Bu sabah evden çıktım amcanın biri "Günaydın evladım" diyerek selam verdi. "Günaydın amca" dedim ve böylece sohbete başladık. Elinde bir torba ekmek vardı. "Bu ekmekleri atıyorlar çöpe ben de toplayıp kuşları besliyorum. Düşünebiliyor musun? bütün ekmeği atmışlar kızım. Kuş deyip geçme beni görünce ayağımın dibine konuyor hepsi... Tanıyorlar artık beni." Onu onaylayan ve takdir eden cümlelerle cevap verdim. Bunun üzerine, "Ama geçen gün kravatlı, iyi giyimli biri bana 'çevreyi kirletiyorsun bu ekmeklerle.
Ayrıca o beslediğin kuşlar arabalarımıza pisliyor' dedi. "Kim pisletiyor çevreyi? Bu bütün ekmekleri sokağa öylece atanlar mı? Arabasıyla çevreyi egzoz gazına boğanlar mı, ben mi?" diye sordu...
İnsanlar sokak hayvanları konusunda birkaç farklı gruba ayrılıyor.
Hayatını hayvanlara adayanlar...
Bu kişiler, hayvanları kendileri kadar sevmeyenlere agresif ve etraflarıyla bu yüzden kavga edebiliyorlar.
Çünkü, kendi hayatlarını sokak hayvanlarına adadıkları için herkesten aynı özveriyi bekliyorlar.
Sokak hayvanlarının da bu hayatın bir parçası olduğunu kabul edip onlarla empati kuranlar... Genellikle etrafındaki hayvanların dört gözle beklediği, yanında mutlaka küçük bir paket mama taşıyan, sokaktaki kediler için sığınacak yuva yapan, besleme noktaları oluşturan, yemeklerini sokaktaki dostlarıyla paylaşan duyarlı insanlar olarak tanınıyorlar.
KORMAYIN KORKUTMAYIN
Hayvanları sevenler ama korkanlar...
Çocukken ailesi tarafından aşırı korumacı olarak büyütülen yetişkin gurubu. Bu gurubun ikinci kuşağıyım ben. Annem çok korktuğu için yaklaşamazdı hayvanlara, beni de zarar verir endişesi ile yaklaştırmazdı ama korkutmazdı da... Bense çocuklarımla birlikte yendim korkumu...
'Seviyorum ama yine de onları kendi etrafımda istemiyorum' diyenler... Bu grup aslında hayvan sevmediğini kendi bile bilmiyor. Ya da bunu itiraf etmekten çekiniyor. Bu insanlar dünyadaki her şeyin kendisi için var olduğunu sanarak yaşıyor. Tüm hayvanları toplayıp ücra bir köşeye atma fikrine bile sıcak bakıyorlar.
Tabii en kötüsü de sevmediğini kabul edenler ve hatta işkence edenler... Bu konuda söylenecek pek bir şey yok. Çünkü bu insanlar kötü ve cani ruhlu. Bugün hayvana verdikleri zarar, yarın insana vereceği zararın teminatı.
DAĞLARA
BUĞDAYLAR SERPİN.
'MÜSLÜMAN
ÜLKEDE KUŞLAR AÇ'
DEMESİNLER
HZ. ÖMER
HAYATA BAGLANIYORLAR
Ancak pandemi döneminde ilgimi çeken önemli bir şey var. Sokağa çıkma yasağı geldiğinden beri özellikle yaşlı ve çocukların en yakın arkadaşı sokak hayvanları oldu. Birbirimize ne kadar çok ihtiyacımız olduğunu bir kez daha anladık. Tabii hala hayvan düşmanları var, ama bence onlar için yapılacak pek bir şey yok. Çünkü kendini sevmeyen başka birini sevemez... Önce kendilerini sevebilmelerini temenni etmekten başka elden bir şey gelmez. Yaşam hakkına zarar vermedikleri sürece tabii... Öldürenler ve işkence edenler konusunda ise tek umudumuz yasalar. Ki Başkan Erdoğan'dan bu müjdenin ilk işareti geldi.
Konunun bütçe görüşmelerinden sonra meclis gündemine geleceğini belirtti.
SEVGİYLE BÜYÜMEK
Çocukların hayvan sevgisi ile büyümesi büyük bir nimet. Kızlarımın alerjik astımı olduğu için tüylü hayvan besleyemiyoruz evde. Bu yüzden Afrika salyangozumuz vardı... Ama bir gün maalesef ki ne yaptıysak onu kurtaramadık... Salyangozumuz öldüğünde 2 gün ağladım ve bir daha evde hayvan beslememeye karar verdim. Çünkü 1 yıl birlikte yaşadığınız bir canlıyla, türü ne olursa olsun kurduğunuz bağ çok özel. Şimdi kuzenimin bebeği, iki köpekle birlikte büyüyor. Özellikle pandemi döneminde hiç yalnızlık çekmiyor. O kadar güzel bir arkadaşlıkları var ki, iki köpek bir bebekli yaşamın zorluğunu bastırıyor.