Ve beklenen sihirli değnek İzmir'e dokundu! Büyük altyapı projelerinin uygulanmasıyla, İzmir'de sel ve su baskını sorunu çözüldü!
İzmirliler, "ani" meydana gelen bu değişikliğin şaşkınlığını uzun süre üzerinden atamadı.
Her şey geçtiğimiz cuma gecesi meydana geldi.
Bütün gece yağmur sesi ve şimşeklerin etkisiyle, "Sabah işe nasıl gideceğiz en iyisi erkenden uyumak" diyen memleketimin insanı, yatakta huzursuzca bir sağa bir sola dönmüştü. (
Bu memlekette cumartesi işe giden insanlar da var...)
Uyumak için verilen bu savaşın ardından erkenden kalkan İzmirliler, "Gazamız mübarek olsun" diyerek yola çıktı.
Önlerinde ilk olarak, Survivor tadında "çakma Arnavut kaldırımı" etabı vardı.
Kırık taşların arasından sıçrayan yağmur suları, yola döşenen ilk "bubi tuzakları"ydı, biliyorlardı.
İzmirliler ilk şoku burada yaşadı.
Yollarda su birikintisi yoktu, dolayısıyla sıçrayan su da yoktu.
"Bir kaldırımda ne kadar yağmur birikebilir" yanılgısıyla yürürken, laapp diye bileğe kadar suya dalmak da yoktu...
Canım İzmirliler, bir yudum suyun birikmediği yollarda şaşkınlıkla yürümeye devam etti.
Arabalar vızır vızır geçti.
O da ne!
Cadde kenarlarında, insanın içinde rafting yapma duygusunu uyandıran minik göletler de gözükmüyordu.
Hal böyle oyunca, yağmurda yayaları ıslatmaktan "hunharca" zevk alan sürücüler de sakin sakin ilerliyordu.
Yollar sadece ıslaktı!
İzmirlilere şaşkınlıkta "level atlatan" olay ise otobüs duraklarında yaşandı.
Durakların hepsi kapalıydı.
Üstelik klimalıydı ve içinde telefon şarj edilebiliyordu.
Yok artık daha nelerdi!
Cep telefonları çıkarılıp, sosyal medyada selfieler paylaşılsın diye fotoğraf çekilirkeennnn...
Yoldan eski bir dost göründü...
Bir sokak köpeğinin kuyruğunu sallaması edasıyla, selektör yaparak geliyordu!
Evet! Aktarmalı sistemle kaldırılan eski otobüstü gelen!
Malum İzmirliler sıcakkanlıdır.
Bazen bu sıcaklıkları, bünyeyi arıza moduna da bağlayabilir.
Karşılarında eski bir dost gibi görünen otobüse sarılmak için yola atlayanlar çıktı.
"Ne yapıyon biladeerr" çığlıkları ve şoförün acı freni eşliğinde, bu sevgi gösterisi kazasız atlatıldı.
Fakat hasret bu, hemen bitmiyor!
Çektikleri aktarma çilesinin tüm birikimi dev bir patlamaya dönüşen İzmirlilerin sinirleri boşalmıştı bir kere...
"Bırakın öpeceğim" diye otobüsün farına, jantına sarılanlar, ağlayanlar güçlükle sakinleştirildi.
"Ayrılmayalım bir daha, çok özledim" melodramı ile otobüse bindiler!
Ne trafiği!
Yollar, Sahra Çölü gibi uzunnn ve açıktı!
İşe erken gelen İzmirliler gazete okuma fırsatı buldu.
Gözler o bildik başlıkları aradı:
"Yine aynı manzara", "İzmir göle döndü", "Venedik değil İzmir"
Ve fakat onun yerine şu haberleri okudular:
"İzmir'de yine metrekareye tahminlerin üzerinde yağmur yağdı. Eee İzmir bu, kar yağacak hali yoktu! Fakat altyapı projeleri sayesinde yağmur, bu kez birikmedi ve 'formatına' uygun olarak su gibi akıp gitti!
Allah hayra çıkarsın, işte tam da rüyamın gazeteyi okuduğum bölümünde uyandım...
Yataktan fırlayarak hemen aceleyle evden çıktım...
Sokaklar su birikintisi içinde, sular sel olmuş akıyor, hunhar sürücüler yayaları daha da ıslatıyor ve trafiğe eşlik eden korna sesleri kulakları sağır ediyordu.
İzmirim fabrika ayarlarındaydı...
Gazeteye geldim...
Ve şu cümlerle yazıma başladım:
Yunan değil, yağmur işgali. Ve düşmanı yine denize dökemedik, yağmur kentin dört bir yanını işgal etti İzmirliler...