Tarihi çok hızlı yaşadığımız kesin. Son bir ay içerisinde yaşadığımız olayları gözünüzün önüne getirin. Koca bir tarih yaşadık bu kısacık zaman diliminde. Aslında zamanın izafi olduğu tezi doğrulanıyor sanki. Öyle ya, Fransız ihtilali olduğu zaman Paris'e 48 kilometre uzaklıkta olan bir ilçeye ihtilal haberi 2 ay sonra ulaşmıştı. Şimdi savaşları canlı izliyoruz, Mavi Marmara Gemisi'ne İsrail baskınını an be an gördük. Tarihin böylesine hızlı yaşandığı bir çağda sanırım devlet yönetmekte zor. Bu kadar değişken bir düzlemde ülkelerin kendi çıkar alanlarını korumaları giderek daha güçleşiyor. Devlet adamlarının aldığı bazı kararların mantığı bu hız türbülansı içerisinde yeterince anlaşılmayabiliyor. Nitekim İsrail'le yaşadığımız krizde bana göre çok sağlam kararlar alan AK Parti hükümeti ve Başbakan Erdoğan kendi ülkesinin insanları tarafından eleştiriliyor. Erdoğan'ın haklı bir yerde duran özgüven yüklü politikaları, ezik, kavruk, kendi halkına eziyet etmekte cesur ama buna mukabil dış dünyaya karşı "ödlek" sömürge aydını tipler tarafından nerdeyse "sonumuz geldi" düzeyinde eleştirildi.
***
Oysa, ezik, kompleksli bu aydın türü, birazcık dış dünyanın yaşadıklarımıza nasıl baktığını merak etse, olabilir ki, bir perpektife sahip olur. Örneğin, Fransa'nın Liberation Gazetesi'nden Bernard Guetta 9 Haziran tarihli makalesine şu giriş cümlesi ile başlıyor: "Ortadoğu'nun tüm manzarası değişti. Bundan böyle Arapların kalpleri NATO üyesi, büyük bir ekonomik patlama yaşayan, AB üye adayı Türkiye için çapıyor ve çarpacak..."
Ali Bayramoğlu'nun benden önce köşesine taşıdığı bu önemli yazı şöyle devam ediyor:
"İran'ın nükleer ihtirası ve İsrail'i haritadan silmek çığlıkları uzun süredir radikal sağcılara hizmet ediyor, İsrail seçimlerinde çoğunluğu kazanmalarını sağlıyor. Aynı neden yüzünden, alternatifsizlikten, Avrupa ve Amerika bu Siyonist ve sağcı koalisyonları destekliyor. Denklem böyleydi. Derken ortaya Türkiye çıktı, Ortadoğu'nun manzarasını yaptığı tek bir hamleyle değiştirdi. İsrail'i izole etti. İsrail'deki sağ koalisyonun desteğinin aşınmasına, muhalif seslerin ortaya çıkmasına zemin hazırladı. Dahası var. Türkiye Filistinlilere Arap hükümetlerinin hiçbir zaman uzatamadıkları bir eli uzattı. Sadece İsrail başbakanını savunmaya iterek değil, aynı zamanda dünyanın Gazze'yi tekrar görmesini sağlayarak ve ablukanın kaldırılmasına yönelik bir dünya kamuoyu oluşturarak Arap dünyasına diplomatik ve moral bir başarı hediye etti. Şiddete gömülmüş Arap örgütlere ve Araplara siyasetin erdemleri ve gücü üzerine bir ders verdi. 10 gündür Ortadoğu'daki Filistinlilerin savunusunu karanlık dili ve niyetleriyle İran diktatörlüğü yapmıyor. Batı karşıtı olmayan, İsrail'le ilişkilerini koparmak istemeyen ve onu Filistin devletinin kabulüne davet eden bir ülke, demokrasi devrede... 10 gündür Netanyahu o denli zayıfladı ki, Obama'nın iki devletli çözüm önerisine itiraz edecek mecali yok. 10 gündür Arap olmayan iki ülkeden, Müslüman ama iki farklı modelden, İran değil, Türkiye öne geçti. Tüm bunlara rağmen, manzaranın değişmesine, Türkiye'nin önündeki yol bıçak sırtıdır. Başarılarını sürdüremez, ölçüyü kaçırırsa, Hamas'ın öpücükleriyle kendinden geçerse, politikalarına alkış tutan Ortadoğu'yu, kendisine snobe eden Batı'ya tercih etme gafletine düşerlerse, ipleri ellerinden kaçırır ve şiddet yeniden yükselir... Recep Tayyip Erdoğan ve Ahmet Davudoğlu isimlerini tarihe kalıcı biçimde yazdırmak için bir adım daha atmalılar... İslamcıları, Arapları, İranlıları İsrail'in varlığını kabule ikna etmeliler..."
***
"Ha gayret Erdoğan, bir adım daha..." başlığını taşıyan bu şahane analiz hem Türkiye'nin politikalarının dışarıdan nasıl güçlü politikalar olarak görüldüğünü ortaya koyuyor hem de elbette AK Parti hükümetine de altın değerinde uyarılar sunuyor. Onun için bu yazıyı umarım hem sömürge kafalı, ezik, kopleksli aydınlarımız hem de hükümet üyeleri dikkatle okurlar.