İZDENİZ işçileri 23 gün süren bir mücadele verdi...
Masaya yumruğunu vurdu...
İzmir'de vapur seferleri durduruldu...
Yazın ortasındaydık...
Tam da en sıcak günlerde...
İnsanların toplu ulaşımdan kaçmak istediği...
Otobüslere tahammül edemediği...
Ev ve işyeri güzergahına uygunsa, vapurları daha da çok tercih ettiği bir dönem...
***
Fakat İzmir Büyükşehir Belediyesi ile İZDENİZ çalışanlarının bağlı olduğu Türkiye Denizciler Sendikası toplu sözleşmede anlaşamadı...
Sendika "zam" dedi;
Büyükşehir "sıfır" zamda diretti...
Sonuçta olan, İzmirlilere oldu!
***
Vapur seferlerinin iptal edilmesi nedeniyle vatandaşlar metro ve otobüse yöneldi...
Tüm bu karmaşaya, tramvay inşaatı nedeniyle kapatılan yolların neden olduğu trafik eklendi...
İzmir ulaşımı içinden çıkılmaz bir hal aldı...
Fakat İzmirliler ne yaptı?
***
Eminim kızdılar...
Eminim o sıcakta otobüste, metroda, İZBAN'da balık istifi yolculuk yapmaktan hoşlanmadılar...
Sıcağın da katkısıyla, bırakın "asfalya"yı, "trafo"larını attıracak hale geldiler...
Belki içlerinden hayli söylendiler...
Ama o kadar!
***
İzmirliler, bir mücadele veren işçilerin yanında yer aldı...
"Evet grevin çilesini biz çekiyoruz ama yanınızdayız" dediler...
"Vapurlarımıza kavuşmak istiyoruz" sözleriyle, işçilerin başlattığı imza kampanyasına katıldılar...
Hoşgörülerini gösterdiler...
Ve bu hoşgörü, 1-2 değil, 23 gün sürdü...
İzmirliler, farkını burada da gösterdi...
***
Kentlinin sahip çıktığı her sorun çözüme mahkumdur!
Arkasına çoğunluğu alan her düğüm açılır...
Yeter ki kendini doğru anlat...
İZDENİZ çalışanları da doğru anlattılar...
***
Ne diyelim...
Keşke 23 günlük bu çile çekilmeseydi...
İzmir'in ekonomi hanesine grev zararı yazılmasaydı...
İzmirliler bu yaz sıcağında ulaşımın ağır yüküyle karşılaşmasaydı...
İşçiler gelecek kaygısı yaşamasaydı...
Madem bu iş çözülebiliyordu, toplu sözleşme, masada bitseydi...
"Sıfır zam" diye diretilmeseydi...
***
Olmadı...
Yapılmadı...
İnatlaşma sürdü...
***
Zararın neresinden dönsek kardır...
O zaman, 23 günlük bu arayı telafi edeceğiz...
Bir iskeleye gideceğiz...
Camın arkasından, yaklaşan bir vapuru izleyeceğiz...
Otobüse binerken birbirini ittirip kaktıran insanların, vapur yolculuğundaki "nezaketine" şahit olacağız...
Vapurun üst katına çıkıp, "gölge" yönü bulacağız...
Bekleyeceğiz..
Ama beklerken hiç sıkılmayacağız...
İzmir'i saran mavi bir huzuru seyre dalacağız...
Sonra bir düdük çalacak...
Bir motor sesi duyulacak...
Mavi denizden çıkan beyaz köpükler vuracak vapura...
İşte o anda "Çaylaaarrr" diyen bir ses duyacağız...
Sanki o çayı satan adam, yıllardır hep aynı kişiymiş gibi gelecek...
Sanki her vapurda o varmış gibi...
Öylesine aynı...
Öylesine tanıdık bir tonlama...
Ve sonra içimize huzur veren kısa bir mavi yolculuğa çıkacağız...
Özlemiştik...
***
Unutmadan!
Martılar da özledi tabii...
Hayır, bizi değil...
Gevreği!
Zavallılar 23 gündür balık avlayacağız diye bir hal olmuşlardı!
Vapura binerken yanınıza ekstra gevrek almayı unutmayın...
Martılar bekliyor!