Müzik, çok boyutlu bir pencere... Yoruma açık, geçirgen ama yürekli bir kimliği var. Notaların üzerinde gezindiğiniz her an yeni bir beste, yeni bir oluşum karşınıza çıkıyor.
Notalara can veren duygular, beyninizde gezinirken şekilden şekile giriyor aslında... Her biri ayrı dünya, her biri ayrı rüya...
Kimi doğal, kimiyle piyasa haliyle dökülüyor, duygu seline... Beğendiğiniz birini kapıp gidiyorsunuz. Alacalı bulacalı, size kolay gelenler çabuk gidiyor bu pazarda... Sesin güzel olması çok önemli değil, müzik cafcaflı olsun, yeter.
Gecenin sonunda bir de bakıyorsunuz, müziğin abartılı gürültüsünden kafanız şişmiş, geriye koca bir hiç kalmış...
Oysa caz öyle değil... Hele etnik olanı... Müthiş bir müzik keyfidir aslında o... Ama onu anlamak, keyif alabilmek için, bir müzik kültürünüzün olması gerek...
Çünkü popüler dayatmayla, daha 40 yıl öncesine kadar ruhun gıdası olan müzik, şimdi azap verir hale geldi.
Notalar bile isyan ediyor bu duruma...
Ama kulak bu eziyete alıştı; caz gibi, hele etnik caz gibi, doğal tınılar, o kültürü almayana, bir süre sonra sıkıcı geliyor, zevk vermiyor.
Bu nedenle, ben beynini dinlendirmek, kendimi müziğin duygusal rüzgarına bırakmak için, Japon besteci Kitaro'nun, o nehir gibi akan bestelerine bırakırım kendimi...
O da müziğin etnik efendisidir aslında... Japon kültürünün her zerresi bestelerinde vardır, bence 21. yüzyılın en iyi müzisyeni.
***
Ama ben, bizim için çok özel bir insanla tanıştım önceki akşam, yeni sanat beldemiz olan Çiğli'de... O da etnik cazın, ülkemizdeki en önemli isimlerinden biri olan Senem Diyici...
"Çiğli'de sanat işte böyle güzel yaşanır" sloganıyla, kente canlılık getiren, düzenlediği konserlerle renk katan Yeni Sanat Merkezi'nin kurucusu Meral Çelik'in davetlisi olarak Çiğli'ye gelen Senem Diyici, unutulmaz bir konser verdi bence...
Sıra dışı bir tarz ortaya çıkaran Diyici, Çiğli Belediyesi Konser Salonu'nda İzmirli müzikseverlerle buluştu ve Alain Blesing, Erdem Göymen ve Can Ömer Uygan'dan oluşan grubuyla inanılmaz bir geceye imza attı.
İtiraf edeyim, başlangıçta sıkılacağımı düşünüyordum ancak bitsin istemedim.
***
Senem Diyici, yıllardır Paris'te yaşıyor ve Türkiye'ye çok az geliyor ama tarzı tamamen türkülerden oluşuyor.
Cazla türkünün birleşimini ilk kez bu konserde yaşadım ve doğrusu hayran kaldım.
Sanatçının hem stiline, hem de müziğe bu kadar kendini verişine saygı duydum ve ayakta alkışladım.
Senem Diyici ismini ancak bu türün meraklıları bilir ama dünyaca tanınmış bir isim, sanatçımız..
***
İsterseniz onu kısaca tanıyalım:
Senem diyici, 1953 İstanbul doğumlu. Müziğe 6 yaşında, trt çocuk korosu'nda başladı. Emin Ongan ve Feridun Darbaz'dan Türk Müziği dersleri aldı. 1981'te Fransa'ya yerleşti. Suluboya resimler yaparak hayatını kazandı, bu arada müzik çalışmalarına başladı. Hollandalı gitarcı Alain Blesing'le yaşamını birleştirip, Senem Diyici Quartet'i kurdu. Grubun 1990'da yayımlanan ilk albümü 'Takalar' Fransa'da büyük ilgi gördü. 'Jest' ve 'Divan'la dinleyici kitlesini genişleten Diyici'nin cd'leri, France Soir, Liberation, Nouvel Observateur gibi yayınların eleştirmenlerince övgüyle karşılandı. Son albümü de Lila Lila... Şarkıcı, Avrupa'da yılda ortalama 40 konser veriyor.
Ne yazık ki bizde ayda yılda bir...
***
Senem Diyici, konserde hemen her müzik aletini çaldı diyebilirim. Doğanın her sesini çaldı, taklit etti. Müthiş bir yetenek, inanılmaz bir sese sahip ve sesini enstruman gibiymişçesine kullanabilen özel bir sanatçı...
Doğal bir müzik geçmişine sahip olan etnik caz, Senem Diyici ile bence büyüleyici bir hava yakalamış...
Tıpkı, Kitaro gibi...
Senem Diyici ve arkadaşlarını izlerken Kitaro'yu hissettim, doyamadım.
***
Ancak özel bir teşekkür ve takdir, Yeni Sanat Merkezi'nin kurucusu Meral Çelik'e ve kendisine destek veren başta Çiğli Belediye Başkanı Metin Solak olmak üzere, tüm sponsorlara...
2001 yılından bu yana, Türkiye'ye konser vermeye pek gelmeyen Senem Diyici ile bizleri buluşturdukları için...
Sonra da Çiğli'ye sanat zevki aşıladıkları için...
İnanır mısınız, konserin yaşandığı Çiğli Belediyesi Konferans Salonu tıklım tıklım doluydu ve her bir izleyici çıt çıtmadan izledi; sanatçıya destek verdi, ona eşlik etti.
Müthişti canım müthişti.
Demek ki, "Sanat kenti Çiğli" iddiası boşa değilmiş...