Son dönemde bir kişisel gelişim furyasıyla karşı karşıyayız. Televizyonlarda kanal kanal gezen uzmanlar mı(!) dersiniz, AVM'lerde söyleşi yapanlar mı... Hatta sektörel bazda sürekli eğitim alanlara-verenlere de rastladım son dönemde. Sözün kısası kişisel gelişim diye bir sektör oluşmuş durumda.
Yayın dünyasında da bunun izlerine rastlıyoruz. Kitabevlerinde kişisel gelişim kitapları üzerine ayrı bir bölüm oluşturulmuş ve bu ayrı bölümlerde yerli ve yabancı yazarlara ait sıra sıra kitaplar...
Bütün bunları anlatmamın nedeni ise son günlerde okuduğum bir kitap. Avram Ventura'nın Etki Yayınları tarafından yayımlanan "Kırk Ayna"sı. Ama hemen bu kitabın da bir kişisel gelişim kitabı olduğu düşünülmesin. Çünkü değil. En azından sözünü ettiğim biçimde değil.
Kitabın alt başlığı "öykülerin ışığında denemeler." Ve bu başlığı fazlasıyla hakediyor. Çünkü yazar söylemek istediklerini bir uzman tavrıyla şöyle yapmalısınız, böyle yapınız diyerek söylemiyor. Kimi öykülerden ve yaşanmışlık hikayelerinden alıntılarla süsleyerek, dolaylı olarak anlatıyor, göz önüne seriyor. Kitabın giriş denemesi de olan "hedefini bulan öyküler"de yapmak istediğini yine bir hikayenin ışığında şöyle anlatmış: "... Savaştan dönen bir asker, küçük bir köyden geçiyormuş. Köyün dibindeki duvarlardan birinde, tam on ikiden vurulmuş yüzlerce nişan tahtası görmüş. Asker keskin bir nişancıymış. Bu küçük köyden kimin bu kadar iyi atışlar yaptığını merak etmiş. Bütün gücünü nişancıyı arayarak geçirmiş. Sonunda onun genç bir delikanlı olduğunu görmüş. Genç adamı köyün en uç noktasına kadar götürüp, ona on ikiden vurulmuş hedefleri göstermiş. 'Bunları sen mi yaptın?' diye sormuş. 'Evet ben yaptım' diye yanıt vermiş delikanlı. 'Nasıl yaptığını anlayamıyorum' demiş asker. 'Çok keskin bir nişancı olmama karşın, hedefi asla yüzde yüzlük bir başarıyla vuramam. Sen bunu nasıl başarıyorsun?' 'Aslında çok basit sayılır,' diye belirtmiş oğlan. 'Önce ateş ediyorum, sonra hedef tahtasını çiziyorum.' Çoğu kez benim yaptığım gibi. Bir konuyu ele alırken, aklıma gelen bir öyküyü aktardığımda, onun ışığında sözlerimi daha çok güçlendirdiğimi sanıyorum. Kimi zaman da okuduğum bir öykünün iletisi, beni o konu hakkında yazmaya itiyor. Bir başka deyişle, onlardan aldığım ışığı kendi görüşlerimle destekleyerek yansıtmaya çalışıyorum."
Alıntılar demişken, yazılarda kullanılan alıntıların çokluğu ve yerli yerinde kullanılmış olması yazarın aynı zamanda iyi bir okur olduğunun kanıtı gibi. İyi bir okurdan kastım sadece çok okuması değil tabi, okuduğu tür ve isimler okuma yelpazesinin geniş olduğunu gösteriyor, demek istiyorum. Derinlemesine yapılmış okumalar yazarın bilgece kaleme aldığı denemelerine yansıyor.
Ventura'nın bir önceki deneme kitabı "Küldeki Kıvılcım"da da aynı derinliği görmüş ve yazarın anlatım tarzından kaynaklı olarak "modern bir dengbej" olduğunu yazmıştım. "Kırk Ayna"da bu tespitimin tescillenmiş olduğunu görmüş oldum.
Yaşamın keşmekeşinde, anamalcı dünyanın baş döndürücü bir hızda koşuşturmasında, durup da ne yapıyorum ya da ne yapmalıyım demek için bir mola olabilir bu kitap. Unuttuğumuz ya da acımasız düzende mücadele etmek için bilinçli olarak arkaya attığımız insani değerleri tekrar önümüze getiriyor, anımsatıyor!
*Kırk Ayna, Avram Ventura, Etki Yayınları, Şubat 2014.
pazar gırgırı
Hangisiyle
Öğretmen sınıfta matematikten sorar. Ses çıkmaz.
Öğretmen sürekli moral verir:
"Siz aslansınız, siz yaparsınız."
Ama sınıftan soruyu çözen çıkmaz. Öğretmen son çare olarak:
"Çocuklar elinizle hesaplayın" der.
Az sonra Temel parmak kaldırır. Öğretmen mutlulukla, yüzünde güller açarak:
"Söyle yavrum..." der.
Temel cevaplar:
"Öğretmenim, soruyu hangi elimizle hesaplayalım."