Her gün en az bir kez maruz kaldığımız kötücül haberler içimizi karartıyor, güzel bir geleceğe, insana dair umutlarımızı azaltıyor biliyorum. Yaşar Kemal'in "O güzel insanlar o güzel atlara binip çekip gittiler" dizeleri sık sık düşüyor dilimize. Oysa gerçek şu ki, 'iyi'ler de var aramızda. Ve sayıları hiç de az değil.
Mesela Tekirdağlı Mükrim-Hülya Manap çifti... 4 yaşındayken Ömer Deniz'in koruyucu ailesi olmuşlar. Babanın ifadesiyle, 5 yıldır "ailenin güneşi" oğulları. Haftada 6 gün yüzme kursuna gidiyor. İlk başladığında 15 metre gidemeyen Ömer Deniz'in spordaki başarısı Tekirdağ sınırlarını aşmış. Anadolu Yıldızları Türkiye Ligi'nde takım birinciliği, Yunanistan'da da kelebek branşında birinciliği var...
"MÜCADELEMİZ ONLAR İÇİN"
Mesela Antalyalı işçi emeklisi 3 çocuklu Çimen ailesi... Öğretmen olmaya hazırlanan kızları Zuhal'i böbrek rahatsızlığı nedeniyle kaybedince dünya başlarına yıkılmış. Asiye ve Tahsin Çimen, önce 8 yaşındaki Elif'in koruyucu ailesi olmuş. 12 yaşına gelen Elif, geçen sene kardeş isteyince 5 yaşındaki Muhammet'i de aileye katmışlar. "Elif'i de Muhammet'i de en güzel şekilde yetiştirmek istiyoruz. Elif saz çalmayı öğrendi ve çok güzel türkü söylüyor.
Ayrıca su topu oynuyor. Öz çocuklarımıza yapamadıklarımızı onlara yapmak için mücadele ediyoruz" diyorlar...
Mesela çalıştığı sevgi evinde tanıdığı yüzde 70 zihinsel engelli Sıla'ya koruyucu anne olan Tekirdağlı iki çocuk annesi Suzan Kadak... Yeni yuvasında öyle sevilmiş ki Sıla; zihinsel engeli yüzde 19'a gerilemiş. Bugün bale, yüzme, gitar kurslarına gidiyor. Suzan Kadak ne diyor biliyor musunuz: "Keşke daha erken tanısaydım. Sıla keşke daha az annesiz uyusaydı..."
UYKUSUNDA GÜLEN ÇOCUK
Mesela İstanbullu Yavuz-Necmiye Dağıtmaç çifti... İki buçuk yaşında koruyucu ailesi oldukları kızları ile evlat sevgisini tatmışlar. Bugün biricik kızları 7 yaşında.
Yavuz Dağıtmaç öncesini şöyle anlatıyor:
"Bir gün eve geldim. Ev bomboş, ne ses var ne bir şey... Eşime 'Şu kurumu arayalım' dedim. Bize koruyucu aile statüsünü önerip 3 dosya verdiler. 'İncelemeye gerek yok' dedik, birinci dosyayı alarak 'Kabul ediyoruz' dedik, aldık kızımızı geldik evimize... Başlarda geceleri sık sık uyanırdı. Şimdi uyurken gülme sesleri geliyor, rüyasında bile gülüyor çocuk."
"birden üç çocuğum oldu"
Mesela Trabzonlu 28 yıllık evli Hülya-Mahmut Taflan çifti... Tek çocuklarının ardından özlemini çektikleri kalabalık aile ortamına 6 ve 4 yaşlarındaki iki kardeşe koruyucu ailelik yaparak kavuşmuş. Hülya Taflan, "İlk 'anne' dediklerinde çok mutlu oldum. Birden üç çocuğum oldu. Onlarla ev cıvıl cıvıl.
Okuldan gelecekler de seveceğim diye akşamı zor bekliyorum" diyor. Koruyucu baba Taflan'ın mesajı ise tüm ailelere:
"Hayatta paranın anlamı yok.
Önemli olan huzur, sevgi ve saygı.
Devletimizden Allah razı olsun, bizlere bu imkanı sağlıyor. Geleceğimiz olan çocukları imkanı olan ailelerin alıp bakması gerekiyor."
EBEVEYNLİĞİ ÖĞRETİYORLAR
Bir tarafta 3 yaşındaki çocuğuna içki içirip marifetmiş gibi sosyal medyada paylaşan, küçücük çocukların eline sakız, mendil verip sokağa binbir türlü tehlikenin içine salan, duygusal/fiziksel şiddetle çocuğun küçücük yüreğine korku tohumları eken öz be öz aileler...
Diğer tarafta annesi babası ölmüş ya da terk edilmiş, şu koca dünyada yapayalnız kalmış bir çocuğa kol kanat geren, yuva sıcaklığı veren, güven duygusunu yeniden öğreten koruyucu aileler...
Onlarla yapılan röportajları satır satır okuyorum. Öyle dersler veriyorlar ki; ağlata ağlata öğretiyorlar.
Ebeveynliğin hasbelkader edinilecek bir vasıf olmadığını, o çocuğa ne verebileceğini, nasıl yetiştirmen gerektiğini öğrenerek, planlayarak, sevgiyi ve şefkati hiç eksik etmeyerek, varlığına her gün şükrederek ve ne olursa olsun hep koruyarak yapılacak bir gönül ve akıl işi olduğunu cümle aleme gösteriyorlar.
Ve her birine "İyi ki varsınız" diyorum, iyi ki hikayeleriniz bize ulaşıyor.
İçimizi aydınlatıyorsunuz.