Yazıma, Tansu Özkök'ten özür dileyerek başlıyorum... Çok uzun yıllar boyunca yaptığım röportajlarla magazin gündemini belirleyen bir gazeteci oldum çok şükür, benim yaptığım röportajları başka gazeteciler yapardı arkamdan.
Havalı yıllardı... Kim derdi ki, önemli bir siteye röportaj vereceğim ve ben magazin malzemesi olacağım! Yine çok şükür diyeceğim, kurduğum cümlelerle malzeme oldum; verdiğim kilolarla, aldığım paralarla, terk ettiğim erkeklerle, şutlandığım gazetelerle alakalı değil...
MALZEMESİ OLDUM İYİ Mİ!
Magazin kızı olarak gördüğümü söyledim Ertuğrul Özkök'ü, hoşuna gitmiş açıklamam, aldı pazar günü köşesinde yayınladı ve cevap yazdı. Koca sayfasında, mavi elbiseli boydan bir fotoğrafımla yer aldı açıklamam.
Köşesinde bir magazin malzemesi yaptı beni yani! Gönül isterdi ki, ben de şimdi köşemde Ertuğrul'un bir fotoğrafını kullanayım.
Ama yayın yönetmenim de sayfa editörüm de izin vermez; fotoğraf kullanmama izin verseler bile, yakışıklı ve genç bir erkekten bahsetmemi rica ederler. Öyle ya daha çok okunmak isterim, orta yaşlı bir erkeğin (iltifat ediyorum Ertuğrul Bey'e orta yaşlı diyerek) renkli gözlük çerçeveli, kırmızı dar paça pantolonlu, keten gömlekli, süet püsküllü ayakkabılı fotoğrafını kim ne yapsın?
Pazar günü çok satan bir gazetenin, çok okunan bir yazarı sizden bahsedince mutlu olursunuz haliyle.
YETERİNCE KÖTÜYSEN, İYİSİN DEMEKTİR
Bizim memlekette, birinden kötü bahsetseniz bile mutlu olur, reklamın iyisi kötüsü olmaz gibi abuk bir düşünce var, hiç anlayamam ama kesinlikle bu düşünce var. Geçen hafta Hürriyet'te yayınlanan Ali Ağaoğlu ilanını hatırlayın. Ben bugüne dek Ali Bey ile alakalı yazılar yazdım, en güzel ve özel röportajlarını yaptım, bir çiçek yollayarak teşekkür etmedi mesela.
Ama ne yaptı, Ahmet Hakan efendiye kızdı, tam sayfa ilan verdi. Bir patron daha ne ister, para kazanmaktan başka?
DEMEK Kİ ÖLÇÜ ERTUĞRUL'UNKİYMİŞ
Sadık okuyucum ve arkadaşlarım Ertuğrul'un (artık samimiyiz ya, adıyla hitap edeceğim) köşesinde beni kullanmasına sevindi, hatta tebrik edenler oldu. Bir ödül almışım gibi, hayatın anlamını keşfetmişim gibi... "Ayyy bravo darling" diyor beni hayrete düşürerek, Ertuğrul bir ölçü ya!
Arkadaş Hasan Pulur, Engin Ardıç, Oray Eğin daha birçok yazar bahsetti benden/yazılarımdan, hani bırakın sabah kuşağı programlarını, kendi yaptığım harika programlar dışında 5N1K'dan Mehmet Ali Birand'lı 32. Gün'e dek katılmadığım sohbet programı kalmadı, hiç tebrik etmediniz ya! Sadık okuyucum kadar psikopat okuyucum da var elbette, bir kısmı aramızdaki ilişkinin boyutunu soruyor! Ne kadar samimi olduğumuzu, ona ne kadar yakın olduğumu; hatta daha ileri gidip işi başka boyuta taşıyan var ki onları Ertuğrul'a havale ettim. Aramızda seviyeli bir ilişki olduğunu açıklasın en iyisi, beni töhmet altında bırakmasın. Ya da beni yolda görse dönüp bakacağını, hatta gözlerini ayıramayacağını ama tanımadığını söylesin... Ama sakın kimseye şaka yapmasın benimle ilgili, ben yaptım, yapmaz olaydım. Yazının yayınlandığı gün, "Neler oluyor şekerim anlayalım, neden seni yazdı" diyen birine, şaka yollu "Nişanlandık biz Ertuğrul'la" dedim, "Aa belliydi zaten, anlamıştık biz, Alaçatı'da konuşuldu pazar günü" dedi... Tek tesellim benden sık sık bahseden Hıncal Uluç'la alakalı dedikodumun çıkmaması... Ertuğrul orta yaşlı ama hoş çocuk...