Kuşkusuz, bu pandemi insanlığın mücadele etmek zorunda kaldığı son pandemi olmayacak. Tarihe baktığımızda, Ortaçağ'daki kara veba salgınından (1346-1350), 1881'lerde yaşanılan kolera pandemisine ve bugünlerde de sıkça atıf yapılan İspanyol gribine (1918-1919) kadar birçok salgını geride bıraktığımızı görmekteyiz. CoVid 19 için de sona yaklaşıyoruz. Bunda en önemli aşama da aşı çalışmaları. Doğrusu, gelişmeler umutlarımızı artırmakta.
Özellikle başında Türk Bilim Adamı Prof. Dr. Uğur Şahin'in olduğu Alman BioNTech firması ile Pfizer'ın ortak geliştirdiği "BNT162ö"isimli aşı, uygulama için gün sayıyor. Faz1, 2 ve 3 aşamalarını en erken tamamlayan aşı olacak gibi görünüyor.
Faz 3 kapsamında küresel olarak çok uluslu 30 bin kişilik deneme çalışmalarına Türkiye'den de 100 vatandaşın katılacağını İstanbul Tıp Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Tufan Tükek açıkladı.
BALMUMU KANATLAR
Ama geldiğimiz noktada, bilim ve teknolojinin ilerlemesi, sanki insanlığın imkanlarının sınırsız olduğu düşüncesinden hareketle, bunun her sorunu er ya da geç halledeceği sonuçta da bu pandeminin de çözümü için zamanının gelmesinin beklendiği bir ruh haline sokuyor insanı. Yani bir tür meydan okuma gibi, bu pandemiyi de yok ettik, gelsin yenisi özgüveninde ilerliyoruz.
Tıpkı, Antik Çağ mitolojisindeki İkarus'un balmumundan kanatlarının güneşe yaklaştıkça erimesi gibi. Öyküyü duymuşsunuzdur: İkarus'un babası Daidalos ki bir mimar ve mucittir, çevresinin kıskançlığı sonucu kral kışkırtılarak Girit adasına sürgüne gönderilir. Girit Kralı Minos'un karısı bir lanete uğramış ve yarı boğa yarı insan bir çocuk doğurmuştur.
Daidalos'tan evlatları! Minotaurus adlı insan yiyen canavarı güvenle tutacağı bir yer yapmasını rica eder.
Daidalos da bir labirent yapar, ancak çevre kentlerden toplanan 7 kadın 7 erkeğin kurban şeklinde labirente atılması halkı bezdirmiştir. Ünlü bir savaşçı olan Thesseus bu duruma son vermek ister, ancak Minotauros ile mücadeleye gitmeden önce, Daidalos'a danışarak, canavarı öldürdüğünde labirentten nasıl çıkacağını sorar. Thesseus canavarı öldürüp labirentten çıkar, üstelik kendisine aşık olan kralın kızını da alarak adadan uzaklaşır. Durumu öğrenip öfkeden küplere binen Kral, Daidalos ve oğlu İkarus'u labirente kapatır. Labirentin mimarı Daidalos bile kendi labrentinin içinden çıkmayı başaramaz. O da başka bir çözüm bulur, çevrede uçan kuşların bıraktığı tüyleri oğlu İkarus ile toplayarak, balmumuyla birleştirir, kendine ve oğluna birer kanat yapar. Ancak oğluna şöyle der, kanatları balmumu birarada tutmaktadır, çok alçaktan uçulursa nem kanatları ağırlaştırarak uçmasını engelleyecektir, çok yüksekten uçarsa da güneşin balmumunu eritip kanatlarının tüylerini serbest bırakacağını belirtir.
Böylelikle, baba ve oğul, Girit halkının şaşkın bakışları arasında havada süzülerek özgürlüğe doğru uçmaya başlarlar.
Ancak oğul İkarus, kanatlanıp uçmanın sarhoşluğuyla, babasının sözlerini unutur ve yükselmeye devam eder. Nitekim, balmumu erir ve Ege Denizi'ne düşerek ölür. Ama yüzyıllar boyunca, sınırsız arzu ve tutku içinde körleşmiş insanların tanımlandığı bir ikon olarak hafızalarda yer almaya devam eder.
ÇAĞIN RUHU
Çağın ruhu, genleri mühendislik ve DNA teknolojileri ile manüple edip, herhalde ilahi olana yaklaşmak için sınırsızca sınarken bir tür tanrıcılık oynandığını gösteriyor. Ne yazık ki, laboratuvar ortamında yaratıldığı teyit edilmese de, bu tür kazalarla! tüm dünyanın salgın dahil bir çok küresel tehdit altında olduğu zamanlar, insanlığın önündeki açmazlar olarak gündemimizi hep işgal edecek.
Bilinç, olanaklar ve sınırlılıklar arasındaki diyalektik çatışmadan meydana gelen bir farkındalık olarak insanda belirir. Umulur ki, CoVid19 pandemisi deneyimleriyle oluşacak yeni bir küresel anonim bilinç, insanlığın bu tür salgınlar karşısındaki sorunsalını radikal bir şekilde çözer. Belki de, son yüzyılın tetiklediği tüketim odaklı ekonomiden kazancın değil fedakarlık ile karşılıksız yardım etme davranışının hakim olduğu bir yaşam biçimine geçişi, yaşadığımız pandemi tetikleyecektir!