Dün, Dünya Çevre Günü, geçtiğimiz hafta da Dünya Çevre haftasıydı. Taksim Gezi protestoları da tesadüfen bu haftaya denk geldi. Parklara ne kadar çok ihtiyacımız olduğunu aslında yerel yöneticilerin hepsinin görmesi gerekiyor. Nerede bir ağaç, bir yeşillik, bir park varsa, kadını-erkeği, çoluğu çocuğu soluğu orada alıyor. Belediyeler de bu konuda olumlu adımlar attı, özellikle spor aletlerinin yer aldığı parklara ilgi büyük.
Dolayısıyla parkların çoğalması, artması, neredeyse her mahallede yer alması, aynı zamanda büyük parkların da şehrin meydanlarında varlığını koruması isteniyor. Aynı zamanda halkın yeşile sahip çıkması, onu koruması gerekiyor. Sadece ağaçları, ormanları mı, ırmakları, nehirleri, bitki örtüsünü ve hayvanları da. Özellikle anne-babaların çocuklarını bu duyarlılığı öğretmesi lazım.
Günümüzden yaklaşık 150 yıl önce bir Kızılderili kabile reisinin söyledikleri, günümüzde doğaya yaptığımız şiddete dur dememiz için de bize ders verir nitelikte.
Şöyle diyor Seattle kabilesinin reisi:
IRMAKLAR VE HAYVANLAR
. Bu yeryüzünün her parçası halkım için kutsaldır.
. Her patlak çam iğnesi, her kumlu kıyı, karanlık ormanlardaki her pas, her çayır, he vızıldayan böcek. Hepsi halkımın hafızasında ve deneyiminde kutsaldır.
. Ağaçların gövdesinde dolaşan bitki özünü kendi damarlarımızda akan kan biliriz.
. Yeryüzünün parçasıyız, o da bizim parçamız.
. Kokulu çiçekler kız kardeşlerimizdir.
. Ayı, geyik, yüce kartal, bunlar bizim erkek kardeşlerimiz.
. Kayalık tepeler, çayırdaki özsu, midilinin beden ısısı ve insan, hepsi aynı aileye mensuptur.
. Irmaklarda ve derelerde dolanan pırıltılı su sadece su değil, atalarımızın kanıdır. Göllerin berrak sularındaki her hayaletimsi yansıma, halkımın yaşamının olaylarını ve hatalarını anlatır.
RÜZGAR VE YERYÜZÜ
. Suyun fısıltısı babamın babasının sesidir.
. Irmaklar bizim erkek kardeşlerimizdir. Susuzluğumuzu giderirler. Kanolarımızı taşır, çocuklarımızı doyururlar.
. Onlar için ırmaklara herhangi bir kardeşimize vereceğiniz şefkati vermelisiniz. Hayatın bizim için değerli olduğunu, havanın dayanağı olduğu tüm yaşamla ruhunu paylaştığını hatırlayın.
. Büyükbabamıza ilk nefesini sunmuş olan rüzgar, onun son nefesini de alır. Rüzgar çocuklarımıza da yaşamın ruhunu verir.
. Çocuklarınıza bizim çocuklarımıza öğrettiklerimizi öğretir misiniz? Yeryüzünün anamız olduğunu? Şunu biliyoruz; Yeryüzü insanın değil, insan yeryüzünündür.
. Yeryüzünün kaderi, yeryüzünün oğullarının da kaderidir. Her şey, hepimizi birleştiren kan gibi birbiriyle bağlantılıdır. İnsan hayat ağını örmedi, sadece onun bir telidir. Hayatın ağına ne yaparsa aynısını kendisine yapar.
Ne dersiniz, çocuklarımıza bu bilgileri öğretmek gerekmez mi?