Kuşkusuz hayat, çizdiğimiz sınırlar içinde değil; kendi kurduğumuz dünyamız dışında bambaşka dünyalar da var...
Gezilecek şehirler, görülecek etkinlikler, tanışacak insanlar...
Oysa biz ne yapıyoruz, ekran başında çekirdek çitleyip başkalarının hayatlarında "günü" harcıyoruz.
Hayatımızı renklendirmek yerine, başkalarının yazdığı hayatı oynuyoruz. Bu da bizi hiç mutlu etmiyor, aksine depresyona sürüklüyor, anlamsız iç savaşa yol açıyor, mutsuzluğa kapı açıyor.
Oysa yaşanacak o kadar çok şey var ki... Hele Ege gibi içinde doyumsuz güzellikleri barındıran, her köşesi tarih kokan, bakir, el değmemiş doğa harikası bir bölgenin insanıysanız...
Eşimle birlikte öyle yaptık geçen pazar... Kuşadası'nda katıldığımız bir etkinliğin ardından, direksiyonu çevre yoluna değil, eski yoldan Belevi'ye kırdık.
Yaklaşık 7 saat süren bir İzmir turunda Tire ve Ödemiş'te kısa bir gezi yaptık.
Ne gam kaldı, ne kasavet... Moral üst seviyeye çıktı, tüm sıkıntılar unutuldu.
Peki neydi bu yeni hayatın sırrı?...
GELENEKSEL TİRE
Belevi'den girdiğinizde, aynı yol üzerindedir Tire ve Ödemiş... Belevi'de pazar vardı, renkli, keyifli, bereketli bir pazar...
Kent insanını hapseden beton yığınında değil, doğal haliyle kurulmuş tezgahlardan üretici, ürünlerini doğrudan tüketiciyle buluşturuyor. Güler yüzlü köylüler karşılıyor sizi... İnsanın içi içine sığmıyor.
Karnabahar, pırasa, portakal, mandalina derken bir baktım sepetim dolmuş...
Kokusu bile bir başka bu pazarın...
Doğal ve hakiki...
Belevi'de gezilecek çok yer var ama zaman kısıtlı... Birkaç yeri gördükten sonra ver elini Tire... Belevi-Tire arası yaklaşık 40 kilometre... Ama iki şeritli yol 'klasik' olmasına karşın, o kadar "akıcı" ki, keyif alıyor insan...
Sağınızda solunuzda ekili tarlalar var, sıra sıra ağaçlar ve yemyeşil bir doğa...
Dağların arasında kurulmuş köyler göz kırpıyor size, davet ediyor, çağırıyor.
Fotoğraf çekmekten yorulduğunuz ama deklanşöre basmaktan elinizi alamadığınız anlar bunlar... 40 kilometre şiir gibi geçiyor.
Tire, İzmir'in tarihi ve demokrasi kenti bence... Kent, bir tarih hazinesi gibi karşılıyor sizi... Camiler, medreseler, hangisine bakacağını şaşırıyor insan... Amacımız Tire Kent Müzesi'ne ulaşmak... Çünkü orada kurulan el sanatları müzesini görmeyi çok istemiştim, kısmet olmadı.
Şimdi fırsat karşımızda...
Tire Belediyesi çok iyi bir iş yapmış...
Günümüzde teknolojiye yenilen Türk el sanatlarını, genç kuşağa hatırlatmak amacıyla, canlı ve ayrıntılı bir müze açmış...
Müzede ne ararsanız var; 1940'ların makam aracı, 1920'lerden başlayan gelinlikler, kaftanlar, eski mutfak eşyaları, eczane, kitap köşeleri, saraçhane, ayakkabı tamirhanesi, dokuma tezgahı, sepet örücüler, kentin değerleri köşesi ve daha birçok unutulan el emeği ürünler...
Sadece sergilenmiyor, ustaları da başında... Sergiyi gezenler kuru kuruya bakıp geçmiyor, tezgahın başında emekçilerini de görüyor.
Görüp yaşamak lazım...
ÖDEMİŞ'TE 'BİRGİ'
Ödemiş'e girmeden önce bir mahalle var, Konaklı... Burası, Ege'ye özgü kırsal ev mimarisinin özeti sanki... Hiç dokunulmamış, restore edilmemiş yüzlerce ev var bu kasabada...
Sakin, dingin ve huzurlu bir yer... O sokakların arasında dolaşmak bile insana huzur veriyor. Ege'nin en güzel ve tarihi kentlerinden biridir Ödemiş, Tire gibi...
Ödemiş'in en önemli özelliği, klasik ve çağdaş yaşam tarzının, günümüze aynen yansıması... Hareketli, coşkulu bir şehir, gezdiğinizde adım adım... Her bir köşesi tarih, her bir köşesi temiz, bakımlı...
Birgi'yi görmek istemişti eşim... Kentte şöyle bir tur attıktan sonra Birgi'deyiz. Bu tarihi mahallenin her köşesi cıvıl cıvıl...
Bembeyaz evler arasında dolaşırken, geçmişten izler görüyor, huzurlu bir ortamda nefes alıyorsunuz...
Birgi'yi adım adım dolaşın, bir de İmam-ı Birgi Türbesi ve Çakırağa Konağı'nı görmeden sakın İzmir'e dönmeyin.
Sözün özü, yeni bir evliliğe, yeni bir işe hep yeni bir hayat denir. Oysa yaşadığınız yerin değerlerini tanımak da yeni bir hayattır. Yaşam enerjisi verir, gençleştirir.
Bilineni yaşamak kolay, yeni yerler keşfetmek ise yeni bir başlangıçtır.