İnşaat gürültüsü, trafik gürültüsü, çocuk gürültüsü... Kalabalık şehirlerde gün boyu maruz kaldığımız gürültü bazen çıldırtıcı boyutlara ulaşıyor. Sadece kuş, rüzgar, su sesi duyabileceğim ortamları özlüyorum bazen. Som sessizlikte gözlerimi huzurla kapayıp belli belirsiz gelen bu seslere dikkat kesilmeyi.
Kendimle baş başa kalmayı...
Böyle bir ortamda bile zihni susturmayı başarmak ne zor aslında. Dışarıdaki gürültüye müdahale etmek zor, ama daha da zoru zihnimizin hiç susmayan gürültüsünü bastırmak.
Sabah gözümüzü açtığımız ilk andan itibaren durmadan konuşuyor o ses. Yüzünü yıkıyorsun; aklında o gün yapman gerekenler, dişlerini fırçalıyorsun; kredi kartı ekstresi, kahveni yudumluyorsun; falanca kişiyle yaptığın o can sıkıcı konuşma...
Bedenin başka, zihnin başka yerde ve bu yorucu döngü hep böyle sürüp gidiyor. Ya geçmiştesin, ya gelecekte; asla ve asla şimdide değil...
HERKES SUSAR, ZİHİN SUSMAZ!
Hiçbir şey düşünmeden öylece durmayı deneyin: En fazla birkaç saniye.
Bütün dikkatinizi o an yaptığınız işe verin, düşüncelerinizi yalnız o işe yönlendirin.
En fazla birkaç dakika. Sonra yine zihninizi sizden bilmem kaç kilometre uzakta, kaç gün/ay/yıl ötede ve ne düşünürken yakaladığınıza inanamayacaksınız...
Zihin, akıl ve bedenin bu inanılmaz kopukluğu ne mi yapıyor bize? Her şeyden önce 'o an'ı kaçırıyoruz. her ne yapıyorsak, hakkını vererek yaşayamıyoruz, tat alamıyoruz. Çok fazla geçmişe takılmak depresyonu, geleceğe kafayı fazlaca takmak ise kaygıyı besliyor.
Mutsuz, yaşamdan kopuk bireyler olup çıkıyoruz. Bundan kurtulmanın tek bir yolu var: "Şimdide kalmak." Eckhart Tolle, "Şimdinin Gücü" adlı kitabında tam da bu konuyu anlatıyor.
Tolle'e göre huzur ve neşeye ancak şimdide kalabilenler kavuşabiliyor.
"Mutlu musun?", ya da "Her şey yolunda mı?" diye sorun kendinize.
Zihninize onlarca sorun üşüşecek, bir bir sıralamaya başlayacaksınız. Sonra fark edeceksiniz ki, sıraladığınız sorunların neredeyse tamamı geçmiş ya da gelecekle ilgili. Şimdi biraz açarak tekrarlayın soruyu: "Tam şu anda nasılsın?" Cevap, eğer tam da o anda fiziksel ya da ruhsal bir acı yaşamıyorsanız, çok büyük ihtimalle "Gayet iyiyim" olacak.
İşte Tolle'ün anlatmaya çalıştığı tam olarak böyle bir şey.
Yazara göre "şimdi" öyle güçlü ki, sadece mutluluk ve huzur vaat etmiyor, kişinin kendi özüyle bir olmasını da sağlıyor. Özüyle bir olmak; öyle kolay tanımlanabilecek bir şey, hemen ulaşılabilecek bir mertebe değil. Yine de zihnin başka, bedenin bambaşka yerde olması durumunun tam tersi olsa gerek.
HUZUR, SADECE HUZUR...
Tolle'ün hayat hikayesi de pek çok kişiden farklı değil. Yoğun depresyon ve kaygı sarmalında geçen 29 yılın ardından "şimdi"de kalmanın güzelliğini keşfettiği o kısacık an, bütün hayatının akışını değiştirmiş:
"Ve o andan itibaren, şimdi anlıyorum ki, tüm ağırlığı ve sorunlarıyla pişmanlık dolu geçmişle, korkulası gelecek arasında yaşayan zihnimin ürettiği 'kendim' tamamen çöktü ve yok oldu.
Ertesi sabah uyandığımda, her şey çok huzurluydu. Çünkü artık o 'kendim' dediğim şey yoktu. Sadece var olmak, sadece hayatı izlemek ve gözlemlemek vardı." Devam edelim: "Mutsuzluğun başlıca nedeni asla durum değil, sizin onunla ilgili düşüncelerinizdir. Düşündüklerinizin farkında olun. Onları durumdan ayırın, Durum daima tarafsızdır.
Durum daima olduğu gibidir." "Sıkıntı, kızgınlık, üzüntü ya da korku size 'ait' ve kişisel değil.
Hepsi, insan zihninin bir ürünü.
Gelip geçiciler ve gelip geçen hiçbir şey size ait olamaz." "Zaman değerli değildir; çünkü bir illüzyondur. Zamana, yani geçmişe ve geleceğe ne kadar çok odaklanırsanız, şu ânı o kadar kaçırırsınız.
Yani asıl değerli olan şeyi." "Zevk her zaman dışardaki şeylerden elde edilir. Neşe ise içten yükselir." Bol neşeli, az kaygılı günlerde tekrar buluşmak dileğiyle...