İzmir'de hangi otobüs durağına giderseniz gidin... Karşılaşacağınız tablonun içinde bir veya birkaç engelli ve bir o kadar da 65 yaş üstü hemşehrimiz yer alacaktır.
Bu sembol görüntü içinde kuyruğa girip de kendini otobüsün içine atan engelliler ve 65 yaş üstü İzmirliler, otobüs içinde hemşehrileri tarafından sevgi ve saygı ile karşılanır, gençler yerlerini verir, yer yoksa bile açılır. Bu saygı ve sevgi tablosu özeldir. Ne var ki, hayatı bu kente hizmetle geçmiş yaşlılar, ESHOT yönetiminin ve o yönetimin tepesindeki Belediye Başkanı ve 1-2 yalaka müdürün gözünde avantacıdır, beleşçidir, ya da vakit geçirmek için otobüse biner...
Dün akşama doğru muhabir arkadaşımız Metin Burmalı ile mini bir tur attık.
65 yaş üstü insanlarımız bu otobüslere keyif için mi biniyorlardı?
Abdülkadir Kuyumcu, emekli banka memuru. Gazi Bulvarı'nda karşılaştık.
Otobüse niçin bindiğini sorduk. Cevabı şöyle oldu:
"Keyif için değil. Param olsa, şu yüz kişilik otobüse bineceğime basarım parayı, taksiye binerim..."
Mezarlıkbaşı, otobüs duraklarının karma karışık olduğu bir yer. Seniha Yalaz isimli hanım teyzeye nereye gittiğini sorduk. Cevap:
"Eşrefpaşa'ya... Tabi otobüse kapağı atabilirsek!" Durakta 30'a yakın yolcu vardı. Seniha Teyze'nin koluna girdik.
Otobüs kapısına dayandık.
Şoförde surat bir karış. Bir beleşçi gelmişti kapısına, şöyle acımasızca gaza bastı. O eski püskü otobüs şaha kalkar gibi oldu. Bu şoför "hık" demiş Kocaoğlu'nun burnundan düşmüştü sanki.
Bir tur da Turan, Bayraklı ve Halkapınar tarafından...
Turan, İZBAN ve otobüsler için aktarma noktası.
Burada yol gösterici bir işaret aramayın. Herkes birbirine sorarak hedef belirliyor.
Sorumlu bulamazsınız.
Gani Duygu bir emekli öğretmen. Diyor ki:
"Ben bunların başında olsaydım, belediye başkanı dahil, tüm yöneticileri sınıfta bırakır va alınlarına bir de yafta çakardım:
Beceriksizler tayfası..."