İzmir'de yaşayan insanların, kendilerini İzmirli hisseden Türk vatandaşların yarısından fazlası, göçmen...Yani, birçoğu Avrupalı...
Geçmişte, Yunanistan'dan, Makedonya'dan, Bulgaristan'dan, Arnavutluk'tan yani Balkan ülkelerinden göç edip İzmir'e yerleşmişler; kültürleri, yemekleri, dünyaya bakış açılarıyla...
Daha 80 sene öncesinden başlayıp İzmir'e renk getirmiş, Avrupalı havası taşımışlar. Kurtuluş Savaşı'nda ön saflarda yer almışlar.
O yüzden hayata bakışları, yaşam kaliteleri Anadolu insanından çok farklı...
Politikaya da değişik bakıyorlar sanata da... Onlar için toplumsal disiplin esastır, bu yüzden çalışkan ve yaratıcıdırlar.
En önemlisi de "kül yutmazlar".
***
Bir rastlantı beni götürdü Konak Meydanı'na geçen gün... Bir iş için gidip Saat Kulesi'nin yanından geçiyordum ki, kulağıma gelen Balkan ezgileri yüreğime aşkı, coşkuyu, kardeşliği, hayatı fısıldadı...
Sahnede Slovenyalı folklorcular vardı güleç yüzleriyle... Hepsi de, çoğu Balkan çocuğu olan İzmirlilere, kendi dünyalarından selam getirmişti.
Hiç yabancılık çekmedikleri belliydi; çünkü onca kalabalık, sahne figürlerini dikkatle izliyor, müziğin coşkusuna kendilerini kaptırıyor, onları coşkuyla alkışlıyordu.
Görülmesi gereken bir sahneydi. Tarihi Konak Camii'ne yaslanıp onları izledim bir süre...
Slovenya geçti, ardından hareketli müzikleriyle Bosna Hersek aldı sahneyi, ardından diğerleri...
İzmirliler, bu özel buluşmaya kendilerini kaptırmıştı, sevgililer birbirine sarılmış dans ediyor, büyükanneler torunlarıyla bir özlemi paylaşıyor, yürekler "Balkan" coşkusuyla atıyordu.
Herbir müzik, herbir figür bizden bir parçaydı, Rumeli rüyasıydı.
***
İzmir Büyükşehir Belediyesi'nin organize ettiği Balkan Halkoyunları Festivali, bir kardeş buluşmasına ev sahipliği yaptı.
Örnek oldu, coşku yarattı.
Onu hissetmek için aralarında olmak yeterliydi.
SÖZÜN ÖZÜ
Her şeyi öğrendiğin kadar bilirsin, bunu da öğren, sevdiğin kadar sevilirsin.
Can Yücel
İletişimsiz bir toplum
Televizyonlarda izliyor, haberlerde görüyorsunuz; şiddet yine dörtnala koşuyor toplumun kaderinde; teptikçe tepiyor, geleceğimizi karartıyor.
Nasıl olmasın?
Eş dayağı hiç bitmedi. Erkek, hırsını karısından alıyor, hastanelik ediyor.
Taraftar fanatizmi, çocuklara kadar indi; genç futbolcular da şiddetten nasibini aldı.
***
İşyerlerinde huzur yok, çünkü iletişim yok... Komşuluk ilişkileri tetikte, bir kıvılcım bekliyor...
İyiniyet gösteren, empati yapan, "enayi" damgasını yiyor. Şiddeti besleye besleye büyüttük, şimdi önüne geçemiyoruz.
Herkes suçlu, bu ortamda... Aynaya bakıp ne yaptığımızı görmediğimiz sürece de bu böyle sürüp gidecek.
Medya, şiddet haberleriyle beslenecek.
İletişimsiz bir toplum, bugün yaşadığımız kaosun nedenidir.
Kimse başka yerde aramasın.