Dayanamıyorum, gerçekten de!
İnsanların hadsizliklerine, cahilliklerine, boş konuşmalarına, ahkam kesmelerine, farkında olamamalarına!
Sabah Gazetesi ve Günaydın köşe yazarı Ayşe Özyılmazel ve türevlerine!
Gerçekten de dayanamıyorum, gazeteci olduğum ve bu satırların kıymetini, ne anlama geldiğini bildiğim için...
Belli ki kimse öğretmemiş Ayşe, mecbur kaldığımı hissediyorum, sana biriki kelam edeceğim zira Sabah Gazetesi yüzbinlerce insanın evine giriyor. 'Life Style' yazı diye bir şey var malum, yediklerimizi, içtiklerimizi, gördüklerimizi, izlenimlerimizi, tecrübelerimizi paylaşıyoruz okuyucu ile. Burada olup bu tecrübeleri paylaşmamızın bir sebebi var, bir mantığı var. Görgü, deneyim, eğitim, hayat görüşü ve felsefesi olarak, hayata sıradan insanlardan bir tık farklı bakabilmemiz. Bir adım ötede durup yol göstermemiz, aydınlatmamız; öyle düşünsek bile mahalle ağzıyla yazmamamız.
Sisteme cuk oturmak!
Bugün için var olan sisteme çok güzel ayak uydurmuş olabilirsin, çok alkış alıyor olabilirsin, sırtını sıvazlayan da çoktur. Ama gerçek aydınlar dünyasında sen ve türevlerin hakkında neler düşünüldüğünü ve yazılarının nasıl değerlendirildiğini bilmek ister misin?
Bence isteme, hassas bir bünyen var dayanamazsın!
"Beğenmeyen okumasın" gibi sığ bir söyleme yeltenme ne olur, ben bu ülkede yayınlanan her gazeteyi, yazıyı, tarzım olsun olmasın okurum. Şöyle demişsin çarşamba günkü yazında; "Kendi küçük dünyalarında Hürrem Sultan olduklarını zannedip gururlanan, Hürrem'likleriyle puanlar toplayan, 'ne akıllı kadın' sıfatını koparanlar kol geziyor. Konu basit: Bir erkek ve birbirini yiyen birkaç kadın. İpi en çok göğüsleyen, en çok adamla görüntülenen, en sıkı networke sahip, adamın en zaafı olan ablamız da Hürrem. 7/24 mesai isteyen bir meslek bu herhalde. Başka türlü Hürrem olunur mu canım. Kimseyi yargılamak istemem ama yıl olmuş 2015, bir kadının doğum gününde kendini Hürrem, sevgilisini de Sultan Süleyman yaptığı dev bir 'Muhteşem Yüzyıl' afişi hazırlatmasına kafam basmıyor yani"...
Biraz oku istersen Sana ne Ayşe, sana ne?
Empati diye bir şey duydun mu hiç, hani sen Ali Taran ile evlendiğinde, Selma'dan bile empati beklemiştin ya; onu diyorum. Utanmadan başka kadınları ve içinde bulundukları durumu eleştiriyorsun, sana ne?
Üstelik bahsettiğin ve isim vermediğin hadisede, Petek Ertüre'ye o hediyeyi ben yaptırdım. Haber olacağını biliyordum, piranhaların ve sazanların gazeteci olduğu memlekette daha kolay ne olabilirdi ki?
Bir konu hakkında yazacaksan, biraz araştırma yap. Google diye bir şey var elinin altında, bak bakalım neler yazılmış, üşenme Ayşe. Ne olursa olsun, oku. Aklına ilk gelen şeyi yapma, yazma. Sen de şimdi "Sana ne Elif" diyeceksin, ama deme. Senin köşen, senin keyfinin kahyası tabii, ama güldürme kendine. Yazına devam etmişsin, "Tabii yine kendimi frenliyorum ve diyorum ki; kimseyi yargılamak sana düşmez kızım Ayşe. Düşmez de Hürremlikleriyle gururlanan kadınların hırsları, azimleri, kafa yapıları, telaşları falan ürkütüyor beni. Gerisi entrika, gerisi skandal, gerisi yalan, gerisi kavga zaten." Yargılıyor, bilip bilmeden yazıyor, empati kurmuyorsun; insan önce kendine bakacak, anlamaya çalışacak. Mahallede cam kenarında oturup dedikodu yapar gibi yazmayacak...
"Ben Petek'i kast etmedim" diyeceksin ama yemezler. Çok ayıp ettin Ayşe, her ilişki her aşk, her ikili hikaye kendi içinde değerlendirilir. Sana ve aşk evliliğine bakıp da "Koca adamı ayartmış, kadını ölüm döşeğinde sırtından vurmuş" dediklerinde annen gözyaşları içinde açıklama yapmaya çalışırken, ben keşke susmasaymışım, öyle mi?
Sence iyi köşe yazarı olur muydum?
"Hırs, entrika, 7/24 mesai, meslek" gibi kelimeleri şahane kullanırım emin ol...