmir günlerini gerçekleştirdik. Açılış yaptık, stantlar gezdik, yemekler yedik, boyozlar, gevrekler, bademler, incirler, lokmalar ikram ettik, İzmirli sanatçılarla birlikte konser verdik, paneller düzenledik. Hızlı hızlı iki gün geçirdik. Mustafa Sarıgül, Hakan Tartan ortaklığıyla İstanbul'da ses getirdik. İki gün dinlenip bu kez ben İzmir'e iadei ziyarette bulundum. Şu anda Alaçatı'dayım. Koca yaz geçti. İzmir'e uğramamışım. Şimdi tam mevsimi. "Yediklerin içtiklerin senin olsun, hadi bize gördüklerini anlat" demeyin. Çünkü yediklerimi, içtiklerimi de anlatacağım..
***
İzmir'e Dario Moreno için geldim. 1968'de 47 yaşında kaybettiğimiz İzmir'in yetiştirdiği efsane şarkıcı ve İzmir aşığı Dario Moreno'nun belgeseli için. Bir İzmirli sanatçı olarak benim anlatmamı istediler. Hiç yakından tanımamıştım Dario Moreno'yu ama hayat hikayesini çok iyi biliyordum. Onu, en yakın arkadaşlarından Erkan Özerman'dan çok dinlemiştim. Araştırmacı, yazar, gazeteci Yaşar Aksoy'un yazılarından iyice tanımıştım. Akdeniz- Latin sentezi şarkılarla, modernize ettiği, hem Fransızca hem Türkçe seslendirdiği türkülerimizle, 1950 ve 60'lı yıllarda yalnız Avrupa'yı değil, dünyayı fethetmişti efsane şarkıcı. Çocukluğunu babasız ve yoksulluk içinde Mezarlıkbaşı, İkiçeşmelik semtlerinde geçirmişti annesiyle birlikte. O semtlerin şimdiki halini göstermek gereksiz olacağından çekimleri Asansör semtinin Dario Moreno sokağında yaptık. Dario'nun 17 yaşında annesiyle taşındığı ve şimdi kendi adını taşıyan Karataş'taki sokakta, yaşadığı evin önünde.
***
Dış çekim yaptık. Ama; uçak, helikopter, araba, motosiklet, çoluk çocuk sesinden ve sokaktan geçerken durup bizi izleyen meraklılar yüzünden anlattıklarımı sekiz kez tekrar ettiğim de oldu. Neyse yarım saatlik anlatımı üç saatte bitirebildik. Televizyonda yayın tarihini öğrenince sizinle paylaşırım. Merak edenler TRT Türk'te izleyebilirler...
***
Moreno'nun o unutulmaz yorumuyla "Deniz ve Mehtap" şarkısı kulaklarımda, iki güne bir çok randevu, iş görüşmesi ve dost ziyareti sığdırdım. Perşembe akşamı Yengeç'te Kerim Özsoydan'ın seçtikleriyle bir lezzet fırtınasına tutuldum. Ercan Canmutlu da uçaktan inip randevuya yetişince kadro tamamlandı. İtiraf edeyim Yengeç'te yediklerimin lezzetini tarif etmem imkansız. Enginarından, levrek marinine, ızgara kalamarından, balık çeşitlerine hepsinin pişirilişi ve tadı eşsiz. Yengeç benim klasmanımda zirveye oturmuş durumda...
***
Cuma çekimlerden sonra, geçen hafta EXPO Paneli için İstanbul'a geldiğinde tanıştığımız Ekonomi Üniversitesi'nin rektörü Tunçdan Baltacıoğlu'nu ziyaret ettim. Yıllar önce açıldığında üniversitenin marşını (şarkı demek daha doğru olacak) ben bestelemiştim. Bana kampüsü gezdirdi, bilgi verdi. Balçova'daki üniversiteye hayran kaldım. Rastlantıya bakın, buluşmamız sonrasında o da Çeşme'ye gidiyordu. Sağolsun beni arabasıyla Alaçatı'ya bıraktı...
***
İstanbul'dan komşum Perihan ve Mehmet Ali'nin (Akbulut) geçen yıl Alaçatı'da açtıkları butik oteli (Kurabiye) ilk günlerinde ziyaret etmiş ama kalmamıştım. Aysun'un "İzmir'e gitmişken hafta sonunu Çeşme'de geçirsene" önerisine uyarak kendimi Alaçatı'ya atınca, hem Perihan'ın misafiri oldum, hem de birçok arkadaşımı görüp hasret giderme fırsatı yakaladım. Cuma akşamı Antakya mutfağı sunan "Antioche Restoran"da bir başka lezzet fırtınasına tutuldum. Sahibi Mehmetali Sönmez sürpriz yapıp dijital ortamda bulunmayan, CD olarak çıkmamış, 1978 yapımı "Besteleriyle Ali Kocatepe" long playimden enstrümantal şarkılarımı fonda çalınca çok şaşırdım.
İzmir gözümde tütüyordu. Tam ideal sezonunda uğradığım Alaçatı bana ilaç gibi geldi. İstanbul'a bin ton moralle dönüyorum..