Çocukların farklı bir iç dünyası vardır, naif, coşkulu ve gerçekçi...
Ne yazik ki büyüdükçe unuturuz onu, anılarda kalır, ortaya çıkmaz, dahası 'çocukça buluruz', bir zamanlar bizim de öyle düşündüğümüzü bile bile...
Oysa, nasıl saf ve temizdir o duygular...
Ne para satın alabilir ne de bir avuç sevgi... O yüzden dobradır, yüzüne söyler, sözlerini hiç sakınmaz çocuklar, hani 'büyümüş de küçülmüşlerdir'...
Bu sözleri sabırla dinleyen, şifresini çözen, çocuğun yüreğine girer. Düşler gerçeğe dönüşür, oluşan güven ortamı geleceğe ışık tutar.
Dün Suriyeli çocukların iç dünyasını anlattığı "kuklalar ve fotoğraflar" haberini sayfamıza yerleştirirken, hep şunu düşündüm:
Çocuklar, dünyamızın sessiz kahramanları, yeter ki yüreğini oku.
Projenin beş ortağı var; Goethe Alman Kültür Merkezi, İzmir Büyükşehir Belediyesi Sosyal Projeler Şube Müdürlüğü, İzmir Uluslararası Kukla Günleri Direktörlüğü, SGDD Sığınmacılar ve Göçmenlerle Dayanışma Derneği, İzmir Tarih Tasarım Atölyesi...
Ekiplerin, Suriyeli Mülteci Çocuklar için hazırladıkları "Öykümü Kuklamla Anlatıyorum ve Öykümü Karelerde Anlatıyorum" projesi amaçlarına ulaşmış görünüyor.
Çünkü 7-12 yaş aralığındaki çocuklar, ülkelerinde yaşanan savaşı ve bekledikleri mutluluğu, çektikleri fotoğraflar ve oynattıkları kuklalarla, o kadar gerçekçi aktarmışlar ki, herkes hayretler içinde kalmış...
Bu 'hayreti" görmek için olaya tanık olmaya gerek yok. İstenirse haberin içinden, basına servis edilen fotoğraflardan görmek mümkün...
İzmir'de 'kukla festivali' geleneğini başlatan İzmir Kukla Günleri Direktörü Selçuk Dinçer'in bakışları mesela...
Çocukların yaratıcı hallerine, öyle bir sevgiyle bakıyor ki, o gözlerden ben, çocuklara özel bir kukla şenliği projesi sezdim örneğin...
Kukla projesini İzmirlilere sunduğu günden bu yana okullarda kukla yapımı ve gösteriminin eğitimi konusunda çaba gösteren Dinçer, bu çalışmanın değerini kuşkusuz en iyi anlayanlardan biridir..
Çocuklar milliyet, ülke, ırk bilmez, onlar için önemli olan yaşadıkları çevrenin sağlıklı, ailenin sevgi dolu olmasıdır.
Yaratıcılıklarını besleyen ve geleceğe taşıyan da budur.
Ancak en güzel yaşlarında ölümle, acıyla, sefaletle burun buruna gelen çocuklar gülemez.
Her şey acıdır onlar için, içtikleri su, yedikleri yemek...
İşte o çocukları hayat verecek olan, "yaşama" fırsatıdır, doğdukları gün kazandıkları "hayat hakkıdır".
Yaşadıkları her an bir roman bu yavruların ama suskun ve çaresizler...
Neyi anlatsınlar ki, duyan var mı feryatlarını dünyada...
Ya fırsat verilirse...
İşte olanak buduklarında pek de güzel anlatmışlar kuklalarla, fotoğraflarla...
Dünya seyrederken Suriyeli çocukların dramını, bizler "hayat verme" ve yaşamdan kopmamaları için "umut aşılamaya" çabalıyoruz.
Hem iyi bir komşuyuz hem de herkese lazım bir dost...
Bu örnek çalışma, işte bunun bir yansıması...