Bir önceki Yunan genel seçim sonuçları açıklanınca, rahat bir nefes aldığımı hatırlıyorum. O seçimlerde Papandreu kaybetmiş, Karamanlis kazanmıştı. 17 Ekim 2007 yılında Yeni Asır'daki köşemde Yunanistan seçimlerini değerlendiren bir yazı yazmış ve Papandreu'nun seçimi kazanamamış olmasından duyduğum sevinci dile getirmiştim.
Zira Papandreu'nun çok zeki bir politikacı olduğunu görüyor ve izlediği Türkiye politikasının orta vadede aleyhimize sonuçlar vereceğini tahmin ediyordum. Ancak, Papandreu son seçimde partisi PASOK'u iktidar yapmayı başardı. Ben ise çok sempati duyduğum ve beğendiğim bu politikacının Yunanistan'ın başına geçmesinden hiç mutlu değilim. Ne demek istediğimi daha iyi anlatmak için 2 yıl önce yazdığım yazının genişçe bir bölümünü tekrar hatırlatmak istiyorum:
***
"Şöyle anlatayım: İki binli yılların başında Papandreu Yunan Dışişleri Bakanı'dır. Bence Türkiye'nin siyasetçileri hala farkında değiller, Papandreu arka arkaya önemli hamleler yaptı Türkiye'ye karşı.
İlk hamle: Türkiye ile çok açık bir yakınlaşma dönemi başlattı Papandreu. Türk Dışişleri Bakanı İsmail Cem'le geliştirdiği dostluğu ülkesinin politikalarına yansıttı. Ardından 1999 Ağustos depremi Yunanistan'a Türk halkına dönük olağanüstü bir 'piar' şansı verdi. Bu piar faaliyetini baştan sona Papandreu yönetti.
İkinci hamle: Türkiye'nin AB üyeliğini açıkça destekleyerek Yunanistan'ın Türkiye karşısındaki komplekslerinden kurtulmasını sağladı. Türkiye ise bu politika karşısında kendini Yunanistan'a borçlu hissetti. Ege'deki hassasiyetlerini alabildiğine gevşetti.
Üçüncü hamle: Yunanistan'ın Batı Trakya Türkleri'ne dönük politikası 'Türk yok Müslüman var' şeklinde özetlenebilecek bir politikaydı. İlk kez Papandreu, 'Batı Trakya'daki Müslümanlar Türk'tür ve onların kimliklerini kabul etmeliyiz' şeklinde bir yaklaşım geliştirdi. Kanımca bu hamlenin asıl hedefi Batı Trakya Türklerine kimlik halklarını tanımaktan ziyade, Türkiye'yi Kürt kimliğini tanıma konusunda zorlamaktı. Bu yönüyle de akıl dolu bir stratejik hamle idi. AB üyesi Yunanistan'da Türk kimliği kabul edilse ne olur, edilmese ne olur. Ama Türkiye gibi etnik bölücülüğün dinamiğini terörün teşkil ettiği bir ülkede ikinci bir etnik kimlik kabulünün ne anlama geldiğini Papandreu çok iyi bilmekteydi.
Papandreu Türkiye ile hep büyük bir devletin Dışişleri Bakanı gibi ilişki kurdu. Diğer bir deyişle Türkiye'nin kafasındaki 'bölgenin şımarık-haylaz çocuğu' imajını ve küçümseme duygusunu sildi.
Bütün bu hamleleri ancak birinci sınıf bir devlet adamı yapabilirdi ve Papandreu öyle biriydi.
Korktuğum başıma gelmedi. Seçilemedi. Türkiye için en iyisi gerçekleşti.
Teşekkürler Yunanistan. Şerefe..."
***
Böyle demiştim ama Yunan halkı bu kez kadehini Papandreu için kaldırdı ve onu yeni Yunanistan Başbakanı olarak seçti. Bana göre Yunan halkı kendi ulusal vizyonu için harika bir seçim yaptı. Bizim için ise bunun iyi bir gelişme olduğunu söyleyemem. Türkiye'yi yönetenlere söyleyeceğim şudur ki, komşuyu artık kurnaz, zeki ve birinci sınıf bir devlet adamı yönetiyor; o bundan sonra da benzer hamleler yapacaktır; şayet onun hamlelerine aynı yaratıcılıkla cevap vermezseniz, oynadığımız masada ütülme ihtimalimiz yüksektir.