Baykal'ın neden olduğu kaset tartışmalarını sürdürmenin bana göre pek kimseye faydası yok artık. Zaten kimse de tartışmayı kaset seviyesinde sürdürme niyetinde değil, ancak Baykal'ın kendisi, içinde bulunduğu feci durumdan bir siyaset çıkarmaya kalkışınca, tartışma yeniden kaset işinin kriminal-ahlaki boyutuna doğru yöneldi.
Oysa Baykal'ın çekilmesiyle birlikte CHP'nin içine düştüğü derin ve şaşırtıcı bunalım tartışılmalıydı bugünlerde. Şimdi önümüzdeki CHP tablosuna bir bakalım: 75 yaşına gelmiş ve partisine bir kez bile seçim kazandıramamış genel başkan, zorunlu olarak istifa ediyor. Geri dönüşü pek mümkün olmayan bir istifa bu. Mustafi genel başkan, "Yeni bir arkadaş bulun" diyor. Ama CHP bu tavsiyeye direniyor. "Biz senden vazgeçmeyiz" diyor CHP'liler. Geri dönüşü için açlık grevi yapıyorlar. Kimin için? CHP'ye bir kez bile seçim kazandıramamış ve üstelik toplumun hiç hoş bakamayacağı, değerlere aykırı bir özel hayat krizinin içindeki genel başkan için.
Korkunç bir sadakat bu. Ve üstelik içinde kurumsal akıl, feraset, süreklilik duygusu olmayan bir ilkel sadakat. Savaşı kaybetmiş bir Japon müfrezesinin içlerindeki korku ve yalnızlık duygusunun baskısıyla başlarındaki komutana derin bir bağlılıkla bağlanması gibi bir şey. CHP bir parti olmaktan çıktı, giderek 'fırka'laşıyor dememin sebebi buydu.
***
Oysa şu yaşadığımız günlerde başka ülkelerde ve başka demokrasilerde bizimkinden çok farklı siyasi gelişmeler yaşanıyor. Mesela, İngiltere'de yaşananlar: İngiltere Kraliçesi daha dün hükümeti kurma görevini Muhafazakar Parti lideri Cameron'a verdi. 42 yaşında bir adam bu. Muhafazakar Parti ile Liberal Demokratlar bir koalisyon kurdu. 2 dönemdir üst üste seçim kazanan İngiliz solu, Muhafazakarlara tek başına iktidar olma şansını vermedi. Ama bundan daha ilginç yanları var İngiltere siyasetindeki gelişmelerin.
İkinci kez seçim kazandığı halde partisinin oy kaybettiği varsayımı üzerine başbakanlıktan ve İşçi Parti'si genel başkanlığından ayrılan genç Tony Blair'in yerine, Brown gelmişti. Şu günlerde Liberal Parti'yle bir koalisyon kurmayı denedi ama başarılı olamadı. Hemen başbakanlıktan istifa etti. Ama bununla da yetinmedi. Ona kimse "git" demediği halde İşçi Parti'sinin yani, solun liderliğini de bıraktı. Üstelik bunlar genç siyasetçiler.
***
Asıl hatırlatmak istediğim şu: Sovyetlerin yıkılmasından sonra beklenenin aksine Avrupa halkları sol ve sosyal demokrat partileri iktidara getirdiler. İngiliz solu "yeni sol, üçüncü yol" gibi siyasi projelerle halkın karşısına çıktı ve iktidar oldu. Fransız solunun projesi, "yeni denge" idi. Almanya'da sol kendisini, "yeni orta" adlı programla ifade etti. Bu sol partilerin hepsi hem kapitalizmin halkı ezen uygulamalarına karşı çıktılar hem de pazar ekonomisinin halk yararına işlemesini mümkün kılan yeni ekonomik ve sosyal politikalar geliştirdiler.
Avrupa insanı bu sol projelerin hepsine iktidar şansı tanıdı. Şimdi bakalım solun temsilcisi CHP'ye. Bir ara "yeni sol" demişti. Ondan vazgeçti "Anadolu solu" kavramını ortaya attı. Bütün bu sloganik lafların altından hiçbir fikir, hiçbir proje çıkmadı. Yıllar boyunca asker çizgisinde irtica avcılığı yaptı CHP. Askerin getirip iktidarı kucağına bırakmasını bekledi adeta. Ve şu son yaşananlar tam bir tek adam partisine dönüştüğünü gösteriyor. Yaşlı ve yaralı genel başkana adeta bir kutsiyet atfediyor ve yerine uygun bir lider bulup çıkaramıyor CHP.
CHP'liler Baykal'a değil, asıl düştükleri bu duruma bakıp üzülmeliler.