Sevmiyorum ben mutlu sonla biten aşkları. O zaman aşk olmaz ki?
Mutlu son aşkın doğasına aykırı sizce de öyle değil mi? Aşk bir obsesyon ve her obsesyon gibi zamanla yön değiştirir, hedeften sapar ve başka bir hedef bulur.
Çok şanslıydık biz bu dünyada gerçek acıyı, aşkın acısını tatmıştık.. Kim bizden daha şanslı olabilirdi ki? Acının zamana yenildiğini de biliyorsak eğer? Aşk bir takıntı halidir, peki nasıl seçeriz aşık olacağımız insanı?
Seçemeyiz! Yoksa seçebilir miyiz? Seçebiliyorsak neden "hayatta aşık olmam" dediğimiz insanlara aşık oluruz?
Aşk bir kendini bilmezlik hali, bir kaybolmuşluk belki de tutsaklık.. bir yanılsama.. birinin gülüşüne, birinin kokusuna veya duruşuna, bakışına aşık olmak.. "benim gözlerimle onu görmediğinizden beni anlayamazsınız" durumu..
Ne kadar da doğru benim gözlerimle onu görmediğinizden .. Aşkın kendisi bir dağ, aşık dağı fethedemediği sürece aşk devam eder. Hatta yasak aşkların varolma nedeni de dağın fethedilemeyecek olmasıdır. Dağ uzak olduğu sürece aşk da büyür.
MUTSUZ OLURSUN
Bazen üzülür, mutsuz olursun. Aşk boğar bazen, kaçmak istersin. Bazen sıcacık hissedersin ait hissedersin, samimi.. Dokunmak aşktır, dersin. Yürürken tam taşa takılacaksın aşık tutar kolundan çeker seni minnetle bakarsın yüzüne "aşk bu" dersin. Bazen canı yanar, canını yakarlar onun senin de canına bıçak saplanır. Kıvranırsın "aşk bu" dersin. Bazen kimsenin anlamadığı minicik bir kelime ikinizi de kahkahayla güldürür sanki bir sırrın iki ortağısınızdır siz. Kimse bilmezken neye güldüğünüzü siz bilirsiniz ve bu evet sizi birbiriniz için özel yapar.
Gecenin bilmem kaçında özlersin de görmeye gidersin, dersin ki, "ben geldim" sırılsıklam ıslanmışsındır yağmurdan, saçının bir tutamını geriye iter yavaşça, yumuşakça ve sen bilirsin ki onun için evrendeki en değerli insan sensindir. Uyurken seyredersin yüzünü, bir annenin çocuğunu hayranlıkla seyredişi gibi...
Bazen de kalbini kırar, öfkelenirsin iyi de insan en değer verdiğine en çok öfkelenmez mi? Kavga edersin, bağırırsın ama yine de dönüp gidemezsin.. Gurur falan kalmaz sadece sen ve o varsın.. Tüm öğrendiğin değer yargıları o kapının dışında kalmıştır.
Arkadaşlarını aramaz olursun, arasan da anlatacağın tek bir konu vardır o da malum..
Bir süre sonra arkadaşlarından uzaklaşırsın, uzaklaştığın kadar aşka yaklaşırsın.
Hasta olursun yanından ayrılmaz, merak eder seni. Elini tutar, "geçecek der."
DÖNÜŞÜM GEÇİRİR
Sonra bir gün hiç ummadığın bi anda en masum olduğun ve en samimi olduğun anda "bitti" der. Ya da sen "bitti" dersin.
Kimin bittiği dediği önemli mi? Yukarıda yazdıklarım bitti. Neden bitti ki? Önemli mi neden bittiği? Aşk bitti işte... Dağ fethedildi, keşif bitti, aşk acıya döndü... Aşk biter arkadaşım şanslıysan aşk bir dönüşüm geçirir sevgiye döner.. dağ keşfedilir ve aşık o dağda kalmak ister, sevgi de budur işte.. Kalma isteği..Gönülden o dağda kalma isteği.. Aşk, sevgiye de dönse aşk biter artık yeni bir ilişki biçimi başlar...daha sağlam,daha kalıcı ve daha daha daha....
Aşk biter, her aşk biter.. Bakma sen Leyla İle Mecnun'a, Aslı ile Kerem'e ... Her aşk biter ve şanslıysak aşkın yerini daha güçlü bir duyguya bırakır ki onun adı da sevgidir.
Aşk acıyla bittiyse bile her acı zamana yenilir korkma.. Ve sakın aşık olmaktan vazgeçme ki sevgiyi bulma şansın olsun...