Teknolojinin sürekli kendini yenilemesiyle, şaşkını dönmüş durumdayız.
Eskiden sadece fotoğraf makinesi vardı ya da cep telefonu...
Şimdi ikisi bir arada, üstüne bir de müzikçalar, yetmediyse bir de bilgisayar, eh internetsiz de olur mu?
Hepsi bir arada mübarek...
Doğal olarak değerlerinden, yitmiş olarak...
Ölümüne bir yarış var aramızda, ayda bir değiştirerken telefonu, birilerinin gazına gelip, ceplerini şişiriyoruz.
Bize ise sadece paramızı, alın terimizi, tüketmek kalıyor hesapsızca...
Şimdi deniyor ki, adam sen de, dünyaya bir kere geliyorsun, yaşa yaşayabildiğince...
İyi de, cep telefonu değiştire değiştire hayat mi renklenir. Aksine daha da karmaşık hal alıyor.
***
Oysa telefonu sadece konuşmak, müziği sadece dinlemek, bilgisayarı sadece cihazında çalışmak, interneti sadece bilgisayarda yaşamak varken...
Bir fotoğraf makinesinin bize yaşattığı doğallığı, bir cep telefonunda düğmeden küçük delikten sızan ışık verebilir mi acaba?
Ne demişler, her şey yerinde ağır...
Bakın, yarım asır öncesinden, bir büyük vatan şairi Nazım Hikmet görmüş de bu çılgınlığı, uyarıyor insanını...
Nasıl da anlatmış dizelerinde pervasızlığımızı, "Basit yaşayacaksın" diyerek...
****
Basit yaşayacaksın, basit.
Mesela susayınca su içecek kadar basit...
Dört çıkacak, ikiyle ikiyi çarptığında.
Tek düğmesi olacak elindeki cihazın;
Tek bir düğme, tek bir cümle gibi...
Sevince lafı dolandırmadan söylediğin "Seni Seviyorum" gibi.
Basit bir öpücük yetecek sana...
Basit, sıcak bir öpücük; ve o öpücükle dolacak tüm günlerin, tüm düşlerin.
O öpücük için yapacaksın hayatının kavgasını,
Öpücük için yiyeceksin, hayatının dayağını.
Kabak çekirdeği verecek, sana rakamların veremediği mutluluğu.
El yazısıyla yazılmış, eğri büğrü bir mektup olacak,
En değerli kağıdın, hep yanında taşıdığın, atmaya kıyamadığın.
İki harekette giyiniverecek, iki harekette soyunuvereceksin.
Kısacık olacak uyanman ve yola çıkman arasında geçen süre;
Kısacık olacak sıcacık kollara dolanman ve Kendin bile anlayabileceksin yazdıklarını; bakışların bile anlatabilecek kendini.
Beklentilerin de basit olacak, Kaf Dağı'nın önünde bekleyecek mutluluklar.
Bir ıslıkta bulabileceksin en uzun dostluk romanını;
Ya da bir damla gözyaşı yaşatacak sana en ucuz romanını;
Pankreasının sağlığına dua edeceksin kapatırken gözlerini.
Zafer işareti yapacaksın tuvaletten çıkarken.
Bir kaşarlı tost olacak aradığın, nasıl oturacağını bilemediğin sofrada. Parmakların en kıymetli çatalın, yine, aynı parmaklar çözecek en karmaşık denklemleri.
İskender'in kılıcı duracak, avukat rehberinin yanında.
Bir filarmoni orkestrası veremeyecek sana, kontraplak bir gitarda doğru
basılmış bir fa diyezin mutluluğunu.
Makyajı, ilk "a"sına kadar bilmen yetecek, temizlik kokacak en pahalı parfümün.
"Bilmiyorum" diyebileceksin bilmediğinde ve çok normal olacak
"bilemeyişin".
Tek dereden su getirmen yetecek, bir "istemiyorum" diyebilmeye,
Ne durduğu farketmeyecek abanın altında.
Saatin, sadece saati gösterecek,
Telefonunu sadece telefon etmek için kullanacaksın,
Küçük bir not defteri olacak, "bilgini" en hızlı "sayan".
Basit yaşayacaksın, basit.
Sanki yaşamın bir gün sona erecekmiş gibi basit...
Çay, simit ve peynirle...
***
Bütün bu soruların yanıtı hayır diyebilmekte... Teknolojiye yenik düşmemekte, elimizdeki değerlere sahip çıkmakta...
İnsan olmanın ilk şartı, kazandığımıza sahip çıkabilmektir, onu korumaktır.
Elbette, bir cihazın son sistem yenilenmesi değil benim dediğim, birilerinin tuzağına düşüp elimizdekinden olmaktır.
Bir ay önce aldığın bir cihazı, gözünü kırpmadan ufacık bir değişikliğe feda etmektir.
İşte bu tüketim çılgınlığıdır.
Ve de tedavisi yoktur, hele bir de bizdeki gibi görmemişlik piyasa yaparsa...
Oysa bilinçli bir toplum, asla tuzağa düşmez.
***
Şair babanın dediği gibi basit yaşayacaksın basit, tutkunun sonu yok çünkü.