ELDE valiz, yolcu tanıdık, adres sararmış bir kağıtta yazılı. Onca hikaye, onca övgü sözleri o valizin içinde. "Gitmekle gidilmiyor ki, gitmekle gitmiş olmazsın; gönlün kalır, aklın kalır, anıların kalır." demiş Cemal Süreya. Aynen öyle. Herkesin dönüşmek istediği kulüp şimdilerde geleceğini sorguluyor. Oysa kime sorsan "Altınordu örneği" ifadesini sıkıştırır cümlelerinin arasına.
Fakat böylesi de yetmiyor. İlla ki yarışmacı da olacaksın. Doğruları yaparken, yanlışları da ayıklayacaksın. Çok uzağa gitmeden, en azından geçen sezondan ders çıkaracaksın. Yetiştirirken, lig trenine de yetişeceksin, geri kalmayacaksın.
100. yılında Avrupa kupalarını hedefleyen kulübün 2. Lig'e yol alması neresinden bakarsanız bakın acıdır. Elbette hedefler tutmayabilir. Ancak hedefe koştuğun anlarda o hedefe sarılmıyorsan gelinen bu durumda söylenecek pek fazla cümle kalmaz. Bundan sonra mühim olan o valizdeki güzel anları sandıklara kilitlememektir.