Bugün 23 Nisan, bugün bari çocuklarınızı dövmeyin!

Kimse "Yapmıyorum" demesin, bu ülkede çocuklar dayakla büyüyor... Çocuğunu, "ağlıyor" diye döven bir anneye rastlamıştım Yeşilköy pazarında, çok zaman önce. Hayatımda yaşadığım en kötü günlerden biriydi, çocuk pazarda sıkılmış ve eve gitmek istediğini söylüyor mızmızlanıyordu. Kadın çocuğa vurmaya başladı, çocuk ağlamasını şiddetlendirdi. "Ağlama" diye bağırarak en fazla beş yaşındaki çocuğunu çevire çevire tekmeleyen ve döven anneyi elimden zor aldılar. "Hanımefendi biraz sakin olsanıza" diye başlamıştım söze, "Aa bak ne var burada, şu kedi yavrusunu sevelim mi?" dediğimde çocuk ağlamasını keserek yerde kedi aramaya başlamıştı. Kadın hiddetle bana dönerek, "karışma be" demişti. Kim bilir ne dertleri var diye düşünmüş ve terbiyesizliğine karşılık vermemiştim. Ta ki, yerde saf saf kedi arayan miniğin kafasına "çatt" diye vurana kadar. Çocuğun kafasına vurup "Kalk yürü eve gidelim madem o kadar istiyorsun, evde hesaplaşırız". Kadının kolunu kırar gibi sıkıp kendime doğru çekmiş ve "Şimdi polis çağıracağım" demiştim. Ciddiydim, aramızda bir itiş kakış olmuş ve esnaf araya girip bizi ayırmıştı. Çocukken erkek kardeşlerimle yaptığım kavgalar haricinde sadece bir kişiyle şiddet kıvamına gelen kavga etmişliğim oldu. Bu kadın da tanımadığım bir insanla giriştiğim ilk kavgamın sebebidir.

Şiddet şiddeti doğurabiliyor, öfke ani patlamalara ve sinir krizlerine sebep olabiliyor. Mutsuzluk kötülüğü körükleyebiliyor. Her şey, iyisiyle kötüsüyle bizim için, insan hayatı bir imtihan olarak yaşamak üzere dünyaya geliyor ve türlü denemeden geçiyor. "Ne çok günahım var" diye düşünürüm kimi zaman, ancak bu günahlarımın hiçbirinde bir çocuğa el kaldırmışlığım yoktur.

ÖNCE SİZ İYİ İNSAN OLUN

Bugün çocuk bayramı, bu ülkede hiçbir çocuğun anne/babasından, öğretmeninden, aile büyüğünden dayak yemesini istemiyorum. Bu ülkede hiçbir çocuğun gözünde yaş görmek istemiyorum. Gazi Mustafa Kemal'in hediye ettiği 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı, gerçekten de bütün evlatlarımızın coşkuyla, neşeyle yaşadığı bir bayram olsun. Lütfen çocuklarınızı dövmeyin, anne ve babalara sesleniyorum. İyi insanlar olun, iyi evlatlar yetiştirin, baş edemeyecekseniz çocuk sahibi olmayın. Türlü sıkıntıyla dolu hayatta ve sıkıntının bitmeyeceği hayat mücadelesinde bu ülkenin evlatları en azından sağlıklı bir çocukluk geçirerek, yetişkinliğe adım atsın... Tokat yemesin çocuklar, ağlamasın...

Oktay Kaynarca'ya saldıranlara!

Bu ülkede farklı düşünmeye, düşüncesini söyleyene neden tahammülünüz yok? Oktay Kaynarca'nın verdiği bir röportajda "Gezi bir hataydı" dediği iddia edildi. Kaynarca, öyle bir cümle söylemediğini ispatlamak durumunda bırakıldı. Çünkü saldırmak üzere hazır bekleyen, 'öteki' meselesi üzerinden prim kazanmaya alışkın, bir takım yamyamlar taarruza başladı. Özgürlüklerden bahsederken kimseye nefes almak hakkı tanımayan bu yarı enteller, yarı cahiller ülkenin en büyük tehlikesidir bir daha söylüyorum. Düşünce suçu diye bir şey varsa, işte budur! Pardon, düşüneceksin tabii ama içinden, söylemeyeceksin, dillendirmeyeceksin. Yoksa ham yaparlar adamı. Koca koca köşelerinden sindirmeye, vatandaşı ayaklandırmaya çalışırlar. Çünkü kötülükle beslenirler, biri çıksa da farklı bir şey söylese diye ellerini ovuşturarak beklerler. Ağlarını örerler ve o ağa biri düşer nihayet. Yer bitirirler. Ahmet Hakan nasıl mutludur şimdi mesela, Oktay Kaynarca "Öyle bir cümle söylemedim" dedi diye. Kazandı ya, bilmemne yarışını... Sinirlendim, adaçayı içeyim...