İyi ki öldü, bugün benim için dünyanın en mutlu günü... Bana ait bir cümle değil hemen celallenmeyin, Castro'nun ölümünü Miami caddelerinde şampanya içerek kutlayan Kübalılar bunu söyleyen...
Bizim memleket bir tuhaf, hayatı boyunca iki kitap okumamış insanlar, devrim ya da komünizmle alakalı iki cümle kuramayacağından emin olduğum bir dolu insan, Kübalı gibi üzgün, yas tutuyor. Kendi dedelerinin ölümüne üzüldüğüne inanmadığım koca adamlar Fidel için gözyaşı dökmekte.
Fidel Castro'ya tapınmayı, deli gibi sevmeyi, adamın yaptıklarından bihaber olmayı bir kenara bırakıyorum, şunu soruyorum:
Madem yaşamadığınız bir ülkenin, hiç tanımadığınız ve kimi vatandaşının nefret ettiği bir liderini bu denli seviyor, sevmeyi anlıyorsunuz, nasıl oluyor da kendi ülkenizin cumhurbaşkanını sevenleri aşağılayabiliyorsunuz?
Çok basit bir soru. Şöyle düşünün: "Bütün çiçekleri severim ama gül hariç" ya da "Hayvanları çok severim ama kediden nefret ederim" cümleleri gibi.
"AİLEM ONUN YÜZÜNDEN DAĞILDI"
Ne kadar manasız değil mi?
İşime geleni anlarım, işime geleni anlamış gibi yaparım, başka türlü düşünenden haz etmem.
Bir de bunu söyleyen kendine demokrat ve devrimci falan diyor, en komiği de bu aslında.
Castro diye Che fotoğrafı paylaşanlar, sosyal medyadan duyduklarını/okuduklarını/gördüklerini ve ona ait olmayan cümleleri onunkilermiş gibi yayınlayanlar; siz manyak mısınız kuzum? Miami'de yaşayan yaşlı bir kadın dans ederek anlatıyor, bakınız:
"Ailem onun yüzünden dağıldı, bir daha ülkemize dönemedik, herkes başka yerlere dağıldı. ABD'de ikinci sınıf vatandaş olarak yıllardır sürünüyoruz. Bir oğlum balıkçılık yaptığı için tutuklandı. Otuz yıldır haber alamadım..." Bunun ne anlama geldiğini sordum Amerikalı arkadaşlarıma, balıkçılık yaparken tutuklanmak da ne demekti acaba? "Balıkçılık yasak ya Küba'da" dedi arkadaşım, o yüzden tutuklandı pek çok kişi...
FİDEL CEHENNEMDE!
"Fidel in hell", "Cuba is free", (Fidel cehennemde ve Küba artık özgür) yazan pankartlarla, şarkılar, danslarla kutlamalara katılan binlerce Küba vatandaşı, Türkiye'de birilerinin bu kadar üzgün olduğunu bilse ne der acaba?
"Birinin ölümüne bu kadar sevineceğimi sanmazdım" diyordu bir kadın, "ailem dağıldı, bugün kutlama günü" elindeki telefondan "diktatör" dediği Castro'unun öldüğü an çekilen fotoğrafını göstererek.
"İyi ki Miami'deyiz ve kutlama yapabiliyoruz çünkü burası özgür bir ülke, Kübadakiler zorunlu olarak yas tutuyor, kutlama yapmaya kalkan herkes tutuklanır" diyen adam koca bir şişe şampanya patlattı sokağın orta yerinde.
Miami belediye başkanı, daha doğrusu Miami'nin Kübalı belediye başkanı Tomas Regalado, kutlamanın her anında vatandaşlarıyla birlikteydi.
"Elbette kutlama yapılacak.
Çünkü burada olup da dedesi ve babasının canı yanmayan yoktur" dedi. Madalyonun iki tarafına da bakabilenleri severim, sayıları çok azdır, empati yapabilenleri ve gerçek aydınları daha çok severim, en azından sadece puro içiyor ve ABD'ye kafa tutuyor diye havalı buldukları bir lideri ya da vatandaşlarının deyimiyle diktatörü, boş yere sevmezler.
Bilirler...