Hep söylenir, siyaset bir ekip işidir… Bir lider, ya da başkan ne kadar güçlü, ne kadar karizmatik olursa olsun ekibini yok sayarsa onun için çöküş başlamıştır. Bu girişi niye yaptık? Aziz Kocaoğlu'nun İzmir Baro Başkanı Sema Pekdaş'ı Konak adayı yapma sevdası yüzünden kopan fırtınayı anlatmak için… Bırakın Konak'ta aylardır seçim çalışması yapan aday adaylarını, kendi ekibi bile bu tepeden inme, dayatmacı zihniyete isyan ediyor. İsyanın boyutları o kadar büyük ki, gürültüsü Ankara'dan bile duyuluyor.
Dün bütçe görüşmeleri nedeniyle Meclis'e ziyaretçi alınmıyordu. Ancak kulisler İzmir'den gelen aday adaylarıyla doluydu. Kimle konuşsam söz dönüp dolaşıp Konak'a geldi. Bu adaylığın gerçekleşmesi durumunda partiden istifa edeceğini söyleyen de var, ' Seçimde çalışmam' diyen de… Bugüne kadar hep Kocaoğlu'ndan yana tavır alan İl Başkanı Ali Engin ve bazı Parti Meclisi üyelerinin bile Pekdaş dayatması nedeniyle kırgın olduğu söyleniyor…
Peki Kocaoğlu, kendi ekibini bile karşısına alma pahasına neden Pekdaş'da bu kadar ısrar ediyor? Baro başkanıyken verdiği röportajda " Ne Atatürk rozeti, ne Türk Bayrağı, ne türban' diyen, bu sözleri nedeniyle hakkında istifa kampanyaları başlatılan bir avukat nasıl oluyor da 40 yıllık parti emekçilerinin önüne geçebiliyor? CHP'nin yerel seçim sürecini başarıyla idare eden genel başkan yardımcısı Gökhan Günaydın'ın Pekdaş konusunda yanıltıldığı kanaatindeyim…
İzmir'de belediyelerin onca beceriksizliğine rağmen inatla CHP'ye oy veren insanların karşısına çıkarılacak en son adaydır Pekdaş… En azından siyaseten öyledir… Her fırsatta 1 milyon 200 bin İzmirlinin oyunu aldığını tekrarlayan Kocaoğlu'nun bu gerçeği bilmemesi söz konusu bile olamaz. Ancak belli ki elini kolunu bağlayan bir sebep var. Belki de bir diyet borcunu ödeme çabası içinde! CHP'nin üst yönetiminde kendisine sınırsız destek veren bir parti büyüğünün ricasını kıramamış da olabilir!
Şaka gibi değil mi? Öyle ama maalesef gerçek bu… Örgüt, ekip, parti, yol arkadaşlığı bir yere kadar… Önemli olan MYK'daki kutsal ittifaklar…
İki Erzincanlıya dikkat
30 Mart yerel seçimleri her açıdan farklı ve özel bir seçim olacak. Bu seçimin en çok belediyeyi kazanan partisiyle rakiplerine psikolojik üstünlük kuran partisi farklı olabilir. Malum, büyükşehir sayısının 16'dan 30'a yükselmesiyle nüfusun yüzde 75'i büyükşehirlerde yaşayan bir ülke haline geldik. Bir siyasi parti nüfusun sadece yüzde 25'ini oluşturan 51 ili tek başına alsa bile psikolojik anlamda seçimi kazanmış sayılmayacak. Seçimin asıl galibi üç büyük kenti alarak rakiplerine psikolojik üstünlük sağlayan parti veya partiler olacak. 3 büyük kentten Ankara'da sonuç şimdiden belli…
CHP'nin karşısına çıkaracak aday bulamadığı Melih Gökçek, beşinci seçim zaferine çok yakın. AK Parti ve CHP arasındaki asıl yarış İstanbul ve İzmir'de… Anketlere bakılırsa İstanbul'u AK Parti, İzmir'i CHP alacak… Tabi bu beklenen senaryo… Bir de sürpriz senaryo var ki; bu seçime heyecan katan da o zaten… CHP'yi İstanbul, AK Parti'yi İzmir için umutlandıran bu senaryonun başrollerinde iki Erzincanlı var. Binali Yıldırım ve Mustafa Sarıgül…
Onlar olmasa kimsenin aklına ' CHP İstanbul'da başarılı olabilir mi, İzmir'i AK Parti alabilir mi ' soruları gelmeyecekti… Farklı şehirlerde, farklı rakiplerle yarışacaklar ama kendilerine düşen rol aynı: Zoru başarmak… CHP için İstanbul'da Sarıgül ne anlama geliyorsa, AK Parti için İzmir'de Binali Yıldırım da o anlama geliyor. Sarıgül'ün İstanbul umudu Kaf Dağı'nın ardında ama onun kafasındaki plan zaten başka. Derdi İstanbul değil CHP'nin başına geçmek. Bunun için yapması gereken partinin oyunu 2009'a göre bir- iki puan yukarı çekmekten ibaret.
CHP için asıl yıkım zaten elinde olmayan İstanbul'u alamamak değil üstüne bir de İzmir'i kaybetmek olur. İzmir'i kaybeden bir CHP psikolojik olarak kendini kolay kolay toparlayamaz. Başbakan Erdoğan'ın Yıldırım'ı İzmir'den aday gösterme kararı iyi kurgulanmış stratejik bir hamle… Bütün dikkatlerin İstanbul'da toplandığı bu yerel seçimin sürprizi İzmir olursa hiç şaşırmam…